Waarom vervreemden sommige kinderen van hun ouders?

Gebrek aan communicatie tijdens de opvoeding en zelfs traumatische ervaringen kunnen redenen zijn waarom sommige kinderen besluiten om hun ouders te vergeten. Laten we eens kijken naar enkele oorzaken die hiertoe kunnen leiden en hoe je de band met je ouders op volwassen leeftijd kunt versterken.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Maria Fatima Seppi Vinuales.

Laatste update: 22 maart, 2024

Tijdens de overgang naar volwassenheid is het gebruikelijk dat de gezinsdynamiek grote veranderingen ondergaat. Een van de realiteiten die in de huidige maatschappij naar voren is gekomen, is dat kinderen vervreemd raken van hun ouders. Dit is een complex fenomeen dat het verdient om grondig onderzocht te worden.

Er zijn meerdere oorzaken voor deze gebeurtenis. Deze kunnen variëren van situaties zoals trauma’s of verschillen in overtuigingen, tot de invloed van belangrijke anderen en vrienden. Hoewel deze vervreemding bezorgdheid en verwarring kan veroorzaken, kan het begrijpen van de oorsprong en de gevolgen licht werpen op deze kwestie.

Wat zijn de oorzaken van de vervreemding van kinderen?

Voordat we ingaan op de belangrijkste redenen voor de vervreemding van kinderen, is het essentieel om te onthouden dat dit fenomeen niet moet worden geïnterpreteerd als een eenvoudig weglaten van verantwoordelijkheid bij alle gelegenheden.

In plaats daarvan kan het worden opgevat als een uiting van persoonlijke groei. Daarbij gaan kinderen op zoek naar hun stem, onafhankelijkheid en geluk.

Met dit in gedachten gaan we een aantal situaties met je delen die vaak de oorzaak zijn van deze “breuken” in het gezin en die je in staat kunnen stellen om de communicatie binnen je gezin te evalueren en er actie op te ondernemen.

Traumatische ervaringen en de noodzaak om afstand te bewaren tussen ouders en kinderen

De relatie tussen ouders en kinderen is cruciaal voor de vorming van identiteit en zelfbeeld. Maar wanneer traumatische ervaringen een stempel drukken op de kindertijd, kan deze band kwetsbaar worden.

Soms kiezen kinderen ervoor om afstand te nemen om de wonden van het verleden te helen. In dit proces is de zoektocht naar onafhankelijkheid verweven met de behoefte om gezonde grenzen te stellen om hun emotionele welzijn te beschermen.

Studies (Engelse link) hebben aangetoond dat de meest voorkomende oorzaken van deze trauma’s de scheiding van de ouders, de dood van naaste familieleden, blootstelling aan huiselijk geweld en problemen met middelengebruik kunnen zijn, evenals de hoofdrolspeler of getuige zijn geweest van geweld in huis en leven met een multiprobleemgezin.

De omgeving van het gezin speelt ook een belangrijke rol. Dat komt omdat een zwak of ongezond familiesysteem kan leiden tot onthechting en een gevoel van eenzaamheid op volwassen leeftijd.

In relatie tot ouderlijke scheiding kan dit leiden tot problematische factoren zoals het manipuleren van kinderen om beweringen te doen over de andere ouder. Wanneer een van de betrokken partijen bij de scheiding een nieuwe partner vindt en het kind niet met deze partner sympathiseert, kan dit bovendien leiden tot vervreemding.

Hoe de scheiding wordt aangepakt en hoe de communicatie tussen ouders en kinderen in dit proces tot stand komt, kan een grote invloed hebben op de ontwikkeling van de relatie tussen hen.

Gedwongen migratie en geografische afstand

In een steeds meer geglobaliseerde wereld kunnen kansen op werk, politieke en sociale conflicten en andere factoren mensen ertoe brengen om een leven te zoeken op plaatsen die ver verwijderd zijn van hun plaats van herkomst. Hoewel deze situatie vaak onvermijdelijk is, kan het een grote impact hebben op familierelaties.

Gedwongen migratie, als gevolg van situaties zoals gewapende conflicten, politieke vervolging of natuurrampen, kan leiden tot een abrupte scheiding tussen ouders en kinderen. De noodzaak om veiligheid en een beter leven te zoeken kan ertoe leiden dat familieleden zich verspreiden naar verschillende regio’s of zelfs landen.

Dit leidt tot een breuk in het hechte samenleven en de onmogelijkheid om regelmatig contact te onderhouden.

Aan de andere kant kan geografische afstand ook ontstaan door kansen op werk in afgelegen gebieden. Vaak verhuizen kinderen naar andere steden of landen om hun professionele en educatieve doelen na te streven.

Daarnaast speelt het economische aspect hier ook een cruciale rol, omdat de kosten van vliegtickets en andere reiskosten het moeilijk kunnen maken om ouders die ver weg wonen regelmatig te bezoeken.

Verschillen in waarden en voortdurende ruzies

Het volwassen leven brengt de vorming van persoonlijke waarden en overtuigingen met zich mee. Die kunnen afwijken van de waarden en overtuigingen die je tijdens de opvoeding hebt meegekregen.

