Fontanellen van baby’s: alles wat je moet weten

Fontanellen bij baby’s zijn vaak een reden tot bezorgdheid voor nieuwe ouders, maar ze zijn volkomen normaal en sluiten na verloop van tijd vanzelf. Dit artikel vertelt je alles wat je moet weten over deze merkwaardige anatomische structuren.
Fontanellen van baby’s: alles wat je moet weten

Laatste update: 07 juli, 2022

Wanneer de geboorte plaatsvindt, worden de fontanellen van baby’s, beter bekend als de zachte plekken, vaak een onderwerp van gesprek binnen het gezin. Sommigen maken zich zorgen over hun grootte, hun poreusheid of de tijd die verstrijkt waarin ze nog open blijven.

Alle zorgen zijn logisch en begrijpelijk, aangezien wij volwassenen geen fontanellen hebben zoals baby’s. We raken daarom wat van streek door de aanwezigheid ervan, omdat we hier tegenaan  kunnen stoten en door het feit dat ze een hartslag zichtbaar maken

Bij de geboorte zijn de verschillende delen van de schedel niet volledig met elkaar verbonden en gesloten. Dit is precies wat de baby in staat stelt om door het geboortekanaal naar buiten te komen. De diameter van het hoofd wordt kleiner door de druk van het geboortekanaal. Het ene bot schuift over het andere bot, waardoor het hoofdje iets kleiner wordt.

Bij de geboorte hebben we geen zes botten in de schedel, zoals bij volwassenen. Het zijn er dan meer. Dit is bijvoorbeeld het geval met het voorhoofdsbeen, dat bij de baby uit twee delen bestaat. Na verloop van tijd zullen deze botten samenkomen in een proces dat we kennen als ossificatie. 

De gebieden waar de botten van de schedel samenkomen zijn de naden. Tussen de naden bevinden zich de fontanellen van de baby, die nog zacht en behoorlijk groot zijn. Dankzij deze fontanellen kan het hoofd van de baby gemakkelijk groter worden door de groei van het lichaam.

Er zijn twee belangrijke fontanellen bij een baby: de voorste en achterste fontanellen. Andere zachte ruimtes zijn ook fontanellen, maar ze zijn kleiner en sluiten meestal eerder. Zodra ze sluiten, zal het vaste bot aanwezig zijn.

De naden van de schedel en hun relatie met de fontanellen van baby’s

Fontanellen van baby’s

De naden zijn de gebieden waarin de botten van de schedel met elkaar verenigen. Zoals we eerder hebben uitgelegd, bevatten de naden bij zuigelingen fontanellen. Met andere woorden, zachte plekken waar nog geen botten zijn, maar waarover ossificatie zal plaatsvinden.

Als de naden nog hard moeten worden, zijn ze mobiel. We zouden kunnen zeggen dat het in zekere zin gewrichten zijn. Naarmate de baby groeit, zet dit zachte weefsel tussen de naden uit en wordt het bot. Wanneer ze uiteindelijk volledig sluiten, is de schedelgroei voltooid.

De belangrijkste naden van het hoofd zijn:

  • Voorhoofdsnaad (metopische sutuur): dit is de naad die het voorhoofdsbeen bij de geboorte in twee delen scheidt. Het loopt over het voorhoofd en bereikt de neus.
  • Sagittaalnaad: dit is de naad die van achteren naar voren over de schedel loopt, door het middengedeelte.
  • Kroonnaad: deze loopt van links naar rechts, transversaal naar de sagittaalnaad.
  • Lambdanaad: deze naad verbindt de pariëtale botten met het achterhoofdsbeen aan de achterkant.

Wanneer sluiten de fontanellen bij de baby?

Een kinderarts kan de fontanellen checken

De fontanellen moeten sluiten, al sluiten ze niet meteen bij de geboorte. Ze doorlopen een proces dat de groei van het kind begeleidt en dat de ossificatie veroorzaakt.

De verwachte tijden voor de sluiting van de fontanellen zijn een gemiddelde. Niet alle kinderen ontwikkelen zich in precies hetzelfde tempo. Onderstaande richtlijnen moeten dienen als referentie voor een consult bij de kinderarts:

  • De voorste fontanel moet rond de leeftijd van 18 maanden volledig gesloten en verhard zijn (Spaanse link).
  • De achterste fontanel sluit rond de vierde levensmaand, daar deze veel kleiner is dan de voorste fontanel.

Als het sluiten van de fontanellen langer duurt, is een medisch consult noodzakelijk. De kinderarts zal de grootte van de fontanellen van de baby, hun consistentie en de rest van de algehele gezondheid van de baby evalueren. Als iets erop wijst dat het oké is om wat langer te wachten, zal de arts een vervolgbezoek aanbevelen.

Bij twijfel over een pathologisch proces kan de kinderarts een craniale echo aanvragen (Spaanse link). Dit onderzoek vormt geen enkel risico voor het kind en stelt de arts in staat om ziekten zoals hydrocefalus en craniosynostose uit te sluiten.

Misvormingen van de fontanellen

Er zijn tekenen in de fontanellen van de baby die ons kunnen waarschuwen voor het bestaan van een afwijking. Ouders moeten hier alert op zijn zodat ze zo snel mogelijk een arts kunnen raadplegen.

Allereerst moeten we verduidelijken dat de hartslagen die in dit weefsel te zien zijn normaal zijn en geen afwijking vertegenwoordigen. De fontanellen van de baby hebben veel bloedvaten en deze geven de hartslag door.

Als er echter een uitstulping is, kan dit een probleem zijn. Als dit verschijnt tijdens het huilen, is het meestal goedaardig, omdat het een reactie is op een verhoogde intracraniale druk. Wanneer de uitstulping echter aanwezig is wanneer het kind kalm is, moeten ouders de arts om advies vragen voor een evaluatie voor hydrocefalus.

Een verzonken fontanel kan ook een symptoom zijn van uitdroging. Het komt vaker voor bij zuigelingen met ernstige gastro-enteritis die voortdurend braken veroorzaakt, waardoor ze geen vloeistoffen kunnen binnenhouden.

Het belang van fontanellen bij baby’s

De fontanellen van een baby zijn erg belangrijk en het is normaal dat we ons daar zorgen over maken als we nieuwe ouders zijn. Als je je zorgen maakt, kun je het beste een kinderarts raadplegen om je twijfels weg te nemen. Over het algemeen zullen er geen problemen zijn met dit anatomische gebied, maar het kan ons waarschuwen voor andere pathologische processen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Gualpa Jácome, Andrés, et al. “Hallazgos de la ecoencefalografía transfontanelar en niños con fontanela anterior abierta y factores de riesgo asociados.” MediSur 16.3 (2018): 366-375.
  • Rouvière, H., and A. Delmas. “Desarrollo del Cráneo. Fontanelas.” Anatomía Humana. Descriptiva, Topográfica y Funcional 1 (2005): 89-90.
  • Bustamante, J. L., et al. “Anatomía aplicada de las fontanelas.” Neurocirugía 21.3 (2010): 253-259.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.