Behandeling van de ziekte van Lyme

De ziekte van Lyme is een infectie die in eerste instantie alleen erytheem op de huid veroorzaakt. Als het echter niet wordt behandeld, kan dit tot ernstige complicaties leiden. Ontdek in dit artikel de behandeling van de ziekte van Lyme.
Behandeling van de ziekte van Lyme

Laatste update: 28 september, 2020

De behandeling van de ziekte van Lyme is vrij recent ontwikkeld. Deze aandoening werd voor het eerst werd onderkend in 1975. Het is een infectie die veroorzaakt wordt door een bacterie van de Borrelia-familie. Deze ziekteverwekkers kunnen overgedragen worden via tekenbeten.

Om deze ziekte op te lopen, moet je dus contact hebben gehad met deze geleedpotigen. Deze ziekte komt vaker voor op het platteland, waar uitgestrekte velden, bossen en planten zijn. Het is echter niet zo dat alle teken de ziekte van Lyme overdragen.

Deze ziekte kan ernstige neurologische complicaties veroorzaken als deze niet vroegtijdig wordt behandeld. Bovendien moet men de medicijnen afstemmen op onder andere de leeftijd van de patiënt en de ernst van de aandoening. In dit artikel leggen we alles uit wat je moet weten over de behandeling van de ziekte van Lyme.

Wat is de ziekte van Lyme?

Een tekenbeet op het been

Voordat we beginnen te praten over de behandeling van de ziekte van Lyme, moet je iets weten over deze aandoening. Zoals we al zeiden, is het een infectie die wordt overgedragen door de beet van bepaalde teken.

Na de beet verschijnt er meestal een kleine bult in het gebied, die binnen een paar dagen verdwijnt. Later verschijnt er uitslag op de huid, die zich geleidelijk verspreidt. Deze uitslag jeukt niet en doet geen pijn, maar verandert wel van locatie. Dit verschijnsel wordt ‘erythema migrans‘ genoemd.

Ook ervaren veel mensen algemene malaise, koorts en hoofdpijn. Het probleem is dat complicaties zelfs pas jaren na het verdwijnen van deze symptomen kunnen optreden.

Tekenbeten verdwijnen na een tijdje, maar complicaties kunnen maanden of jaren later optreden.

Het is bijvoorbeeld gebruikelijk dat patiënten gewrichtspijn ervaren, vooral in de knieën. Daarnaast kunnen de symptomen zich ontwikkelen tot meningitis, verlamming aan één kant van het gezicht of zwakte van de ledematen. In sommige gevallen krijgen patiënten hartritmestoornissen of geheugenstoornissen.

De behandeling van de ziekte van Lyme

De behandeling van de ziekte van Lyme moet zo vroeg mogelijk worden gestart. Dit is namelijk de beste manier om alle hierboven genoemde complicaties te voorkomen. Het is een bacteriële infectie dus adviseren artsen over het algemeen een antibiotica-kuur.

Zowel het type behandeling dat men kiest, als het resultaat dat men ermee behaalt, is afhankelijk van de ernst van de infectie en wanneer deze is gedetecteerd.

Een overzichtsartikel van de Colombian Medicine Act (Spaanse link) legt dit uit. Daarnaast bevestigt het ook dat wanneer de ziekte vergevorderd is, het resultaat gewoonlijk niet zo bevredigend is als bij milde gevallen die vroeg ontdekt zijn.

Behandeling in een vroeg stadium

Als men de infectie vroeg kan vaststellen, kan de behandeling oraal zijn. De meest gebruikte antibiotica zijn tetracyclines, meestal doxycycline. De dosis die artsen meestal voorschrijven is 200 milligram per dag.

De lengte van de kuur varieert meestal tussen de 21 en 30 dagen. De laatste publicaties suggereren dat de behandeling van de ziekte van Lyme in minder dan 21 dagen ook effectief is.

Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Family Medicine (Spaanse link) kan doxycycline echter niet in alle situaties worden gebruikt. Bijvoorbeeld bij kinderen en zwangere vrouwen is het gebruik gecontra-indiceerd.

  • In het geval van kinderen onder de negen jaar raden deskundigen het gebruik van een ander type antibioticum aan. Meestal valt de keuze op penicilline.
  • Bij zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven is het de beste keuze om amoxicilline of cefuroxim te gebruiken.

