Wat is de ziekte van Hallopeau?

De ziekte van Hallopeau is een zeer zeldzame aandoening die vooral voorkomt bij vrouwen van middelbare leeftijd die roken of hebben gerookt. Er is op dit moment nog geen remedie bekend.

De ziekte van Hallopeau is een zeldzame aandoening, hoewel sommige mensen denken dat het in de praktijk behoorlijk ondergediagnosticeerd wordt. Hoe het ook zij, er zijn zeer weinig gevallen gemeld en het merendeel daarvan betreft vrouwen van middelbare leeftijd.

De naam de ziekte van Hallopeau komt van de Franse arts François Henri Hallopeau, die grote vorderingen maakte in de dermatologie. We hebben de beschrijving van aandoeningen zoals acrodermatitis continua aan hem te danken. Daarnaast heeft hij belangrijke bijdragen aan de studie van lepra, huidtuberculose, enzovoort geleverd.

De ziekte van Hallopeau werd voor het eerst gemeld in 1888 door Radcliffe-Crocker. Het duurde echter tot 1890 voordat Hallopeau de ziekte specifieker beschreef, die aanvankelijk acrodermatitis continua suppurativa werd genoemd.

Wat is de ziekte van Hallopeau?

De ziekte verandert de structuur van de huid rond de nagels, waardoor puisten en blaren zonder bacteriën ontstaan. De ziekte van Hallopeau is een chronische ontstekingsziekte die de vingers en tenen aantast. Artsen kennen het ook wel onder andere benamingen zoals:

• acropustulosis
• pustuleuze acrodermatitis
• acrodermatitis perstans
• dermatitis repens

Het belangrijkste kenmerk van deze ziekte is een uitbarsting van steriele puisten. In het begin tasten ze alleen de uiteinden van de vingers en tenen aan. Ze hebben echter de neiging zich beetje bij beetje over het hele gebied uit te breiden.

Over het algemeen maken de uitbarstingen bij chronische gevallen na een lange tijd normaal gesproken plaats voor invaliderende verwondingen. Er is met name sprake van atrofie, onychodystrofie en osteolyse. Deze problemen kunnen allemaal blijvende schade aanrichten.

Belangrijkste kenmerken van de ziekte van Hallopeau

Over het algemeen begint de ziekte op de vingertoppen en verschijnt deze zelden als eerste op de voeten. Het eerste dat je kunt zien zijn enkele kleine puistjes die vervolgens samenkomen en grote pusophopingen vormen. Deze pus bevat geen bacteriën, daarom wordt het ‘steriel’ genoemd.

Wanneer de puisten opengaan, laten ze de huid rood en glanzend achter. Vervolgens verschijnen er nieuwe puisten in het gebied. Wanneer ze zich onder het nagelbed vormen, veroorzaakt dit vaak verlies van de nagel of onychodystrofie. Dit is een aanzienlijke verandering van het oppervlak van de nagel.

De wonden variëren afhankelijk van het stadium van de ziekte. In acute episodes vertonen de puisten het beschreven gedrag en neigen ze zich uit te breiden naar nabijgelegen gebieden. Wanneer het probleem chronisch wordt, is het mogelijk dat het de nagelmatrix volledig vernietigt, wat leidt tot het verlies van de nagel of anonychia.

Daarnaast atrofieert de huid ernstig. Het veroorzaakt een ontsteking in de vingerkootjes, of osteitis, en later verandert dit in osteolyse of vernietiging van het botweefsel. Vaak heeft dit gevolgen voor de gewrichten. De ziekte kan zich verspreiden en ook de onderarm of de voet te bedekken.

Oorzaken en diagnose

Wetenschappers weten niet zeker wat de ziekte van Hallopeau veroorzaakt. Tegenwoordig bestaat er echter een consensus over het feit dat deze ziekte een gelokaliseerde klinische vorm van pustuleuze psoriasis is, wat een ernstige complicatie is van typische psoriasis .

Er wordt verondersteld dat de ziekte van Hallopeau een auto-immuunziekte is, die wordt gekenmerkt door een ontregeling van het immuunsysteem in de huid. Het is bekend dat de meeste gevallen van deze ziekte voorkomen bij vrouwen van middelbare leeftijd die roken of hebben gerookt. Het komt ook vaak voor als gevolg van een infectie of letsel.

De diagnose van de ziekte van Hallopeau is klinisch en histopathologisch. Het eerste dat een arts moet doen, is bepalen of de puisten steriel zijn. Om dat te doen, maken ze meestal een kweek, hoewel soms een biopsie nodig is.

Vanuit histopathologisch oogpunt is het belangrijkste kenmerk dat de puist gevuld is met neutrofielen. Er is geen sprake van epidermale necrose, noch spongiose. Vaak is er een matig lymfohistiocytisch infiltraat. Deze bevindt zich in het bovenste deel van de dermis en heeft focaal oedeem.

Wellicht wil je dit ook lezen:
7 vijanden van een gezonde huid die je vaak negeert

Evolutie en prognose

De ziekte van Hallopeau kan zeer resistent zijn tegen behandelingen zodra het de chronische fase heeft bereikt. Tot op de dag van vandaag hebben artsen en wetenschappers geen medicatie ontwikkeld die met succes blijvende remissie van de aandoening kan bereiken. De gevallen van deze ziekte zijn zo zeldzaam dat er zelfs geen duidelijke behandelingsstappen zijn.

De ziekte blijft normaal gesproken enkele jaren beperkt tot het oorspronkelijke gebied. Het verspreidt zich echter ook vaak naar nabijgelegen gebieden. In feite wordt het probleem in uiterst zeldzame gevallen gegeneraliseerd en dan kan het ook de slijmvliezen aantasten.

In enkele gevallen is er spontaan herstel gemeld. Veel vaker heeft de ziekte van Hallopeau verschillende periodes van exacerbatie, waarbij de laesies zonder duidelijke oorzaak toenemen. Dit is een chronische en invaliderende ziekte.