Een relatiecrisis na het eerste kind: hoe ermee om te gaan?

De komst van het eerste kind is een transformatie van het leven als koppel dat kan leiden tot een breuk. Het is echter mogelijk om deze crisis het hoofd te bieden door enkele richtlijnen en tips toe te passen die we je hier zullen vertellen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Elena Sanz.

Laatste update: 01 maart, 2023

Het gebeurt niet in alle gevallen, maar er is een groot percentage paren dat een relatiecrisis ervaart na het krijgen van een eerste kind. Soms wordt dit ervaren in de vorm van voortdurende ruzies en in andere gevallen leidt het tot een grote emotionele afstand. Dus, als je deze situatie doormaakt, gaan we je meer vertellen over de crisis van een paar na het eerste kind.

Voor veel van deze paren is het herstel van de crisis ingewikkeld, duurt het jaren en gaat het gepaard met veel leed. Anderen kunnen zich eenvoudigweg niet aanpassen aan de verandering en gaan uiteindelijk voorgoed uit elkaar.

Dit hoeft echter niet het geval te zijn. Door de levensfase die je doormaakt te begrijpen en wat aanpassingen te doen, is het zelfs mogelijk om als koppel sterker uit het ouderschap te komen.

Oorzaken van een relatiecrisis na het eerste kind

Het is geen toeval dat zoveel relaties juist in deze tijd wankelen; het krijgen van een kind brengt namelijk grote en ingrijpende veranderingen met zich mee die niet altijd goed in goede banen worden geleid.

Vanaf het moment van de geboorte veranderen prioriteiten, schema’s en routines. Jullie zijn niet langer met zijn tweeën, maar met zijn drieën, en de baby wordt het middelpunt van het dagelijks leven.

Om dezelfde reden neemt de tijd samen drastisch af; er zijn nauwelijks momenten alleen om te genieten, plezier te maken, te delen of gewoon te praten over iets anders dan het kind. Zowel de emotionele als seksuele intimiteit neemt af en het paar kan eronder lijden.

Aan de andere kant ervaren beiden intense emoties op individueel niveau die, als ze niet gedeeld worden, kunnen leiden tot misverstanden, conflicten en wrok. De moeder kan zich alleen en overweldigd voelen in haar rol nu ze de zware verantwoordelijkheid van de zorg voor haar jonge kind op zich neemt, terwijl ze sterke emotionele en lichamelijke veranderingen ondergaat.

Slaaptekort

De vader daarentegen kan zich vervreemd en ontheemd voelen, en zich niet vinden in zijn nieuwe rol. Zijn vrouw richt nu al haar aandacht op de baby, waarbij het paar op de achtergrond raakt; maar hij kan ook het gevoel hebben dat deze hechte moeder-kind relatie hem belet zo betrokken te zijn bij het kind als hij zou willen.

Al deze factoren worden nog verergerd door een aanzienlijk slaaptekort (Engelse link). Tijdens de eerste maanden van het leven van het kind hebben de ouders (vooral de moeder) te weinig en gefragmenteerde slaap, wat hun stemming diepgaand kan beïnvloeden.

Lichamelijke en geestelijke uitputting, prikkelbaarheid en een overweldigd gevoel kunnen leiden tot een verslechtering van de romantische band.

Hoe ga je om met een relatiecrisis na het eerste kind?

Hier zijn enkele richtlijnen die je kunnen helpen met dit complexe moment om te gaan en te voorkomen dat de relatie verslechtert. Pak papier en pen en maak aantekeningen!

Preventie is de sleutel

Voor zover mogelijk is het belangrijk om de crisis te voorkomen. Daarvoor is het heel positief om enkele basispunten te bespreken vóór de komst van de baby. Verstop je niet achter zinnen als “het zal ons niet overkomen” en praat met je partner over wat er zou kunnen gebeuren. Overleg over hoe jullie je allebei zouden kunnen voelen, en hoe je ermee om zou kunnen gaan als het toch gebeurt.

Voorbereid zijn op emotionele veranderingen is essentieel. Zo word je niet verrast en kun je ze goed interpreteren en goede beslissingen nemen. Als je ze niet verwacht, kun je situaties uitvergroten en niet op de beste manier reageren.

