Symptomen van een bundeltakblok en behandelingen

Een bundeltakblok heeft verschillende classificaties, afhankelijk van de mate van betrokkenheid van het hartritme. Therapie kan in de meeste gevallen helpen de aandoening onder controle te houden.

Een bundeltakblok houdt in dat een van de hartstructuren niet goed functioneert. Deze structuren zijn gemaakt van gespecialiseerd weefsel dat in staat is om elektrische impulsen over te brengen en die zich verdelen in twee takken (één rechts en één links) om beide zijden van het orgaan te beslaan.

Het resulteert in het onvermogen van het hart om een normaal ritme te hebben, waardoor de kans op cardiovasculaire complicaties toeneemt. Wil je meer weten over deze aandoening? Lees dan verder!

Wat veroorzaakt een bundeltakblok?

De omstandigheden die meestal een bundeltakblok veroorzaken zijn onder andere:

• Een myocardinfarct.
• Hoge bloeddruk.
• Myocarditis.
• Cardiomyopathieën.

In de meeste gevallen is de irrigatie van het weefsel dat verantwoordelijk is voor het doorgeven van elektrische impulsen in het hart gebrekkig, zoals het geval is bij een infarct. Het scheuren van een atheroomplaat kan hier de bloedstroom in de kransslagaders, die zuurstof en voedingsstoffen naar het myocardium vervoeren, belemmeren.

Dit laatste veroorzaakt een progressieve verslechtering van het weefsel, die in veel gevallen onomkeerbaar is. Om deze reden is een bundeltakblok een veelvoorkomende complicatie van sommige cardiovasculaire gebeurtenissen.

Myocarditis daarentegen is de ontsteking van het myocardium die optreedt als gevolg van een infectie. Een van de betrokken micro-organismen in dit geval is Trypanosoma cruzi, de veroorzaker van de ziekte van Chagas.

Symptomen van een bundeltakblok

Er zijn verschillende soorten, afhankelijk van de hartritme-eigenschappen die eruit voortvloeien. Gelukkig hebben de meeste patiënten een milde blokkade en ontwikkelen ze geen symptomen. In deze gevallen komt een diagnose regelmatig voor als onderdeel van een routinematig medisch onderzoek.

Degenen die duidelijk tekenen ontwikkelen, kunnen echter hartkloppingen en flauwvallen (syncope) vertonen. Verder hebben ze meestal andere geassocieerde cardiovasculaire of stofwisselingsziekten, zoals hoge bloeddruk of diabetes mellitus.

Afhankelijk van de mate van betrokkenheid van de verschillende organen (zoals de nieren) kunnen er meer symptomen zijn. Ook kan het hart zijn functie in ernstige gevallen niet goed uitoefenen, wat kan leiden tot hemodynamische instabiliteit. Dit omvat geleidelijke daling van de bloeddruk, die kan leiden tot shock als het niet wordt gecorrigeerd.

Diagnose

Een arts kan tot de diagnose komen met een combinatie van klinische elementen en aanvullende tests. Daarnaast kunnen ze een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren om de hartritmestoornis op te sporen. Dit geldt echter alleen als het aanzienlijk is.

Hoe dan ook, de arts bevestigt het door middel van een elektrocardiogram. De belangrijkste eigenschap hier is een meting van de elektrische activiteit van het hart, inclusief de frequentie waarmee de hartslagen verschijnen. Deze laatste eigenschap werkt niet zoals het hoort bij patiënten met een bundeltakblok.

Verder is het ook mogelijk om een echocardiogram te maken, wat een duurdere beeldvormende techniek is. Alleen een specialist kan het uitvoeren. Het voordeel van deze test is dat het mogelijk is om structurele veranderingen vast te stellen die de oorsprong van de aandoening verklaren.

Behandelingen van een bundeltakblok

Er zijn verschillende therapeutische modaliteiten, afhankelijk van de klinische ernst en het risico op het ontwikkelen van fatale aritmieën. Hieronder staan de belangrijkste behandelingen in het algemeen.

Medicatie

Zoals we hierboven vermeldden, komen de meeste gevallen overeen met asymptomatische patiënten. Om deze reden schrijft de arts meestal niets specifieks voor voor een bundeltakblok. Het is echter noodzakelijk om medicijnen voor te schrijven om de oorzaak van de aandoening te behandelen.

Het is bijvoorbeeld gebruikelijk om antihypertensiva en diuretica voor te schrijven voor een patiënt met hypertensie. Dit is een grote groep medicijnen en de verschillen zitten in de werkingsmechanismen ervan.

Enkele van de meest gebruikte zijn losartan, amlodipine en enalapril. Hydrochloorthiazide en furosemide vallen op in de groep van diuretica.

Pacemaker

Dit apparaat kan de elektrische activiteit van het hart aanpassen aan een normaal hartritme. Het was oorspronkelijk een kostbare en problematische behandeling met verschillende bijwerkingen, maar het is momenteel veilig en gemakkelijk te onderhouden.

Volgens een publicatie van de Spaanse Hartstichting (Spaanse link) zijn er twee soorten pacemakers: een tijdelijke en permanente. De laatste vereist subcutane implantatie, waarvoor de arts ook een draad in moet brengen door een van de aderen die aan de rechterkant van het hart draineren.

Cardiale resynchronisatietherapie

Deze behandeling is bedoeld voor ernstigere gevallen waarbij er een slechte coördinatie is tussen de activiteit van de linker- en rechterkant van het hart.

Het gebruikte apparaat staat ook bekend als een biventriculaire pacemaker, volgens een publicatie van de Mayo Clinic (Engelse link). Het voordeel is zo groot dat sommige modellen een implanteerbare cardioverter-defibrillator bevatten.

Complicaties voorkomen

Tot slot moeten mensen met risicofactoren een routinematig medisch consult hebben vanwege de mogelijkheid om fatale cardiovasculaire voorvallen te ontwikkelen. Huisartsen en internisten kunnen in sommige gevallen een goede optie zijn. Ze kunnen een patiënt echter doorverwijzen naar een cardioloog indien dit nodig is.