De rol van melkzuur tijdens het sporten

Je hoort vaak over melkzuur in de wereld van geneeskunde en sport. Melkzuur is een chemische verbinding die een belangrijke rol speelt in veel biochemische processen zoals melkzuurgisting. In dit artikel leer je er alles over.
De rol van melkzuur tijdens het sporten
Sergio Alonso Castrillejo

Beoordeeld en goedgekeurd door de apotheker Sergio Alonso Castrillejo.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 23 november, 2022

Een van de weefsels in het lichaam dat veel melkzuur produceert zijn de spieren, vooral wanneer ze koolhydraten gebruikten om energie te krijgen. Dit proces staat bekend als melkzuurgisting. In dit artikel zullen we je alles vertellen over deze molecule en de rol van melkzuur tijdens het sporten.

Productie van melkzuur

Productie van melkzuur

Melkzuur wordt geproduceerd in je spieren wanneer je zware oefeningen doet. Het wordt voornamelijk geproduceerd in spiercellen en rode bloedcellen wanneer het lichaam koolhydraten afbreekt om energie te krijgen wanneer het zuurstofniveau laag is. Deze niveaus nemen af tijdens intensieve training of wanneer iemand een infectie of ziekte heeft.

In het algemeen is de primaire bron van lactaat het afbraaksel van een koolhydraat dat glycogeen genoemd wordt. Deze stof is een natuurlijke energiereserve, gevormd door meerdere ketens van suiker (glucose). Hun ontleding produceert veel energie, dus het is een van de belangrijkste energiebronnen voor je spieren.

Het verbruiken van glucose vereist echter zuurstof. Daarom is dit een langduriger proces. In veeleisende situaties verkorten cellen het proces en produceren ze zuurstof door gisting. Dit is minder effectief, maar wel sneller. Hoewel sommige cellen pyruvaat kunnen gebruiken om energie te maken, kunnen anderen dat niet. Daarom produceren de spieren veel lactaat.

Dit artikel vind je ook vast interessant:
Wat gebeurt er in je hersenen als je start met sporten?

Melkzuur en spieren

Dit zuur is eigenlijk een brandstof, geen afvalproduct. Daarom produceren spieren het opzettelijk uit glucose en verbranden het om energie te krijgen. Spiercellen zijn dus in staat om glucose om te zetten in melkzuur.

De cellulaire organellen, die we ook wel mitochondria noemen, absorberen en gebruiken het vervolgens. Deze organellen zijn verantwoordelijk voor de energieproductie in cellen.

Mitochondria bevatten een karakteristiek eiwit om het melkzuur door zich heen te transporteren. Zo zorgt intense training ervoor dat de mitochondria verdubbelen en meer melkzuur verbranden. Hierdoor werken de spieren beter.

De rol van melkzuur tijdens het sporten

Rol van melkzuur tijdens het sporten

Door lichaamsbeweging kunnen cellen zich aanpassen om meer pyruvaat te gebruiken. Ze produceren daardoor minder lactaat. Wanneer mensen sporten, krijgen ze daarom meer spiervezels.

Deze vezels worden zelden gebruikt wanneer de persoon rust of lichte activiteiten doet. Vele van deze vezels vereisen tenslotte een snelle activering en hebben weinig vermogen om pyruvaat om te zetten in energie. Het lichaam zet daarom veel van het pyruvaat om in lactaat.

Lactaat, een zeer dynamische stof

Wanneer het lichaam lactaat produceert, probeert het nabijgelegen spieren binnen te dringen. Dit omvat de bloedbaan en de ruimte tussen de spiercellen, waar de lactaatconcentratie lager is.

Wanneer melkzuur erin slaagt om een andere spier binnen te dringen, dan kan het opnieuw worden omgezet in pyruvaat om te worden gebruikt voor aerobe energie.

Het hart gebruikt lactaat ook als brandstof. Op zijn beurt kan het naar de lever gaan om opnieuw glucose en glycogeen te worden en de cyclus opnieuw te starten.

Tot slot kan het zich ook van het ene lichaamsdeel naar het andere verplaatsen. Er zijn zelfs aanwijzingen dat sommige hoeveelheden lactaat worden omgezet in glycogeen in de spieren, zonder noodzakelijkerwijs naar de lever te gaan. Als je dit allemaal bekijkt, is het toch een geweldig proces?


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Morell, A. M. M., González Millán, C., & Llop, F. (2007). Presente y futuro del ácido láctico. Archivos de Medicina Del Deporte.
  • Soler Morejón, C. (2000). Acidosis láctica. Revista Cubana de Medicina. https://doi.org/10.1056 / NEJMra1309483
  • Calderón-Montero, F. javier, Benito-Peinado, P. J., Melendez-Ortega, A., & González-Gross, M. (2006). Control biológico del entrenamiento de resistencia. (Biological control of endurance training.). RICYDE. Revista Internacional de Ciencias Del Deporte. https://doi.org/10.5232/ricyde2006.00205

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.