Druk jezelf duidelijk uit en stel je emotioneel open

Communicatie is nu noodzakelijker dan ooit. Het moet regelmatig, vloeiend en eerlijk zijn. Hoe druk je het ook hebt, het is noodzakelijk dat je elke dag een moment vindt om met je partner te delen hoe je je voelt.

Als er sprake is van stress, angst, angst, verdriet of wrok, dan is er openlijk over praten de beste optie. Soms is het gênant om deze gevoelens te hebben in zo’n schijnbaar idyllische tijd als het begin van het ouderschap, maar je moet moed en kwetsbaarheid oefenen en ze uiten.

Op die manier kan de ander je reacties beter begrijpen, steun bieden en veranderingen aanbrengen. In feite moet je niet bang zijn om verzoeken te doen; als je wilt dat je partner meer samenwerkt met de baby of meer aanhankelijk met je is, spreek die behoefte dan uit voordat het gemis dat je voelt omslaat in wrok.

Wees empathisch en tolerant

Net zoals jij voor grote uitdagingen staat en grote transformaties ondergaat, doet je partner dat ook. Dat mag je niet uit het oog verliezen. Probeer je niet alleen op jezelf te richten en probeer de uitdagingen waar de ander voor staat te begrijpen. Wees  in plaats daarvan tolerant voor zijn acties en reacties, en vat het niet persoonlijk op. Luister, valideer en steun je partner.

Teamwork

Jullie zijn nu ouders, maar jullie zijn nog steeds een stel en een team. Stress kan ertoe leiden dat je de ander als vijand gaat zien omdat hij of zij niet aan je verwachtingen voldoet, maar onthoud dat jullie bondgenoten zijn. Vermijd machtsstrijd en verwijten, en kies voor samenwerking en onderhandeling.

Til je partner op als hij/zij down is en vraag om steun als je die nodig hebt. Praat openlijk over de organisatie van taken en kom tot duidelijke afspraken. Dit voorkomt dat jullie elkaar overladen met verantwoordelijkheden en een emotionele wig tussen jullie beiden drijven.

Vraag om hulp

Een baby opvoeden is een complexe en uitputtende taak, en je hoeft het niet alleen aan te kunnen. Het is legitiem om hulp te vragen, niet alleen van je partner, maar ook van familieleden of goede vrienden. Door deze steun van buitenaf te hebben kun je momenten vinden om alleen te ontspannen. Op andere momenten kun je dingen ondernemen om de band die jullie verbindt te koesteren.

Sommige ouders voelen zich egoïstisch om het kind een paar uur te delegeren of aan de zorg van anderen over te laten. Dit kan echter een uitstekende beslissing zijn. Wat een kind vooral nodig heeft is dat zijn of haar ouders goed zijn als individu en als paar. Alleen dan zullen ze namelijk de beste zorg kunnen bieden.

De relatiecrisis na het eerste kind zal niet eeuwig duren

Allereerst is het belangrijk te bedenken dat dit slechts een overgangsfase (Spaanse link) is en dat het niet eeuwig zal duren. Over een paar maanden zullen de slaapgewoonten van de baby regelmatig worden en zul je beter kunnen rusten. Jullie zullen je aanpassen aan de nieuwe routines en een manier vinden om als gezin te functioneren.

Naarmate de kleine groeit, zullen jullie weer kunnen genieten van tijd samen als stel. De conflicten die nu onoverkomelijk lijken,  zullen vervagen. Houd in gedachten dat het voor niemand gemakkelijk is om abrupt met zoveel fysieke, emotionele en sociale veranderingen geconfronteerd te worden. Wees daarom geduldig en empathisch en denk aan de liefde die jullie verbindt.

Als de situatie veel ongemak veroorzaakt en het niet mogelijk is om tot afspraken en oplossingen te komen, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken. Therapie voor een relatiecrisis na het eerste kind kan op dit moment heel nuttig zijn om te leren communiceren, jezelf te organiseren en samen te werken. Aarzel daarom niet om steun te zoeken.