Een erectiestoornis: van diagnose tot behandeling
Een erectiestoornis is een probleem waar meer dan 50% van de mannen boven de 60 jaar aan lijdt, hoewel velen van hen uit schaamte geen arts durven te bezoeken. Het kan meerdere oorzaken hebben, zowel fysieke als psychologische.
Wat is een erectiestoornis?
Een erectiestoornis is het onvermogen om een erectie te hebben die stevig genoeg is om een bevredigende seksuele relatie te hebben.
Hoewel het een probleem is dat vaak wordt geassocieerd met ouderdom, is dit niet de enige factor die meespeelt. Het is een probleem waarbij zowel lichamelijke als psychologische factoren een rol spelen. Bepaalde gewoonten zoals roken, alcoholisme, drugsverslaving en een sedentaire levensstijl zijn ook risicofactoren voor deze aandoening.
Er zijn ook aandoeningen die erectiestoornissen kunnen veroorzaken. De meest voorkomende zijn problemen met betrekking tot het hart, hypertensie en diabetes. Zelfs psychologische factoren zoals stress, angst, depressie en zelfs trauma’s uit het verleden kunnen leiden tot een erectiestoornis.
Wie kan last krijgen van een erectiestoornis?
Er wordt geschat dat tussen 10 en 52% van de mannen, variërend in leeftijd tussen 40 en 70 jaar oud, aan een erectiestoornis lijden. Over het algemeen komt deze aandoening vaker voor bij oudere volwassenen, zodat meer dan 50% van de mannen van boven de 60 hieraan lijdt.
Erectiestoornis en leeftijd
Met het verstrijken van de tijd neemt de kracht van de erectie af en neemt de tijd die nodig is om er een te bereiken toe, en de periode waarin de penis hard blijft wordt korter. Al deze veranderingen zijn echter niet pathologisch, en verminderen de seksualiteit van mensen ook niet.
Wat kan erectiestoornissen veroorzaken?
- Leeftijd
- De volgende pathologieën.
- Depressie, apathie, anhedonie en verdriet verminderen het verlangen naar seks en het plezier dat het produceert. Daarnaast zorgt depressie voor een sterke afname van het libido.
- Het gebruik van geneesmiddelen, zoals middelen tegen hoge bloeddruk en verhoogd cholesterol. Ook bepaalde behandelingen, zoals chemotherapie, radiotherapie, dialyse en bepaalde chirurgische ingrepen zijn van invloed op deze aandoening.
- Traumatische verwondingen aan de wervelkolom. Niet alle gehandicapte patiënten kunnen seks hebben, maar sommigen wel. Het vermogen om een erectie of een orgasme te krijgen hangt af van het precieze punt waarop het letsel zich bevindt.
- Het gebruik van alcohol en drugs. Hoewel alcohol als ontremmend middel fungeert, is het in werkelijkheid een van de belangrijkste factoren die het krijgen van een erectie belemmert.
Diagnose
- Medische voorgeschiedenis. Deze zou uitgebreid moeten zijn en alle mogelijke oorzaken moeten aanpakken. Het is ook belangrijk om de seksuele partner te interviewen.
- Lichamelijk onderzoek (met inbegrip van de geslachtsdelen en een digitaal rectaal onderzoek).
- Laboratoriumtests. Aangezien deze dienen om een hormonale verandering uit te sluiten, moet het niveau van testosteron en prolactine worden gemeten.
Behandeling
Seksuele problemen zijn normaal gesproken een bron van schaamte en in veel gevallen wordt er geen specialist bezocht. Daarom worden ze niet op tijd behandeld. In dit verband mag niet uit het oog worden verloren dat wanneer je wordt geconfronteerd met een al dan niet seksueel gezondheidsprobleem, je een specialist moet bezoeken en open moet zijn, om de oorzaak en oplossing snel te vinden.
Het zijn echter niet alleen de patiënten die zich schamen als het gaat om het aanpakken van deze kwesties. Veel artsen voelen schaamte of verlegenheid als het gaat om het vragen van hun patiënten over hun seksuele leven, waardoor het moeilijk is om de aandoening goed te benaderen. Gelukkig is dat niet altijd het geval.
Bij de behandeling van een erectiestoornis moet de patiënt weten dat er meerdere oplossingen zijn. Aan de hand van de resultaten van het lichamelijke onderzoek en de laboratoriumonderzoeken, en op basis van de medische voorgeschiedenis van de patiënt, zal de arts bepalen wat het beste is.
Orale medicatie
Sildenafilcitraat (beter bekend als viagra) is de eerstelijnsbehandeling. Dit is een krachtig middel dat de bloedvaten in de penis verwijdt, waardoor een erectie optreedt.
Het heeft echter een aantal nadelen. Het moet dertig minuten voor de seks worden ingenomen, en vereist ook seksuele stimulatie. Het wordt niet aanbevolen voor mensen met hartproblemen en voor mensen die behandeld zijn met nitroglycerine.
Andere middelen
- Intracavernosale injectie. Dit bestaat uit injecties, die direct in de holle sinussen van de penis (in het lichaam) worden gezet. Het is geen geschikte methode voor alle patiënten, en ook niet echt populair.
- Vacuümapparaten. Dit is één van de eerste keuzes voor de behandeling van erectiestoornissen. De penis wordt in een cilinder geplaatst, waarin een zuigmechanisme is aangebracht. Bij activering stroomt er bloed in de penis en ontstaat er een erectie. Hierna wordt er een siliconenring om de penis geplaatst. Daardoor kan het bloed niet weg en zo blijft de erectie in stand.
- Prothese implantaat in de penis. Deze behandeling is voorbehouden voor ernstige gevallen. It might interest you...
