Wat is syndroom van Gilles de la Tourette?

Mensen met het syndroom van Gilles de la Tourette hebben last van zenuwtics. Ze lopen ook een groter risico om te lijden aan angst en depressie, en obsessieve stoornissen.
Wat is syndroom van Gilles de la Tourette?

Geschreven door Carmen Martín

Laatste update: 24 augustus, 2022

Het syndroom van Gille de la Tourette is een bekende aandoening. Veel mensen met deze aandoening worden gepest of belachelijk gemaakt. Het is echter zeer invaliderend voor degenen die eraan lijden.

Het syndroom van Gilles de la Tourette zorgt ervoor dat mensen herhaaldelijk geluiden en bewegingen maken die ze niet kunnen beheersen. Dit zijn motorische en vocale tics die voortkomen uit een letsel aan het zenuwstelsel. Meestal verschijnt het tijdens de kindertijd, tussen vijf en negen jaar.

Wetenschappers ontdekten deze aandoening pas relatief kortgeleden, rond de jaren tachtig. Het treft tussen de 1% en 3% van de bevolking. Hoewel specialisten niet weten waarom dit gebeurt, weten ze wel dat het met de genetica te maken heeft.

Het syndroom van Gilles de la Tourette is meer dan alleen een aandoening van het zenuwstelsel. Het heeft eigenlijk invloed op alle aspecten van het leven, vooral op de sociale aspecten. Daarom zullen we in dit artikel alles uitleggen wat je moet weten over deze aandoening.

Wat is het syndroom van Gilles de la Tourette?

De meeste mensen denken dat het syndroom van Gilles de la Tourette een aandoening is waardoor mensen anderen oncontroleerbaar beledigen. Dit is echter slechts één van de mogelijke symptomen. Mensen met het syndroom van Gilles de la Tourette hebben tics die ze niet kunnen controleren.

Het kunnen repetitieve bewegingen, geluiden of woorden zijn. Daarom kunnen sommige van deze woorden beledigingen zijn. Bovendien komt het veel voor dat mensen met deze aandoening hun schouders ongecontroleerd ophalen.

Deze aandoening komt het meest voor bij mannen. Meestal verschijnen de symptomen voor de leeftijd van vijftien jaar oud. Deze verschijnselen kunnen ingewikkeld zijn, en ze kunnen met verschillende frequenties optreden.

Enkele voorbeelden van tics zijn onder andere:

  • veel knipperen
  • het rimpelen van hun neus
  • hoesten
  • het schrapen van hun keel
  • zinnen herhalen
  • obscene gebaren en beledigingen

Ook is het belangrijk om te weten dat de tics kunnen veranderen. Ze kunnen soms zelfs erger worden. Ze kunnen bijvoorbeeld erger worden als mensen onder stress staan of erg moe zijn. Normaal gesproken worden de tics minder naarmate iemand ouder wordt.

Een ander belangrijk aspect is dat het syndroom van Gilles de la Tourette geassocieerd kan worden met andere aandoeningen. Het is gebruikelijk dat deze mensen last hebben van ADHD of ADD en impulsiviteit. Ook is er meestal een familiegeschiedenis van obsessieve stoornissen of zelfs hetzelfde syndroom.

Een man die knipoogt

Hoe kan deze aandoening worden behandeld?

Helaas kent het syndroom van Gilles de la Tourette geen genezing. Bepaalde medicijnen kunnen echter wel helpen om de tics onder controle te houden. Ook zijn er steeds meer ondersteunende therapieën beschikbaar.

Een medische behandeling is afhankelijk van de persoon en de ernst van zijn of haar tics. Een aantal patiënten hoeft niet eens medicatie te nemen. Het is gelukkig  zo dat veel mensen met deze aandoening een relatief normaal leven leiden.

Voor de behandeling schrijven artsen soms medicijnen voor die het dopaminegehalte in de hersenen verlagen. Deze medicijnen kunnen echter veel bijwerkingen hebben, waaronder gewichtstoename.

Ook is het gebruikelijk om antidepressiva te gebruiken. Dit medicijn vermindert angst en obsessief-compulsieve stoornis. Daarnaast moeten veel mensen met het syndroom van Gilles de la Tourette ook ADHD behandelen om hun concentratie te verbeteren.

Naast medicatie is therapie een van de belangrijkste onderdelen van de behandeling. Kinderen moeten zich gesteund voelen en werken aan hun eigenwaarde. Dat geldt ook voor angsten en obsessies, die therapie helpt daarbij.

Conclusie

Het syndroom van Gilles de la Tourette is een complexe zenuwstoornis. Deze mensen hebben voortdurend last van tics, zowel motorisch als vocaal. Het grootste probleem met dit syndroom is dat het het sociale leven van de patiënt verstoort.

Het is belangrijk om de psychologische gevolgen van deze ziekte te kennen. We kunnen deze mensen niet langer laten bespotten door de maatschappij, en we moeten van het stigma af. Het is onze sociale verantwoordelijkheid.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.



Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.