Wat is een verrekking van de tussenribspier en hoe wordt die behandeld?

Wat is een verrekking van de tussenribspier ? Ontdek er hier alles over.

Beoordeeld en goedgekeurd door de arts Mariel Mendoza.

Geschreven door Rafael Victorino Muñoz

Laatste update: 22 februari, 2023

Een verrekking van de tussenribspier is een kwaal die zich uit in de spieren tussen de ribben. Het kan worden veroorzaakt door overbelasting, een klap of een slechte houding. De intensiteit van de pijn varieert afhankelijk van de ernst van de verwonding. Het verergert echter meestal bij hoesten of niezen.

De behandeling is meestal gebaseerd op pijnstillers, warme en koude kompressen en fysiotherapie. Hoewel ze meestal niet ernstig zijn, is het noodzakelijk er aandacht aan te besteden om verdere complicaties te voorkomen. Hoe herken je deze verwonding? Wanneer een arts bezoeken?

Wat is een verrekking van een tussenribspier?

Tussenribspieren (Engelse link) zijn de spieren die zich tussen de ribben bevinden, ze verbinden en de borstwand vormen. Ze bestaan uit drie lagen, de buitenste, binnenste en binnenste tussenribspieren.

Tijdens de ademhaling trekken deze spieren samen om de borstkas uit te zetten en de longen met lucht te vullen. Ze zorgen ook voor stabiliteit van het bovenlichaam.

Bij een verrekking van de spieren is er een gedeeltelijke of volledige scheuring van de vezels, die zich kunnen terugtrekken, waardoor er een gat tussen de vezels ontstaat. Ook andere structuren kunnen worden aangetast, zoals de myotendineuze verbinding (tussen de spier en de pees), pezen en zelfs bloedvaten.

Men spreekt dus van “intercostale spierverrekking,” die optreedt als de musculatuur tussen de ribben wordt aangetast door overbelasting of overstrekking, waardoor pijn en kortademigheid ontstaan.

Symptomen van tussenribspierverrekking

Bij deze aandoening is het belangrijkste symptoom een scherpe pijn in de ribben, die zowel aan de rechter- als aan de linkerkant van de borstkas kan optreden, als gevolg van compressie van de zenuwen van de ribbenkast. Soms breidt de pijn zich uit naar de rug, schouder of arm.

Er is ook gevoeligheid in de borst of ribben bij aanraking, evenals spierkrampen. De pijn kan scherp en plotseling zijn, of op andere momenten geleidelijk en constant. Het wordt erger als de persoon zich voorover buigt, hoest, niest, diep ademhaalt of bepaalde armbewegingen maakt.

Andere symptomen kunnen enigszins verschillen, afhankelijk van de oorzaak. Het volgende kan voorkomen:

• Zwelling rond de ribben
• Stijfheid
• Spanning
• Moeite met het bewegen van de bovenste ledematen
• Moeite met ademhalen

Mogelijke oorzaken

Zoals gezegd treedt dit type verrekking op wanneer de tussenribspieren te strak komen te staan. Dit kan om verschillende redenen gebeuren, zoals:

• Draaien of overmatig draaien.
• Strekken bij het omhoog steken van de arm.
• Het optillen van zware voorwerpen boven de schouders of het hoofd.
• Slechte lichaamshouding.
• Repetitieve beweging.
• Overbelasting.
• Een klap of trauma.
• Sterke verkoudheid met hevig niezen.
• Verhoogde intensiteit van lichamelijke activiteit.

Op hun beurt kunnen bepaalde activiteiten bijdragen aan het ontstaan van dit letsel. Bijvoorbeeld brandhout hakken, schilderen naar boven en andere die worden uitgevoerd met de arm langdurig geheven. Het komt ook vaak voor bij de beoefening van sommige sporten (Engelse link); bijvoorbeeld de volgende:

• Tennis.
• Golf.
• Roeien.
• Basketbal.
• Gewichtheffen.

Deze gaan gepaard met plotselinge draai-, kracht- en strekbewegingen. Andere, zoals boksen, vechtsporten en veldhockey houden ook risico’s in.

In een onderzoek uit 2012 (Engelse link) wordt opgemerkt dat het veel voorkomt bij honkbal, zowel bij het slaan als bij het werpen. Er wordt beweerd dat deze kwaal goed is voor 5% van alle blessures in de Major Leagues.

Daarnaast zijn er gevallen (Engelse link) bekend waarbij verrekking van de tussenribspieren optreedt na het inbrengen van een drainageslang bij patiënten met een pleuraziekte. Dit veroorzaakt vaak pijn en spasme.

