Ontdek alles wat je moet weten over de obsessieve-compulsieve stoornis (OCS)

De obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) is ook bekend als obsessieve-compulsieve neurose. Het is een psychiatrische stoornis die mensen gedachten, gevoelens, obsessies en repetitieve gedragingen laat ontwikkelen.

De obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of obsessieve-compulsieve neurose wordt in het Engels OCD genoemd: Obsessive-Compulsive Disorder. Het steeds opnieuw dezelfde handelingen herhalen noemen we compulsies of dwangmatige handelingen.

Het gevolg is dat de persoon die aan OCS lijdt, angstgevoelens en paniekaanvallen ervaart wanneer iets hem stoort.

In dit artikel bekijken we dus deze stoornis. We leren ook wat een obsessieve-compulsieve stoornis veroorzaakt en hoe we het kunnen behandelen.

Oorzaken

Men schat dat 2% van de bevolking aan OCS lijdt. Meestal ontwikkelen de symptomen zich bij mensen tussen de leeftijden van 20 en 40 jaar oud.

De specifieke oorzaken zijn nog steeds niet bekend. Maar wetenschappers hebben wel al bepaalde hersenafwijkingen ontdekt die het veroorzaken.

Symptomen

Over het algemeen zijn obsessieve gedachten de meest voorkomende symptomen. Deze gedachten zijn repetitieve en aanhoudende beelden die de geest produceert. De persoon kan proberen ze te negeren. Dit veroorzaakt echter veel angstgevoelens. Dus voelen ze de oncontroleerbare behoefte om zich op een bepaalde manier te gedragen.

In het algemeen kunnen we de obsessies in vier categorieën groeperen:

• Vragend (de behoefte om sommige dingen steeds opnieuw te controleren)
• Angsten of fobieën (angst voor ziekten, voor bepaalde dingen, enzovoort)
• Impulsief (agressief of seksueel)
• Obsessieve ideeën (de behoefte aan orde, symmetrie, religieuze problemen, problemen met tijd, enzovoort)

Deze obsessies komen ook tot uitdrukking in dwangmatige gedragingen. Dit zijn mentale daden die de patiënt begint uit te voeren als een manier om zichzelf tegen de obsessieve ideeën te verdedigen. Dit is de reden waarom de persoon de behoefte voelt om dit gedrag meerdere keren te herhalen zonder zich voldaan te voelen.

Het is ook mogelijk dat mensen met OCS tics hebben. Dit verwijst naar onvrijwillige bewegingen die van verschillende spiersamentrekkingen in het lichaam afkomstig zijn.

Diagnose van de obsessieve-compulsieve stoornis

Het gedrag van een patiënt moet aantonen of beide symptomen het grootste deel van zijn dag in beslag nemen. Of het moet duidelijk zijn dat ze aanzienlijke angst veroorzaken die zijn dagelijkse activiteiten beïnvloeden.

Het is echter belangrijk dat men vaststelt dat de obsessies niet het gevolg zijn van behandelingen met medicatie. Ze zijn in werkelijkheid verbonden met andere psychiatrische stoornissen.

De diagnose moet ook uitwijzen of de persoon een familiegeschiedenis heeft met dezelfde stoornis of dat het verbonden is met onvrijwillige lichaamsgebaren.

Tenslotte kunnen specialisten de patiënten evalueren aan de hand van vragenlijsten. Een voorbeeld hiervan is de obsessieve-compulsieve schaal van Yale-Brown.

Behandeling van de obsessieve-compulsieve stoornis

OCS wordt voornamelijk behandeld met de cognitieve gedragstherapie. In deze therapie stelt men de patiënt bloot aan situaties die met opzet de obsessieve gedachten uitlokken. Door dit te doen zullen ze beginnen met controle te verwerven over hun angst en over de drang om een impulsieve daad uit te voeren.

Bovendien bestaan er ook psycho-farmacologische behandelingen, waaronder antidepressiva.

Tenslotte verschaft men ook de nodige educatieve voorlichting aan de patiënten en hun familie. Daarnaast traint men hen in sociale vaardigheden en activiteiten.