Longpest: wat is het en wat zijn de symptomen?
Longpest is één van de variëteiten van de ziekte die algemeen bekend staat als ‘de pest’. Het is een ernstige ziekte die in de loop van de geschiedenis tot verschillende epidemieën heeft geleid, met hoge sterftecijfers tot gevolg. Gelukkig is het tegenwoordig volledig behandelbaar.
De ernstigste pestepidemie in de geschiedenis vond plaats in Europa in de veertiende eeuw. Het werd de Zwarte Dood genoemd en er overleden ongeveer 50 miljoen mensen aan.
Vooral longpest is een bijzonder ernstige vorm van de pest. Als de persoon niet wordt behandeld, heeft het een overlijdenskans die in sommige gevallen 100% kan bereiken. Het is ook erg besmettelijk en heeft een groot potentieel om epidemieën te veroorzaken.
De pest
De pest is een besmettelijke ziekte die dieren treft en, hoewel zeldzaam, ook mensen kan treffen. Het wordt veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis, die kan worden gevonden in knaagdieren en hun vlooien.
Momenteel zijn er verschillende uitbraken van de ziekte in verschillende delen van de wereld. De ziekte wordt meestal overgedragen tussen dieren en mensen via beten van besmette vlooien. Mensen en dieren brengen de ziekte ook over via direct of indirect contact. Er zijn drie basistypen van de pest:
- De builenpest. Dit is het meest voorkomende type. Het komt overeen met gevallen waarin bacteriën in het lichaam komen door een vlooienbeet of door een snee of schaafwond op de huid. Het beïnvloedt het lymfestelsel.
- De septikemische pest. Wanneer de builenpest onbehandeld blijft en bacteriën zich ophopen in de bloedbaan, kan dit een septische shock veroorzaken. Dit kan leiden tot septikemische pest.
- Longpest. Dit treedt op wanneer de bacterie zich in de longen nestelt. Het is de meest kwaadaardige vorm van de pest. Als je het niet snel genoeg behandelt, kan het leiden tot de dood.
Longpest
Longpest is de minst voorkomende vorm van de pest, maar ook de meest gevaarlijke. Om de overlijdenskans te verminderen, is een behandeling binnen 24 uur vereist.
Er zijn drie manieren om de longpest te verspreiden. De eerste en meest voorkomende manier is de overdracht van persoon op persoon, door de lucht. Dit komt voor wanneer iemand de bacteriën inademt die door een besmette persoon worden uitgeademd.
Bovendien kan een persoon de bacteriën inhaleren. Deze zitten namelijk in druppeltjes die zich in het ademhalingssysteem van een besmette persoon vormen. Besmetting vindt alleen plaats als er dicht en ononderbroken contact met de zieke persoon of het dier is.
Longpest komt ook voor wanneer iemand lijdt aan builenpest of septikemische pest en geen adequate behandeling voor de ziekte krijgt. In dit geval kunnen de bacteriën migreren en zich in de longen nestelen.
Symptomen
De incubatieperiode van deze ziekte kan 1 tot 7 dagen duren. Na die tijd zal de geïnfecteerde persoon de eerste symptomen vertonen, die hetzelfde zijn als een acute koortsachtige ziekte.
Er zullen niet-specifieke symptomen optreden. Zo kunnen er bijvoorbeeld klachten optreden zoals:
- hoofdpijn
- plotselinge koorts
- koude rillingen
- zwakte
- misselijkheid, braken
- gegeneraliseerde pijn
Het is zeer belangrijk dat de persoon binnen 24 uur na het optreden van de symptomen behandeld wordt.
Om te bevestigen dat het de longpest is, moet je een aantal laboratoriumtests ondergaan. De beste manier om dit te doen is om een sputummonster te nemen en het te laten analyseren om te controleren of er Y. pestis bacteriën aanwezig zijn. Dit kan je ook laten verifiëren door middel van seroconversie.
Ook aanbevolen:
Zo kan je bacteriën zuiveren in je lucht
Andere interessante gegevens
Septikemische pest en longpest hebben een zeer hoge overlijdenskans. Een tijdige en adequate behandeling reduceert de kans slechts tot 50%. Om die reden is toezicht en ziektepreventie zo belangrijk.
De beste manier om deze ziekte te vermijden is de rattenpopulatie onder controle te houden. Probeer om niet in contact te komen met deze dieren of met hun dode lichaam. Als er een geïnfecteerd persoon is, moet deze geïsoleerd blijven om te voorkomen dat de ziekte zich verder verspreidt.
De Wereldgezondheidsorganisatie beveelt geen vaccinatie tegen de pest aan. In feite is er geen echt bewijs dat het vaccin überhaupt doeltreffend is. Je moet onmiddellijk elke verdenking van een mogelijke uitbraak van de ziekten melden.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Prentice, M. B., & Rahalison, L. (2007). Plague. Lancet. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(07)60566-2
- Krishna, G., & Chitkara, R. K. (2003). Pneumonic plague. Seminars in Respiratory Infections. https://doi.org/S0882054603000331 [pii]
- Pechous, R. D., Sivaraman, V., Stasulli, N. M., & Goldman, W. E. (2016). Pneumonic Plague: The Darker Side of Yersinia pestis. Trends in Microbiology. https://doi.org/10.1016/j.tim.2015.11.008
- Smiley, S. T. (2008). Immune defense against pneumonic plague. Immunological Reviews. https://doi.org/10.1111/j.1600-065X.2008.00674.x
- Titball, R. W., & Williamson, E. D. (2001). Vaccination against bubonic and pneumonic plague. Vaccine. https://doi.org/10.1016/S0264-410X(01)00163-3