Dermatitis perioralis: symptomen en behandelingen

Dermatitis perioralis is een huidziekte. Het heeft gemeenschappelijke symptomen met andere pathologieën zoals rosacea. In dit artikel vertellen we je over de symptomen en de juiste behandeling.

Dermatitis perioralis, ook bekend als clownseczeem, is een dermatologische aandoening die zich intens manifesteert rond de mond. Deze aandoening ontleent zijn naam aan de locatie en zijn belangrijkste kenmerk. Specialisten noemen het ook wel peribucale dermatitis.

Het is een aandoening die symptomen deelt met andere, meer herkenbare problemen, zoals acne, rosacea, contactdermatitis en zelfs herpes zoster. Daarom is het belangrijk om een juiste diagnose te krijgen, zodat het goed behandeld kan worden.

Dermatitis perioralis is niet besmettelijk. De persoon die eraan lijdt, kan het niet door middel van contact aan een andere persoon overdragen. Het is ook geen ziekte die als gevaarlijk kan worden aangemerkt. Het belangrijkste effect is esthetisch, dat de kwaliteit van leven beïnvloedt.

Degenen die deze aandoening meestal hebben en het meest worden getroffen zijn jonge vrouwen en kinderen. De laatste jaren is er een toename van deze aandoening opgemerkt, voornamelijk in geïndustrialiseerde landen. Verder hangt het samen met het intensieve gebruik van cosmetische crèmes.

Oorzaken van dermatitis perioralis

De etiologie van deze aandoening is niet duidelijk. Artsen denken dat het voorkomt bij mensen met een bepaalde aanleg voor huidallergieën. De huid van de patiënt is blijkbaar gevoeliger voor de werking van bepaalde stoffen die de symptomen veroorzaken. De stoffen die de wetenschap heeft geïdentificeerd als triggers zijn de volgende:

• Steroïde crèmes: die je op het gezicht aanbrengt.
• Tandpasta’s: die worden verkocht met fluoride.
• Diverse cosmetische crèmes: van make-up tot zonnebrandcrèmes.
• Steroïden voor nasaal of respiratoir gebruik, zelfs die worden gebruikt bij ziekten zoals astma.
• Anticonceptie: voornamelijk in mondelinge vormen.

Deze aandoening wordt ook in verband gebracht met een slechte gezichtshygiëne, hetzij door een gebrek aan goed wassen, hetzij door het gebruik van zeep, die niet geschikt is voor het gezicht. Bij zuigelingen spelen ouders natuurlijk een sleutelrol bij het voorkomen van dermatitis perioralis door middel van hygiëne.

Bij sommige vrouwen in de vruchtbare leeftijd zitten de hormonale veranderingen van de menstruatiecyclus achter het optreden van de symptomen. Voor hen is dermatitis cyclisch, en komt elke maand met een vergelijkbare frequentie terug.

Een bijzondere situatie doet zich voor bij kinderen in de pediatrische leeftijd (Spaanse link). Bij kinderen veroorzaakt speeksel rond de lippen namelijk de irritatie die de oorzaak is van dermatitis perioralis. Kortom, het is een variant van contacteczeem.

Symptomen van dermatitis perioralis

Het typische klinische teken van deze ziekte is het verschijnen van kleine rode bultjes op een droge, rode huid. Soms kunnen deze bultjes pus bevatten.

De locatie van de laesies is altijd rond de mond. Het meest getroffen zijn de plooien van de neus en de plooien van de lippen. Het is belangrijk om te vermelden dat ongeveer twee millimeter huid naast de lippen meestal vrij is van symptomen.

Naast de huidlaesies melden patiënten pijn, branderig gevoel of jeuk in het getroffen gebied. Deze symptomen zijn niet altijd aanwezig en als ze er wel zijn blijven ze niet gedurende de hele uitbraak.

Op basis van de symptomen en de manifestaties stellen de artsen een diagnose door lichamelijk onderzoek uit te voeren. In tegenstelling tot acne produceert dermatitis perioralis nooit comedonen. Aan de andere kant is het verschil met rosacea de locatie, omdat dit niet rond de mond verschijnt.

Een biopsie is zelden nodig. De diagnose is meestal duidelijk na een doktersonderzoek. Wanneer een pathologische anatomie van de laesies vereist is, dan is het waarschijnlijk dat er agressievere varianten van de ziekte aanwezig zijn.

Behandeling

De algemene regel voor de behandeling van dermatitis perioralis is in feite om de triggers te vermijden. Als de laesies al aanwezig zijn, dan draaien algemene maatregelen om het wegnemen van de mogelijke oorzakelijke factoren. In elk geval moet de verwijdering geleidelijk gebeuren om verslechtering van de symptomen te voorkomen.

De patiënt moet deze maatregelen in zijn dagelijks leven blijven nemen, zelfs als de laesies verdwenen zijn, aangezien degenen die aan de aandoening hebben geleden een grote kans hebben om er opnieuw aan te lijden. De maatregelen die je daarom in gedachten moet houden zijn als volgt:

• Gebruik alleen enkele dermatologisch geteste cosmetica met ingrediënten die al op de huid zijn getest.
• Was je gezicht elke avond en maak er een dagelijkse gewoonte van.
• Droog je huid zorgvuldig, zonder te wrijven. Droog af met niet-irriterende stoffen handdoeken.
• Gebruik vochtinbrengende crèmes die geen corticosteroïden bevatten.

Als de arts dat bepaalt, kunnen ze antibiotica voorschrijven om actieve laesies te elimineren. De meest gebruikte medicijnen zijn tetracylines en erytromycine, hetzij lokaal in crèmes, hetzij als orale behandeling.

Altijd onder toezicht van een arts

Een andere behandelingsoptie die in toenemende mate wordt bestudeerd en toegepast, is het gebruik van pimecrolimus-crème met een concentratie van 1% (Spaanse link). Wetenschappelijke studies hebben een snelle verbetering van de symptomen aangetoond bij patiënten die de crème hebben gebruikt.

Hoewel pimecrolimus-crème een goede optie is, vooral voor patiënten met een voorgeschiedenis van gebruik van steroïden, moet rekening worden gehouden met de nadelige effecten bij het gebruik ervan op de lange termijn.

Dit is een onderwerp van discussie en verdeeldheid in de wetenschappelijke gemeenschap. Kortom, om al deze redenen moet een professional toezicht houden op de behandeling.