Sacrale dimples en hoe deze kinderen beïnvloeden

Sacrale dimples kunnen zich manifesteren als een eenvoudige deuk in de huid, maar sommige kunnen ook het gevolg zijn van een ontwikkelingsstoornis. In het artikel van vandaag worden ze gedetailleerd uitgelegd.

Sommige baby’s hebben een kleine inkeping, een kuiltje, in het lumbale gebied, ook wel bekend als het sacrale gebied. Het heiligbeen is een bot dat in dit gebied ligt. Lees hier meer over sacrale dimples bij baby’s.

Het sacrale dimple kan een eenvoudig plekje zijn dat geen enkel ongemak veroorzaakt. Soms staat dit kuiltje echter in verbinding met het wervelkanaal en kan het problemen veroorzaken in het zenuwstelsel.

In het artikel van vandaag wordt het gedetailleerd beschreven en wordt ook de behandeling ervan besproken.

Wat is een sacraal kuiltje?

Zoals hierboven vermeld, is een sacrale dimple een inkeping of kuiltje in de onderrug. Het is aanwezig vanaf de geboorte. Het bevindt zich meestal net boven de bilplooi.

De meeste van dit soort kuiltjes zijn onschuldig, maar een aanzienlijk percentage wordt in verband gebracht met spinale dysrafie. Dit verwijst volgens een artikel in Acta Pediátrica (Spaanse link) naar bepaalde aangeboren afwijkingen die een onvolledige sluiting van bepaalde structuren veroorzaken, zoals de wervelkolom.

Het is een heterogene groep van misvormingen die het neurale weefsel blootleggen. In dezelfde studie staat dat tussen 40 en 95% van de baby’s met spinale dysrafie een of andere huidafwijking hebben. In veel van deze gevallen is het een sacrale dimple.

Ga er vooral van uit dat de sacrale dimple ernstig is, als het dicht bij een plukje haar zit of als er kleurveranderingen zijn in de huid direct eromheen. Het probleem is dat er in deze gevallen complicaties kunnen optreden, zoals:

• neurologische
• problemen met de urinewegen
• rectale
• orthopedische

Daarom is het essentieel om het te kunnen onderscheiden en het op te sporen en te behandelen.

Soorten sacrale dimples

Een sacraal kuiltje kan typisch of atypisch zijn. Het is dit eenvoudige onderscheid dat het mogelijk maakt het verschil te zien tussen een goedaardige situatie en iets ernstigs. Een typische of eenvoudige sacrale dimple is klein en bevindt zich in de plooi tussen de billen.

Deze zijn meestal minder dan 5 mm in diameter en bevinden zich dicht bij de rand van de anus. Ze komen vrij vaak voor en houden geen risico op dysrafie in. Schattingen geven aan dat bijna 5% van de gezonde pasgeborenen ze hebben.

Daarentegen zijn er atypische kuiltjes die groter zijn, meer dan een halve centimeter diep, en verder weg van de anus. Ze kunnen zich zelfs aan de zijkanten bevinden.

Een atypisch kuiltje is een risicofactor voor spinale dysrafie. Ook kan er een abnormale communicatie met het wervelkanaal zijn als het kuiltje te diep is. Het wervelkanaal is een gevoelige structuur waar talrijke zenuwvezels doorheen lopen.

Deze communicatie kan dus leiden tot spinale en neurologische schade. Ook kan dit type kuiltje gepaard gaan met veranderingen in de huidskleur, knobbels, en er kunnen zelfs gebieden zijn met ongewone haargroei.

Het verschil tussen een sacraal kuiltje en een pilonidale cyste

Een haarnestcyste bevat haarformaties binnenin (Spaanse link). Net als bij een sacrale dimple, komt het voor in het intergluteale gebied, net boven de billen.

Bij de haarnestcyste hopen haren, cellen, afvalstoffen en vocht zich op, waardoor een verzameling ontstaat. De cyste ontstaat meestal na de geboorte, komt vaker voor bij mannen en raakt vaak geïnfecteerd. Het gevolg is hevige pijn en zwelling.

