Cerebrale hypoxie: soorten en oorzaken

Cerebrale hypoxie treedt op wanneer de hersenen niet genoeg zuurstof krijgen. Het gebrek aan zuurstof is zeer gevaarlijk voor dit vitale orgaan. In het artikel van vandaag vertellen we je wat de meestvoorkomende oorzaken zijn.
Cerebrale hypoxie: soorten en oorzaken

Laatste update: 02 juni, 2020

Cerebrale hypoxie treedt op wanneer er minder zuurstof naar de hersenen stroomt dan wat als normaal wordt beschouwd. Een normale zuurstofstroom zorgt ervoor dat de hersenen goed kunnen functioneren, volgens de behoeften van het lichaam.

Het mag duidelijk zijn dat de hersenen een orgaan zijn waarvan de functies niet mogen stoppen. Verschillende delen van de hersenen worden op verschillende momenten geactiveerd, maar de rest van de componenten van het menselijk lichaam is afhankelijk van hun correcte werking.

Door hun constante werking verbruiken de hersenen een grote hoeveelheid zuurstof. Bovendien komt er zuurstof door de slagaders die het bloed vanaf de nek omhoog verdelen. Als het bloed dus afneemt, zal er ook minder zuurstof zijn.

Een tekort aan zuurstof heeft grote gevolgen voor de hersenen. De cellen waaruit dit orgaan bestaat beginnen af te sterven als ze ongeveer vijf minuten geen zuurstof krijgen. Dit staat bekend als een herseninfarct, en toont aan hoe ernstig cerebrale hypoxie kan zijn.

De oorzaken van cerebrale hypoxie

De oorzaken achter cerebrale hypoxie variëren. Soms is het alleen te wijten aan een afname van de zuurstof die het schedelgebied bereikt. Andere keren is er naast de zuurstofafname echter ook een afname in de bloedstroom, met alle gevolgen van dien.

Een aantal oorzaken

  • Hoogtes boven de zeespiegel leiden tot een afname van de beschikbare zuurstof in de hersenen om te kunnen functioneren. Dit is de hoogteziekte die gepaard gaat met het beoefenen van sporten als klimmen en bergbeklimmen.
  • Koolmonoxide is de belangrijkste oorzaak van vergiftiging door een gas. Wanneer dit zich voordoet, wordt de zuurstof in het bloed vervangen door koolmonoxide. Op deze manier krijgen de cellen in het hele lichaam een element dat ze niet kunnen gebruiken voor hun metabolisme.
  • Sommige pathologieën, zoals amyotrofe laterale sclerose, vallen het ademhalingscentrum van de hersenen aan, waardoor de ademhalingsspieren verlamd raken. Wanneer het ademhalingsmechanisme faalt, komt er minder zuurstof binnen. Dit veroorzaakt een soort verstikkend mechanisme.
  • Verstikking, op welke manier dan ook, veroorzaken beide cerebrale hypoxie. Wurging, verdrinking met vloeistoffen en het inademen van de rook van een brand zijn enkele vormen van verstikking.
  • Arteriële hypotensie treedt op wanneer de bloeddruk te laag wordt en onvoldoende is om alle lichaamsweefsels te bereiken, vooral als ze ver van het hart verwijderd zijn. De hersenen zijn een van de gebieden die hierdoor worden beïnvloed.
  • Elke hartaandoening die je normale capaciteit en tempo beperkt, kan leiden tot cerebrale hypoxie. Het kan een acute gebeurtenis zijn, zoals een hartinfarct, of een chronisch probleem zoals hartritmestoornissen.
  • Beroertes veroorzaken cerebrale hypoxie in bepaalde gebieden. Dat kan komen door verstopping van een hersenslagader door een stolsel, maar ook door het breken van een deel van de bloedvaten in de hersenen, waardoor ze een bloeding veroorzaken.
Een dwarsdoorsnede van de hersenen met hartslag eronder

Soorten

Je kunt cerebrale hypoxie indelen naar het getroffen hersengebied. Sommige hypoxische episodes treffen alleen de cellen van een bepaald punt in de hersenen, terwijl er momenten zijn waarop de algemene doorstroom stopt.

Dit zijn dus de soorten cerebrale hypoxie:

  • Focaal. In dit geval is de cerebrale hypoxie punctueel. Het klassieke voorbeeld is een beroerte die ontstaat in een stolsel dat een hersenslagader verstopt.
  • Difuus. Dit is een afname van de zuurstofstroom die gelijkmatig in de hersenen plaatsvindt, zonder dat het te ernstig wordt. De functies van de hersencellen nemen af, maar een infarct komt zelden voor.
  • Globaal. In dit geval heeft de afname invloed op de hele hersenen. Het gebrek aan zuurstof is zo merkbaar dat de cellen afsterven. De daaropvolgende symptomen zijn afhankelijk van het getroffen hersengebied.
  • Massief. Dit is de maximale expressie van cerebrale hypoxie, waarbij grote gebieden van de hersenen infarct op hetzelfde moment, waardoor het latere herstel en het leven in gevaar komen.
Dwarsdoorsnede van de hersenen

Symptomen van cerebrale hypoxie

Hoewel de symptomen van cerebrale hypoxie afhangen van hoe lang het gebrek aan zuurstof duurt, zijn sommige van de tekenen ervan vrij onderscheidend. Zoals we hierboven al hebben gezegd, hoeft hypoxie van een paar seconden geen gevaar op te leveren, maar als het vijf minuten duurt, zal er zeker een beroerte volgen.

De gevolgen van tijdelijke hypoxie kunnen als volgt zijn:

Er kan daarnaast ook beperkte beweging zijn, vergelijkbaar met verlamming.

Als het gebrek aan zuurstoftoevoer langer duurt zullen er latere aanvallen zijn, waardoor de persoon flauw kan vallen en zelfs in een coma kan raken. Op dit moment is dringende zorg van levensbelang, omdat de persoon onmiddellijk eerste hulp van een deskundige nodig heeft.

Als de cerebrale hypoxie langer dan vijf minuten duurt, dan zal er een hartaanval volgen. Een klein hartinfarct kan leiden tot herstel met revalidatie, maar een zware hartaanval kan de dood van de gehele hersenen veroorzaken.

Je moet dus een dokter raadplegen als je neurologische symptomen ervaart. Ook als iemand flauwvalt en niet direct reageert of stuiptrekkingen heeft, is het de juiste stap om contact op te nemen met de eerste hulp die hem of haar snel kan helpen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Flores-Compadre, José Luis, et al. “Hipoxia perinatal y su impacto en el neurodesarrollo.” Revista chilena de neuropsicología 8.1 (2013): 26-31.
  • Rodríguez-Boto, G., et al. “Conceptos básicos sobre la fisiopatología cerebral y la monitorización de la presión intracraneal.” Neurología 30.1 (2015): 16-22.
  • Sánchez Silva, Daniel José. “Protección Cerebral ante el Daño Neuronal.” Informe Médico 13.10 (2011).

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.