Misschien vind je dit artikel ook interessant:
Tijdens de zwangerschap antibiotica gebruiken

Behandeling in een laat stadium of in ernstigere gevallen

Wanneer men de diagnose pas laat stelt en de ziekte reeds vergevorderd is, kiezen artsen soms voor een andere behandeling. De meest gebruikte antibiotica is ook in deze gevallen is doxycycline.

Het verschil is dat de behandeling intraveneus moet worden toegediend. Ook zal de kuur een langere tijdsduur kennen. De reden hiervoor is dat de infectie zich in de weefsels heeft gevestigd en zich heeft gerepliceerd.

Hetzelfde geldt wanneer complicaties optreden (Engelse link), vooral als deze plaats vinden in het centrale zenuwstelsel. Zoals we hierboven hebben aangegeven, kan dit bijvoorbeeld leiden tot gezichtsverlamming of meningitis. In deze situatie kiezen artsen bij voorkeur voor het voorschrijven van intraveneuze antibiotica.

De meest gebruikte medicijnen voor deze complicaties zijn cefalosporines. Hoewel de prognose goed is, moet de patiënt zo snel mogelijk beginnen met de behandeling. Bedenk echter dat zelfs patiënten die snel een behandeling ondergaan enige tijd last kunnen hebben van de symptomen.

Vroegtijdige behandeling om complicaties te verminderen

Een teek op de huid

Indien mogelijk moeten patiënten dus zo snel mogelijk met de behandeling van de ziekte van Lyme beginnen. De reden hiervoor is omdat er een hoog risico is op het ontwikkelen van neurologische en/of gewrichtscomplicaties. De medicijnen die artsen voorschrijven zijn antibiotica, omdat het een bacteriële infectie is.

Wanneer men de infectie vroegtijdig detecteert en de manifestaties mild zijn, schrijven ze meestal orale doxycycline voor. Bij kinderen en zwangere vrouwen is het echter het beste om voor penicilline te kiezen, zoals amoxicilline. De geneesmiddelen zal men intraveneus toedienen indien de ziekte zich in een later stadium bevindt.

De belangrijkste maatregel is preventie. Je moet omgevingen met veel teken vermijden en daarnaast goede voorzorgsmaatregelen nemen op zomerpicknickplekken of kampeerterreinen. Denk hierbij aan het dragen van een hoofddeksel en lange mouwen en broeken. Eenvoudige maatregelen verminderen het risico op besmetting.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Fajardo, M., Fajardo, L., & Fajardo, D. M. (n.d.). La enfermedad de Lyme.
  • García Meléndez, M. E., Skinner Taylor, C., César, J., Alanís, S., & Candiani, J. O. (2014). Enfermedad de Lyme: actualizaciones Gaceta Médica de México. 2014;150:84-95 ARTÍCULO DE REVISIÓN Correspondencia. Gaceta Médica de México (Vol. 150).
  • Treatment | Lyme Disease | CDC. (n.d.). Retrieved August 13, 2020, from https://www.cdc.gov/lyme/treatment/index.html
  • Alonso Fernández, M. (2012). Enfermedad de Lyme. ¿Es tan infrecuente? Semergen, 38(2), 118–121. https://doi.org/10.1016/j.semerg.2011.06.007
  • Olmo Montes, F. J., Sojo Dorado, J., Peñas Espinar, C., & Muniáin Ezcurra, M. A. (2014). Infecciones producidas por borrelias: enfermedad de Lyme y fiebre recurrente. Medicine (Spain), 11(51), 3009–3017. https://doi.org/10.1016/S0304-5412(14)70731-0
  • Portillo, A., Santibáñez, S., & Oteo, J. A. (2014). Enfermedad de Lyme. Enfermedades Infecciosas y Microbiologia Clinica, 32(SUPPL.1), 37–42. https://doi.org/10.1016/S0213-005X(14)70148-X
  • Sanchez, Edgar, et al. “Diagnosis, treatment, and prevention of Lyme disease, human granulocytic anaplasmosis, and babesiosis: a review.” Jama 315.16 (2016): 1767-1777.
  • Touradji, Pegah, et al. “Cognitive decline in post-treatment Lyme disease syndrome.” Archives of Clinical Neuropsychology 34.4 (2018): 455-465.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.