Een aantal medicijnen tegen een hoge bloeddruk

Het doel van deze medicatie is om de druk op het vatenstelsel te verminderen en om daarmee sterfgevallen te voorkomen. Dit wordt bereikt door de bloeddruk te normaliseren.

Beoordeeld en goedgekeurd door de apotheker Lourdes Martínez.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 23 november, 2022

Medicatie tegen een hoge bloeddruk is bedoeld om de bloeddruk te verlagen. Deze medicijnen maken deel uit van een exclusieve groep medicijnen tegen hypertensie. 

Over het algemeen is het doel van de medicatie om de druk op het vatenstelsel te verminderen en daarmee sterfgevallen te voorkomen. Ze doen dit door de bloeddruk te normaliseren en door andere risicofactoren andere cardiovasculaire risicofactoren onder controle te houden.

Patiënten combineren dit medicijn meestal met veranderingen om een ​​gezondere levensstijl te leiden en slechte gewoonten te vermijden.

Vandaag kijken we naar een aantal kenmerken van deze medicijnen en hoe ze gebruikt worden.

Allereerst, weet jij hoe hoog je bloeddruk is?

De volgende getallen geven aan wat een normale bloeddruk is:

• Bij de arts: < 140-99 mm Hg
• Thuis: < 135 – 85 mm Hg
• Met ambulante monitoring: < 125 – 80 mm Hg

Hoe werkt medicatie tegen een hoge bloeddruk?

Angiotensine II is een peptide die ontstaat door de activatie van het renine angiotensine systeem. Sartanen verhogen het niveau van bradykinine in het plasma. Dat is een vaatverwijdend bestanddeel dat als effect heeft dat het de bloeddruk verlaagd. 

Het stimuleert ook de synthese van aldosteron, wat op haar beurt de hernieuwde absorptie van het natrium en water door het lichaam versterkt. 

Angiotensine II werkt dankzij twee soorten receptoren:

• AT1-receptoren bevinden zich in de  gladde vasculaire spieren, de hersens, de nieren en in de longen.
• AT2-receptoren bevinden zich in de geslachtsorganen, in  foetaal weefsel en in de hersenen.

Met andere woorden, deze sartanen voorkomen dat ze binden aan hun primaire ontvanger: de AT1-receptoren. Deze medicijnen kunnen hoge bloeddruk effectief reguleren. Daarnaast kunnen ze hartfalen, hypertrofie van de linker hartkamer en hartaanvallen voorkomen.

Werkingsmechanisme

Angiotensine II-receptoren zijn medicijnen met een hoge bloeddruk die de laatste jaren steeds populairder zijn geworden. Een voorbeeld van deze klasse van geneesmiddelen is losartan.

Deze medicijnen zijn verantwoordelijk voor het blokkeren van het enzym dat bekend staat als angiotensine II, de AT-receptor. Als de AT-receptoren eenmaal zijn geblokkeerd, treedt vasodilatatie op, de secretie van vasopressine wordt verminderd en er is minder productie van aldosteron. Dit vermindert op zijn beurt de bloeddruk.

Dr. Enrique Parafioriti heeft uitgelegd dat competitieve antagonisten van angiotensine II-receptoren (AT1- en AT2-subtypen) zoals dit peptide kunnen worden gesynthetiseerd.

Ondertussen hebben 38 AT1-blokkers een effectievere controle dan ACE-remmers. In het hart zelf is de belangrijkste syntheseroute bijvoorbeeld niet via RAS, maar door serineprotease.

De  effectiviteit van elk medicijn hangt echter af van drie farmacodynamica en farmacokinetische kenmerken:

• remming
• affiniteit
• werkzaamheid

Remming

Dit maakt de analyse mogelijk van blokkering of remming van het effect van angiotensine II op de bloeddruk. Ze hebben de volgende effecten:

• Valsartan 80 mg: 30%
• Telmisartan 80 mg: 40%
• Losartan 100 mg: 25-40%
• Irbesartan 150 mg: 40%
• Irbesartan 300 mg: 60%
• Olmesartan 20 mg: 61%
• Olmesartan 40 mg: 74%

Affiniteit

Dit houdt de affiniteit van bepaalde remmers in:

• Losartan: 1000 keer
• Telmisartan: 3000 keer
• Irbesartan: 8500 keer
• Olmesartan: 12500 keer
• Valsartan: 20000 keer

Effectiviteit

Dit zijn een aantal indicatoren van hoe lang het duurt voordat de medicatie effect heeft:

• Valsartan: 6 uur
• Losartan: 6-9 uur
• Irbesartan: 6 -9 uur
• Olmesartan: 13 uur
• Telmisartan: 24 uur

Mechanismes

Medicatie tegen hoge bloeddruk veroorzaakt een geleidelijke verlaging van de bloeddruk zonder de hartslag te veranderen. Het is vanaf de eerste dosis duidelijk dat er een hypotensief effect zal zijn. Daarom is het belangrijk om de behandeling maximaal vier weken te handhaven.

Dit zijn enkele van de volgende effecten:

• Een regressie van linkerventrikelhypertrofie.
• Een afname van atriale en ventriculaire dilatatie bij patiënten met een acuut myocardinfarct (AMI).
• Een afname van de niervat-weerstand, die de renale plasmastroom en natriumuitscheiding in de urine verhoogt.

Bijwerkingen

• Slapeloosheid
• Duizeligheid
• Slaperigheid
• Hoofdpijn
• Lage bloeddruk
• Verhoogde kaliumspiegels
• Diarree of maaguitzetting
• Luchtweginfecties : sinusitis, verkoudheid, verstopte neus

Interacties

• Hyperkaliëmie kan optreden wanneer deze geneesmiddelen worden gecombineerd met bepaalde diuretica.
• De inname van alcohol kan de bloeddruk verlagen en duizeligheid en slaperigheid veroorzaken.
• Combinatie met andere medicijnen tegen een hoge bloeddruk kan ernstige hypertensie veroorzaken.
• De consumptie van amfetaminen, astmamedicijnen of decongestiva kan het therapeutisch effect van deze geneesmiddelen verminderen.

Aanbevelingen

Ondertussen, hoewel een patiënt een bepaald medicijn kan worden voorgeschreven,  is het belangrijk om deze medicijnen tegen een hoge bloeddruk te combineren met gezonde levensstijlgewoonten.

De meest aanbevolen maatregelen zijn onder andere:

• Vermijd een zittende levensstijl.
• Beheers je lichaamsgewicht.
• Vermijd alcoholische dranken en tabaksproducten.
• Consumeer een dieet dat rijk is aan kalium en calcium.
• Verminder je natriuminname.
• Vermijd stress.

Contra-indicaties

Alle  medicatie die tot deze klasse geneesmiddelen behoren, mogen niet tijdens de zwangerschap worden ingenomen.Dat geldt met name voor het tweede en derde trimester. Dit komt omdat het de volgende bijwerkingen kan veroorzaken:

• hypotensie
• nierfalen
• de dood van de foetus

Aan de andere kant kan het tijdens het geven van borstvoeding veroorzaken dat het hart stopt met het op de juiste manier rondpompen van bloed. Dat geeft problemen met de stofwisseling en het functioneren van de lever.