De aanwezigheid van nitriet in de urine
Nitriet in de urine is een testuitslag die artsen helpt bij het diagnosticeren van een vermoedelijke urineweginfectie. Normaal gesproken zou er geen nitriet in de urine van mensen mogen zitten. De aanwezigheid ervan is dus abnormaal.
Urine is de vloeistof die de nieren produceren om nutteloos afval uit het lichaam te verdrijven. Door de uitstoting van urine is het mogelijk om het bloed te zuiveren.
Nitraten behoren tot de stoffen die via de urine worden uitgestoten. Hoewel ze op nitriet lijken, zijn ze niet hetzelfde. Sommige komen voor in urine, andere horen daar niet in thuis.
Wanneer de nitraten in urine bepaalde bacteriën tegenkomen, dan veranderen ze in nitriet. Dat is de reden dat de nitriet-test met urineweginfecties geassocieerd wordt.
Nitrieten bestaan echter niet alleen door bacteriën. Stoffen zoals kaliumnitriet of natriumnitriet worden in de voedingsindustrie gebruikt, bijvoorbeeld om de rode kleur van vlees kunstmatig te verbeteren.
Groenten bevatten daarentegen meestal nitraten. Groene groenten, bieten en radijs zijn rijke bronnen van nitraten. Dat is de reden waarom de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) een dagelijkse limietinname vaststelt van niet meer dan 3,7 milligram per kilogram lichaamsgewicht.
De nitraten die het lichaam niet kan gebruiken en die via de urine worden uitgescheiden, kunnen met bepaalde bacteriën een verbinding aangaan, waardoor ze omgezet worden in nitriet, zoals we hierboven hebben vermeld.
Niet alle bacteriën hebben echter dat vermogen. Niettemin hebben de meest voorkomende bacteriën die urineweginfecties veroorzaken dit vermogen wel. Hiertoe behoren onder andere:
- Escherichia coli
- Enterobacterie
- Proteus mirabilis
- Enterokokken
Wanneer laten artsen de nitriettest doen?
Urineweginfecties hebben karakteristieke symptomen waardoor artsen hun aanwezigheid vermoeden. Ze richten hun diagnose dus op een blaasontsteking wanneer de patiënt hen vertelt bepaalde klassieke symptomen te vertonen. Deze omvatten onder andere:
- Dysurie of moeite met plassen.
- Pijn of brandend gevoel bij het plassen.
- Abnormaal gekleurde urine.
- Polyurie, of de dringende behoefte om steeds te plassen.
- Koorts.
Geconfronteerd met dit klinische beeld kan de arts een nitriettest aanvragen. Hij of zij zal waarschijnlijk om een volledige urineanalyse vragen, niet alleen een nitriettest. Ze kunnen ook een urine-nitriettest combineren met een leukocytenesterase-urinetest. Positief testen bij beide duidt sterk op een urineweginfectie.
Leukocytenesterase is een enzym dat wordt geproduceerd door neutrofielen, basofielen, eosinofielen en monocyten. Dit zijn allemaal witte bloedcellen. Positief testen geeft dus indirect aan dat er witte bloedcellen in de urine aanwezig zijn als gevolg van een infectie.
Hoe professionals de nitriettest van de urine uitvoeren
Nitriet in de urine duidt dus op een urineweginfectie. Zodra de arts om een volledige urineonderzoek vraagt, inclusief nitriet, dan moet de patiënt een urinemonster in een steriel potje verzamelen. Het potje moet steriel zijn om ervoor te zorgen dat de test betrouwbare resultaten oplevert.
De patiënt moet de eerste urinestroom in het toilet weg laten lopen en vervolgens het tweede deel opvangen. Als de patiënt het monster na enkele uren zonder urineren neemt, dan is het betrouwbaarder. Het is dan ook het beste om het monster in de ochtend te nemen wanneer ze net wakker zijn geworden.
De biochemicus gebruikt een teststrip om de urine te analyseren. De teststrips bevatten stoffen die van kleur veranderen wanneer ze de aanwezigheid van een bepaalde stof detecteren.
Over het algemeen meten teststrips geen enkel element, maar bevatten in plaats daarvan verschillende reagentia om het proces effectiever te maken. Een enkele teststrip kan diverse detecteren zoals:
- nitriet
- glucose
- esterase
- eiwitten
Hoewel het van het merk afhangt, worden urine-nitrietreagentia meestal roze wanneer ze worden gedetecteerd. Elke fabrikant van teststrips specificeert echter de kleuren en hun interpretatie op de verpakking van de strips.
Hoe artsen de resultaten interpreteren
Urine-nitrietreagentia worden meestal roze wanneer ze worden gedetecteerd. Dus wat gebeurt er als de patiënt positief test op nitriet in de urine? Laten we zeggen dat een patiënt besluit om zijn arts te bezoeken vanwege een branderig gevoel tijdens het plassen en koorts.
De arts zal dan om een urineonderzoek vragen en het laboratorium meldt vervolgens dat de patiënt positief testte op nitriet. Het positieve resultaat suggereert een urineweginfectie. Als we daaraan toevoegen dat de patiënt positief test op leukocytenesterase, dan is er een diagnose.
De arts kan een antibioticabehandeling voorschrijven zonder eerst op de urinekweek te wachten. Ze kunnen het antibioticum echter later wijzigen nadat de kweekresultaten zijn teruggekomen.
Tot slot kan een urinekweek de diagnose van de urineweginfectie bevestigen en het type antibioticum specificeren dat de arts moet voorschrijven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- del Carmen Laso, María. “Interpretación del análisis de orina.” Arch. argent. pediatr 100.2 (2002): 179.
- Graff, Laurine. Análisis de orina. Ed. Médica Panamericana, 1983.
- Fernández, Terreros, and Tirone Andrés. “Evaluación de la importancia del análisis físico químico de orina y factores externos que podrían alterarla.” (2016).