Kenmerken en behandeling van paronychia

Paronychia is een besmettelijke aandoening, ofwel bacterieel of schimmel, die de nagels van de vingers en tenen aantast. Het manifesteert zich vooral in de vorm van roodheid en zwelling.

Paronychia is een infectie van de huid die zich kan manifesteren rond de vingernagels en teennagels. Volgens medische organisaties (Spaanse link) tast deze pathologie de nagelriem en de zijkanten van de nagel aan. Een rode, met pus gevulde blaar, die pijnlijk is om aan te raken, duidt op een infectie.

Zoals elke infectie van bacteriële of schimmelachtige aard, is er een (zij het vrij laag) risico dat het zich verspreidt naar andere weefsels. Daarom is het essentieel om de ziekte snel op te sporen en effectief te verhelpen. Blijf lezen en leer meer over paronychia en de symptomen en behandelingen.

Beschrijving van paronychia

Zoals we hierboven al hebben gezegd, reageert deze pathologie op een besmettelijk proces rond de nagel. Studies tonen aan (Engelse link) dat het belangrijkste symptoom een ontsteking van de nagelplaat is. Dit is een weefsel dat zich aan het uiteinde van de achterkant van de vingers bevindt.

Daarnaast is er de vernietiging van de nagelriem (het harde deel van de nagel), die soms gepaard gaat met ettervorming. Deze infectieziekte kan op verschillende manieren worden geclassificeerd, afhankelijk van de medische criteria. We beschrijven ze hieronder.

Causale middelen

De ziekteverwekker die deze infectie veroorzaakt zal de duurzaamheid en de ernst ervan bepalen. Officiële bronnen, zoals de American National Library of Medicine (Engelse link), melden dat er volgens het middel twee soorten paronychia zijn:

• Acute. Deze is van bacteriële oorsprong, als gevolg van streptokokken, stafylokokken en pseudomonas. Het verschijnt plotseling, duurt niet lang, en bevindt zich meestal op een enkele vinger.
• Chronisch. Deze is te wijten aan een soort schimmel van het geslacht Candida. Het kan meer dan één vinger treffen, het duurt langer om te genezen en er kunnen terugvallen zijn.

Ernst

De vorige indeling is nuttig vanuit epidemiologisch oogpunt. Het stelt je namelijk in staat om te weten wat je van de ziekte kunt verwachten op basis van de veroorzaker van de ziekte.

Toch is het, vanuit een chirurgisch oogpunt, noodzakelijk om paronychia te onderscheiden op basis van de ernst van de symptomen. De hierboven geciteerde bronnen hebben de volgende indeling gemaakt:

• Eerste graad. Als de bacterie nog niet diep is doorgedrongen, maar er is wel een plaatselijke blaar met etter.
• Tweede graad. Wanneer er een abces (opeenhoping van etter) in het nagelbed is ontstaan, als gevolg van diepe bacteriële penetratie.
• Derde graad. Wanneer het abces zich uitstrekt tot het onderhuidse vetweefsel.
• Vierde en vijfde graad. Wanneer de infectie veel dieper is en het bot bereikt of zich manifesteert als necrose (weefseldood).

Zoals je kunt zien, wordt deze infectie ernstiger naarmate de bacterie dieper in het aangetaste weefsel terecht komt. Daarom is het essentieel om de infectie snel op te sporen om de zeldzame, maar mogelijke complicaties te vermijden.

Symptomen en oorzaken

De symptomen van paronychia zijn afhankelijk van het micro-organisme dat het veroorzaakt en de ernst van de infectie. Officiële bronnen (Spaanse link) hebben enkele van de meest voor de hand liggende klinische symptomen verzameld. Onder hen vinden we:

• Pijn, zwelling en roodheid aan de basis van een of meer nagels.
• Het verschijnen van met etter gevulde blaren die zich in het infectiegebied bevinden.
• Veranderingen in de kleur van de nagel of de scheiding van de nagel van de vingertop.
• In het geval van verspreiding van de bacteriële infectie naar de rest van het lichaam (Engelse link) kan de patiënt koorts, rillingen, malaise en spierpijn ervaren, naast andere symptomen.

Oorzaken van paronychia

De oorzaken van deze infectie hangen samen met het gemak waarmee ziekteverwekkers binnenkomen, voorbij de externe huidbarrières. Voortdurende mechanische schade, zoals nagelbijten, duimzuigen of atypische gezwellen met laesies, kunnen iemand vatbaar maken voor het ontstaan van deze aandoening.

Daarnaast bevordert de blootstelling aan continue vochtigheid volgens wetenschappelijke studies het ontstaan van schimmelinfecties (Engelse link). Daarom zijn mensen met beroepen waarbij ze vaak in contact komen met water (bijvoorbeeld afwassen of schoonmaken) vatbaarder voor chronische Candida paronychia.

Diabetes zou een andere risicofactor kunnen zijn. Tenminste volgens een klinisch onderzoek (Engelse link) waarbij onderzoekers constateerden dat tot 30% van de patiënten die last hebben schimmelnagels diabetisch van aard was.

Behandelingen voor paronychia

Dit soort infectie geneest meestal vanzelf, dat wil zeggen, het lost zichzelf na een paar dagen vanzelf op. Deskundigen raden aan om de aangetaste nagel meerdere keren per dag in warm water te laten weken om het ongemak te verminderen (Engelse link).

Je moet een arts raadplegen als de infecties zich verspreiden of als er abcessen zijn. Zij kunnen je antischimmelmiddelen of antibiotica voorschrijven, afhankelijk van de oorzaak. Bovendien kunnen ze lokale chirurgie aanbevelen als het abces echt fors is.

Dingen om in gedachten te houden

Zoals je kunt zien, is deze ziekte besmettelijk van aard en treft ze voornamelijk de huid rond de nagels. Een speciaal soort behandeling is niet altijd nodig, maar het kan medische tussenkomst vereisen als het wordt geproduceerd door bacteriën zoals Candida.

Tenslotte is het essentieel om niet op je nagels te bijten om dit soort pathologieën te voorkomen. Knip ze daarom regelmatig en raadpleeg een dermatoloog of een podotherapeut bij abnormale groei. Onthoud dat de huid je eerste verdedigingsbarrière is. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen en het niet bloot te stellen aan onnodige stress.