Als bezoekjes aan ouders tot voortdurende ruzies leiden, kunnen sommige kinderen ervoor kiezen om hun ontmoetingen uit te stellen om onnodige spanningen te vermijden. Tijdens dit proces leren ze grenzen te stellen en hun eigen gemoedsrust te bewaren.

Verschillen ontstaan meestal vanaf de adolescentie. Dat komt omdat het kind in deze fase op zoek gaat naar onafhankelijkheid, voorbij de hechtingsband die tijdens de opvoeding is gevormd. Daar hebben het familieklimaat en het respect van de ouders de grootste invloed op hoe relaties in de toekomst zullen zijn.

Onderzoeken (Engelse link) zijn in die zin positief. Ze schetsen dat de generatiekloof steeds minder invloed heeft op het uiteenvallen van gezinnen.

Dat komt omdat de ideologische kloof tussen ouders en kinderen, in tegenstelling tot voorgaande decennia, steeds kleiner wordt. Dat is te danken aan dat onderwerpen als religie, politiek en seksualiteit, die vroeger taboe waren, aan de orde komen.

Conflicten met partners en spanningen in relaties

Liefde en romantische relaties kunnen complicaties veroorzaken in de band tussen ouders en kinderen. Botsingen tussen waarden en moeilijkheden bij het accepteren van gekozen partners kunnen een geleidelijke verwijdering veroorzaken.

Ouderlijke weerstand tegen de relatie of ontevredenheid van partners over het gezin van hun geliefde kan de familiebanden onder druk zetten. Daardoor verminderen sommigen de bezoekfrequentie .

Kinderen of ouders met geestelijke gezondheidsproblemen of moeilijke persoonlijkheden.

De gezinscontext kan uitdagend zijn voor kinderen die worstelen met geestelijke gezondheidsproblemen of een moeilijke persoonlijkheid hebben – of vooral voor kinderen die ouders hebben met deze problemen.

De complexe dynamiek die in deze gevallen ontstaat, kan de relatie met de ouders negatief beïnvloeden. Persoonlijkheidsstoornissen en andere aandoeningen kunnen de besluitvorming van mensen beïnvloeden, wat bijdraagt aan het afstand nemen als beschermende maatregel.

In feite is aangetoond dat het gebrek aan eenheid en communicatie binnen een gezin de weerspiegeling kan zijn van ouders met gevallen van depressie, en meestal resulteert in kinderen met emotionele en gedragsproblemen, wat een progressieve afbraak van relaties genereert.

Ouderlijke voorkeuren en favoriete broers en zussen

De dynamiek van “gouden” of bevoorrechte kinderen kan wrok en conflicten binnen het gezin veroorzaken. Als ouders een kind bevoordelen boven anderen, kunnen de familiebanden daaronder lijden en komt de gelijkheid in het gedrang. Het gevoel achtergesteld te worden kan voor sommige kinderen de beslissing beïnvloeden om afstand te nemen en hun eigen identiteit en waarde buiten dit patroon te vinden.

Het belang van evenwicht en communicatie

Hoewel vervreemding tussen ouder en kind verschillende oorzaken kan hebben, is het belangrijk om een evenwichtig perspectief te behouden. Door te erkennen dat het moderne gezinsleven uitdagingen en kansen biedt, kunnen beide partijen nadenken over hun rol in de relatie.

Open en eerlijke communicatie, waarbij zorgen en verwachtingen worden gedeeld, kan de weg vrijmaken naar wederzijds begrip en het herdefiniëren van de relatie in volwassen termen.

Hoe je een gezonde relatie kunt behouden als je je toch herenigt met je familieleden

Verzoening en het versterken van de band tussen ouders en kinderen zijn wenselijke doelen voor beide partijen. Om dit te bereiken is het essentieel om een stevige basis van communicatie en wederzijds begrip te leggen. Hier zijn enkele tips om jullie te helpen het meeste uit jullie tijd samen te halen.

• Houd de communicatie open. Spreek je gedachten en gevoelens eerlijk en respectvol uit. Luister actief naar de andere partijen en geef ze de kans om hun standpunten te uiten.
• Stel duidelijke verwachtingen. Bespreek voor de ontmoeting de kwesties die tijdens het bezoek conflicten zouden kunnen veroorzaken. Stel grenzen vast die de vrede in het gezin waarborgen.
• Streef naar wederzijds respect. Erken verschillen en individuele perspectieven, vermijd oordelen en constante kritiek.
• Zoek kwaliteitstijd. In plaats van je te richten op de kwantiteit van de bezoeken, geef je prioriteit aan de kwaliteit van de tijd die je samen doorbrengt. Doe zinvolle activiteiten en geniet van gedeelde momenten.
• Druk dankbaarheid uit. Erken en waardeer de inspanningen en opofferingen van elk gezinslid. Blijf dankbaar voor liefde en steun.

De ouder-kind relatie is een complexe dans van liefde, uitdagingen en persoonlijke evolutie. Hoewel de redenen voor vervreemding uiteenlopend kunnen zijn, is de mogelijkheid om de band te herstellen altijd aanwezig.

Door een open, empathische en toegewijde houding aan te nemen, is het mogelijk om een voedende en betekenisvolle relatie te cultiveren die nog jaren zal standhouden.