Een ander onderzoek (Engelse link) stelt dat wanneer de persoon zich op grote hoogte bevindt (bijv. bij bergbeklimmen), er irritatie en droogte van de luchtwegen optreedt, met postnasale druppels, bronchospasme en hoesten, wat op zijn beurt tussenribspierverrekking en pijn in de borstwand kan veroorzaken.

Hoe ziet de diagnose eruit?

Als meerdere van de bovenstaande symptomen aanwezig zijn -vooral als de pijn aanhoudend wordt, verergert en interfereert met dagelijkse activiteiten en rust- is het raadzaam naar een arts te gaan om de diagnose te stellen en een ander soort probleem, zoals longontsteking, uit te sluiten.

Dit houdt een lichamelijk onderzoek in, waarbij gekeken wordt of er bewegingsbeperking is, waar en wanneer er meer pijn is. De gezondheidswerker moet ook vragen naar het beroep van de patiënt, of er recent een ongeluk of sportblessure is geweest.

Een röntgenfoto van de borstkas of MRI kan worden besteld om te kijken naar ribbreuken (Spaanse link) of inwendige verwondingen, zoals aan de longen; er kan ook een spirometer worden gebruikt om het ademhalingsvolume en de longcapaciteit te bepalen.

Afhankelijk van de symptomen en de intensiteit ervan zijn er echter verschillende gradaties van tussenribspierverrekking:

• I of mild: dit is een milde verrekking; enkele spiervezels kunnen gescheurd zijn (minder dan 5%), het verlies van beweging en kracht is gering. Het kan in enkele weken verbeteren, met enige verzorging.
• II of matig: er is meer schade aan de spiervezels, er is sprake van zwelling en pijn op de borst. Beweging wordt dan ook meer aangetast.
• III of ernstig: ernstige scheur, waarvoor een operatie nodig kan zijn.

Behandeling van verrekking van de tussenribspier

Dringende medische hulp is nodig als de verrekking van de tussenribspier het gevolg is van een traumatisch letsel (bijvoorbeeld een auto-ongeluk) en er sprake is van kortademigheid.

In het algemeen is de behandeling gericht op herstel van de mobiliteit en verlichting van symptomen zoals pijn. Voor deze doelen, en afhankelijk van de ernst, zijn er verschillende behandelingsmogelijkheden, zoals we hieronder zullen zien.

Rust en pijnstillers

Het eerste wat wordt aanbevolen is om het getroffen deel te laten rusten en de activiteit op te schorten die geacht wordt het letsel te hebben veroorzaakt.

Op zijn beurt kan de arts het gebruik van vrij verkrijgbare pijnstillers en ontstekingsremmers aanbevelen, zoals ibuprofen, naproxen of paracetamol. In gevallen van zeer ernstige pijn kan de arts een lidocaïne-injectie of corticosteroïden geven.

Fysiotherapie

Er zijn ook rekoefeningen die kunnen helpen bij het herstelproces, zolang een fysiotherapeut de oefeningen bepaald en begeleid. Als deze bewegingen echter de pijn verergeren, moet men er onmiddellijk mee stoppen.

In een onderzoek uit 2017 (Engelse link) vermeldt men een reeks thoracale tiloefeningen. Die paste men toe bij een patiënt met kyfose, die tussenribspierpijn presenteerde. Deze oefeningen zijn effectief gebleken.

Thuiszorg

Naast de bovengenoemde rust kan men met toestemming van de arts enige thuiszorg toeppassen, vooral als de overbelasting en de symptomen mild zijn. Hieronder vallen handelingen als:

• Gebruik van warme en koude kompressen.
• Een warmwaterbad met Epsomzout.
• Ademhalingsoefeningen, waarbij je een kussen tegen de borst houdt en langzaam en diep inademt en uitademt.

Kan je een tussenribspierverrekking voorkomen?

Soms is verrekking van de tussenribspier het gevolg van plotselinge verdraaiing, overbelasting of repeterende activiteit. In deze gevallen is het mogelijk om het probleem te voorkomen. Dat geldt echter niet als het gebeurd is door een klap.

Om de kans op het oplopen van deze of een andere blessure zo klein mogelijk te maken, is het nodig om het intensiteitsniveau van de activiteit niet abrupt te verhogen. En het is altijd raadzaam om op te warmen voordat je gaat sporten, sporten, zelfs als je zwaar werk gaat doen.

Dit is iets wat we vaak over het hoofd zien. Niet alleen omdat we niet de gewoonte hebben ons op te warmen, maar ook omdat we vergeten de rugspieren te rekken, die meestal relatief onbeweeglijk zijn.

Ten slotte moeten we als andere preventieve maatregelen proberen een goede houding aan te nemen als we staan of zitten om te werken, tv te kijken of te telefoneren; en om de zoveel tijd opstaan om onze rug te strekken.