Hoe een hartaandoening te diagnosticeren
Om een hartaandoening te diagnosticeren, confronteren artsen de patiënt met informatie waar ze over na moeten denken, die voornamelijk betrekking op veranderingen in levensstijl heeft. Afgezien van medicijnen voor aritmie, zijn bijvoorbeeld voeding en lichaamsbeweging essentieel voor het beheersen van hartaandoeningen.
Een hartpathologie is er een die zich in het hart bevindt, in tegenstelling tot cardiovasculaire pathologieën, die ook slagaders en aders omvatten. Naast aritmieën zijn enkele voorbeelden: verwijding van de hartspier, hartaanvallen en hartinsufficiëntie. Wat betreft inwendige kleppen zijn stenosen en verzakkingen enkele voorbeelden.
Specialisten gebruiken voor de meeste van deze aandoeningen dezelfde complementaire methoden. Het diagnosticeren van een hartaandoening bestaat meestal uit het volgen van een paar stappen waarbij men onderzoeken van minder tot grotere complexiteit uitvoert. Blijf voor meer informatie over deze onderzoeken verder lezen!
Welke onderzoeken diagnosticeren een hartaandoening?
Zoals we al hebben vermeld, zijn er complementaire methoden om hartaandoeningen te diagnosticeren die artsen voor verschillende ziekten gebruiken. Met een elektrocardiogram is het bijvoorbeeld mogelijk om een aritmie en een hartaanval te detecteren, ook al zijn de pathologieën niet hetzelfde.
Elektrocardiogram
Een elektrocardiogram (ECG) is een elektrische opname van de activiteit van de hartspier. De elektroden aan de buitenkant van het lichaam nemen de variaties in elektriciteit waar die kenmerkend voor de hartslag zijn. Dit vindt zijn oorsprong in het interne systeem (Engelse link) met het hartweefsel dat het hart laat kloppen.
De test vereist geen anesthesie of uitgebreide voorbereidingen. Het wordt bovendien poliklinisch uitgevoerd en na niet meer dan een half uur kan de patiënt weer gaan.
Soms vragen artsen routinecontroles met een ECG om veranderingen bij te houden die moeilijk te zien zijn. Andere keren zullen ze hartgerelateerde pathologieën volgen, zoals een hartaanval of een hoge bloeddruk.
Via het elektrocardiogramapparaat wordt de opname met een lijn die de hartslag aangeeft op papier vastgelegd. De interpretatie van het onderzoek hangt van de opleiding van de arts af. Er zijn vaste leesprotocollen (Engelse link) die de betekenis van elke getekende lijn aangeven.
Echocardiografie
Een arts kan een echo aanvragen om een hartaandoening te diagnosticeren. De test bestaat uit een echo (Spaanse link), vergelijkbaar met die waarmee een zwangerschap wordt gevolgd, maar dan op het hart gericht.
Een apparaat dat een omvormer wordt genoemd, verzendt signalen, zoals echo’s, die van de hartspier weerkaatsen en weer terugkeren. De specialisten kunnen ze dan als een afbeelding op een monitor interpreteren. Het is mogelijk om de beweging, het kloppen, de vorm en de cardiovasculaire dynamiek allemaal live en in real time te zien.
Een variant hiervan is de doppler (Spaanse link), met toevoeging van kleuren aan de afbeelding om onderscheid tussen veneus en arterieel bloed te maken. Tegenwoordig geven de meeste artsen de voorkeur aan deze modaliteit, omdat ze op die manier meer informatie krijgen.
Stresstest
De technische naam voor de stresstest om een hartaandoening te diagnosticeren is ‘ergometrie’. In wezen stimuleert lichaamsbeweging het hart om vast te leggen wat er onder stressvolle omstandigheden gebeurt.
Tegelijkertijd worden elektrocardiogrammen en echocardiogrammen uitgevoerd terwijl de patiënt op een loopband rent of op een hometrainer fietst (Spaanse link).
Artsen houden bij een stresstest rekening met parameters (Spaanse link) om de capaciteiten die het leven van de uitvoerders in gevaar kunnen brengen, niet te overschrijden.
Specialisten hebben limieten vastgesteld voor de hartslag, de helling van de loopband voor het geval dat het een mobiele band is en tekenen om op te letten wanneer ze het experiment zouden moeten stoppen.
Dit is een zeer nuttige aanvullende methode, omdat het situaties uit het echte leven simuleert. Patiënten kunnen hierbij tegen weerstand in rennen of joggen en ook traplopen. In een gecontroleerde omgeving kan men dan het hart bestuderen terwijl de realiteit wordt nagebootst.
Holteronderzoek
De test die artsen in het kort ‘holter’ noemen, is eigenlijk een elektrocardiogram op lange termijn. Gedurende één of twee dagen gebruiken de patiënten een apparaat dat de elektrische activiteit van het hart registreert.
Specialisten zullen vervolgens met computerprogramma’s variabelen tellen, zoals aritmietelling, versnellingen, tachycardieën en bradycardieën. Hun voordeel is dat ze situaties kunnen zien die niet tijdens het ECG op het kantoor van de arts gebeuren.
Denk bijvoorbeeld aan een situatie waarin de patiënt ligt te slapen. Deze aanvullende situaties helpen artsen om verborgen hartaandoeningen te diagnosticeren.
Hartkatheterisatie
Een hartkatheterisatie is een chirurgische ingreep, aangezien hierbij een katheter in de bloedsomloop wordt ingebracht. De toegang is meestal via de bovenste of onderste ledematen, totdat het apparaat het hart bereikt, dat metingen kan uitvoeren of radiografische kleurstoffen kan injecteren.