Oorzaken van sacrale dimples

De oorzaken van sacrale dimples zijn nog niet bekend, maar we weten dat het aangeboren is. Dit maakt het mogelijk om het te onderscheiden van de haarnestcyste, zoals we hierboven vermeldden.

Atypische kuiltjes kunnen het gevolg zijn van dit defect in de sluiting van de structuren van de middellijn. We weten echter niet waarom dit gebeurt.

Symptomen en diagnose

Over het algemeen is een sacrale dimple asymptomatisch. Dat komt omdat het gewoon een kuiltje is, een cutane verandering in de onderrug.

Atypische sacrale dimples hebben echter meestal symptomen die afhangen van of het te wijten is aan spinale dysrafie. Een arts moet een grondig lichamelijk onderzoek doen om het op te sporen.

Hij meet en controleert meestal de kenmerken van het kuiltje en moet een reeks aanvullende tests doen als het te groot of te diep is. Hetzelfde geldt als er meer kuiltjes zijn, als de huid verkleurd is, of als het te ver van de anus zit.

Volgens een studie, gepubliceerd in Archives of Disease in Childhood (Engelse link), is echografie een methode om kuiltjes te bestuderen. Volgens schattingen is de kans op een ruggengraatprobleem zes keer zo groot als er afwijkingen zijn.

Echografie is een techniek die de voorkeur geniet omdat het snel, veilig en niet duur is. Bij twijfel over de diagnose kan echter altijd nog een MRI worden gemaakt. Dit is omdat het een nauwkeuriger onderzoek van de weefsels is.

Mogelijke complicaties

Atypische kuiltjes hebben meer complicaties en kunnen onder andere verband houden met spina bifida of een open rug, of tethered cord-syndroom.

Spina bifida is een aangeboren misvorming. Wat er gebeurt is dat de neurale buis niet goed sluit. Er zijn verschillende soorten, maar degene die verband houdt met de sacrale dimple is spina bifida.

Het belangrijkste kenmerk is een kleine opening in de wervelkolom die ontstaat omdat de wervelkolom zich niet heeft ontwikkeld. Het kan asymptomatisch zijn en wordt meestal ontdekt tijdens de adolescentie of volwassenheid.

Het tethered cord-syndroom ontstaat wanneer littekenweefsel het ruggenmerg verankert. Het kan leiden tot urine- en ontlastingsincontinentie, zwakte in de onderste ledematen en zelfs moeilijkheden met opstaan.

Behandeling van sacrale dimples

Er is geen behandeling voor een eenvoudig sacrale dimple, en die is ook niet nodig. Het enige wat je hoeft te doen is te voorkomen dat vuil zich ophoopt in het gebied om infecties te voorkomen. Dit komt omdat het kuiltje te dicht bij de anus zit en darmbacteriën het kunnen besmetten.

Daarom is het essentieel om dit gebied van een baby goed schoon te maken, vooral wanneer je de luiers verschoont. Een atypisch kuiltje kan behandeling vereisen, afhankelijk van de ernst ervan.

De procedure hangt af van het stadium van de sacrale dimple

Idealiter moeten alle pasgeborenen grondig worden onderzocht door een arts en deze moet een onderzoek doen naar een sacrale dimple als hij er een vindt. Het bestaat uit het meten van het kuiltje samen met andere afwijkingen.

Het kind zou in goede gezondheid moeten verkeren als al het andere normaal is en de sacrale dimple klein is. Als het kuiltje atypisch is of als er andere waarschuwingssignalen zijn, heeft de baby echter een specialist nodig.

Artsen moeten een kuiltje nauwkeurig onderzoeken om na te gaan of er sprake is van neurologische afwijkingen of ontwikkelingsstoornissen. Ook moet de beste behandeling voor een bepaald geval worden overwogen, afhankelijk van specifieke resultaten.

Vergeet niet dat de meeste sacrale dimples onschadelijk zijn en slechts een verandering van de huid zijn. Je moet echter een arts raadplegen en een neurologisch probleem uitsluiten.