De procedure wordt meestal door externe afbeeldingen ondersteund (Spaanse link) die het uiterlijk van de radiografische kleurstof volgen. Op deze manier is het mogelijk om de hartkamers met een speciaal detail te zien dat storingen en anatomische defecten detecteert.
Niet alle patiënten kunnen een katheterisatie ondergaan, maar degenen die dat wel kunnen, kunnen tegelijkertijd baat bij de behandeling hebben. Als de katheter al is ingebracht, is het bijvoorbeeld mogelijk om reparaties uit te voeren of stolsels in de kransslagaders te verwijderen (Spaanse link).
Cardiale MRI
Vooruitgang in beeldvormingsmethoden heeft het mogelijk gemaakt om een hartspecifieke MRI te realiseren. Net als bij MRI’s voor de rest van het lichaam, gebruiken specialisten een niet-stralende kracht om de hartspier te observeren. De indicaties kunnen met die van het echocardiogram overlappen (Spaanse link).
Computertomografie van het hart
Een CT reageert ook op de fundamenten van het lichaam, alleen toegepast op hartweefsel. Hij maakt gebruik van röntgenstraling, zoals radiografie, om afbeeldingen van de borstkas te genereren die meer informatie geven. De patiënt gaat op een brancard liggen en de artsen brengen hem dan in een ‘tunnel’ die vervolgens röntgenstralen uitzenden.
Het risico op hartaandoeningen verminderen
Afgezien van het raadplegen van artsen om een hartaandoening te diagnosticeren, is het belangrijk om hartaandoeningen te voorkomen.
De huidige methoden stellen ons in staat om vroegtijdig gevaarlijke veranderingen in het leven op te sporen, maar een adequaat dieet, lichaamsbeweging, stressvermindering en periodieke controles zijn de beste instrumenten.
- Wat betreft voeding, is het goed om te onthouden dat het eten van meer groenten in plaats van vlees, en het opnemen van natuurlijk, niet ultrabewerkt voedsel, rijk aan omega 3-vetzuren, hebben bewezen de cardiovasculaire gezondheid te beschermen (Spaanse link).
- Wat lichaamsbeweging betreft, zijn wetenschappelijke studies het erover eens dat aërobe oefeningen om de dag, die tussen 30 en 60 minuten duren, voldoende is om de risico’s te verminderen.
- Om stress te verminderen (Spaanse link) zijn er verschillende technieken, variërend van diepe ademhaling tot yoga, maar ook meditatie en mindfulness. Elk persoon geeft de voorkeur aan de een of de ander op basis van zijn persoonlijkheid en culturele context.
- Tenslotte moet je je minstens één keer per jaar door medische professionals laten controleren. Voor volwassenen bevelen specialisten een jaarlijks elektrocardiogram aan, hoewel dit bij mensen met diabetes en topsporters vaker moet worden gedaan, ten minste om de 6 maanden.
Als dit allemaal niet lukt, dan moet je een aanvullende methode van de eerder genoemde onderzoeken ondergaan om tot de juiste diagnose te komen. Bij twijfel kun je het beste een arts raadplegen, vooral als er waarschuwingssymptomen zijn.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Zihlmann, Martin, Dmytro Perekrestenko, and Michael Tschannen. “Convolutional recurrent neural networks for electrocardiogram classification.” 2017 Computing in Cardiology (CinC). IEEE, 2017.
- Jensen, Morten Sig Ager, et al. “Electrocardiogram interpretation in general practice.” Family practice 22.1 (2005): 109-113.
- Bagnati, Rodrigo, et al. “Registro argentino de ecocardiograma transesofágico.” (2018).
- Gaspar, António, Pedro Azevedo, and Roberto Roncon-Albuquerque Jr. “Avaliação hemodinâmica não invasiva por ecocardiograma Doppler.” Revista Brasileira de Terapia Intensiva 30.3 (2018): 385-393.
- Bermúdez, Carlos. “Valoración de la presión arterial en la ergometría.” Revista Uruguaya de Cardiología 27.3 (2012): 399-404.
- Sousa, Maria do Socorro Cirilo de, and Idico Luiz Pellegrinotti. “Validação de protocolo e instrumento banco na ergometria.” Rev. bras. ciênc. saúde 7.3 (2003): 265-282.
- de Oliveira Castro, Yana Thalita Barros, et al. “Conhecimento e significado do cateterismo cardíaco para pacientes cardiopatas.” Revista da Rede de Enfermagem do Nordeste 17.1 (2016): 29-35.
- Aísa, PJ Serrano, et al. “Cateterismo cardíaco y procedimientos intervencionistas.” Clínica e Investigación en Arteriosclerosis 14.3 (2002): 156-165.
- Gomes, Cármen Marilei, et al. “Estrés y riesgo cardiovascular: intervención multiprofesional de educación en salud.” Revista Brasileira de Enfermagem 69.2 (2016): 351-359.
- Rizo, María Antonia Parra. “Efecto y adecuación del ejercicio para la mejora cardiovascular de la población mayor de 65 años.” Revista de psicología de la salud 8.1 (2020): 600-614.
- Lladó, Guillem Pons, and Francesc Carreras. “Modalidades, indicaciones y nivel de complejidad de los estudios de resonancia magnética cardiaca: informe especial.” Revista Española de Cardiología Suplementos 6.5 (2006): 3E-6E.
- González, María Rodríguez, et al. “Efectos de la dieta mediterránea sobre los factores de riesgo cardiovascular.” Journal of Negative and No Positive Results 4.1 (2019): 25-51.