Gelotofobie: Hoe de angst overwinnen om voor gek gezet te worden

Mensen die gelotofobie hebben worden gekenmerkt door een buitensporige en oncontroleerbare angst om geplaagd te worden. Leer meer in dit artikel.
Gelotofobie: Hoe de angst overwinnen om voor gek gezet te worden
Maria Fatima Seppi Vinuales

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Maria Fatima Seppi Vinuales.

Laatste update: 05 november, 2022

Je bent vast wel eens in een situatie geweest waarin een groep vrienden lachte om een gênante ervaring van je: een val, een fout, iets doms dat je zei… Het kan je ongemak bezorgd hebben. Misschien verloor je zelfs het verlangen om weer met die groep samen te komen. Als dit bekend klinkt, hebben we het over gelotofobie.

Dit verwijst naar een toestand waarin iemand zich zo onzeker voelt in de buurt van mensen omdat hij bang is voor gekscherend uitgemaakt te worden. Dan beginnen ze zich terug te trekken uit hun sociale wereld.

Klinkt dit als jou? Ken je zo iemand?

Laten we er eens wat meer over zien.

Wat is gelotofobie?

Gelotofobie is de buitensporige, irrationele en oncontroleerbare angst om het voorwerp van spot te zijn. Het grote nadeel voor mensen die gelotofobie hebben is dat lachen voor hen meestal geen positieve zaak is. In veel gevallen nemen ze, als ze een groep mensen horen lachen, automatisch aan dat er de draak met hen gestoken wordt.

Het komt niet bij ze op dat ze misschien lachen omdat iemand net een grap vertelde of omdat ze zich een oude anekdote herinneren. Zo eindigt gelotofobie er ook in dat de getroffene paranoïde-achtige gedragingen of gedachten begint te vertonen.

Tot slot is het goed te verduidelijken dat een differentiële diagnose gesteld moet worden om vast te stellen dat het om gelotofobie gaat en niet om een andere klinische aandoening. Vaak wordt dit soort angst verward met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis of een schizoïde persoonlijkheidsstoornis.

Dit artikel zal je zeker bevallen: 8 Nuttige Tips om een onafhankelijk persoon te zijn

De tekenen en symptomen van gelotofobie

Als de fobische situatie zich voordoet, kan de persoon die eraan lijdt onder meer last krijgen van angst, kortademigheid, een verlangen om weg te lopen, zeer intens ongemak, nervositeit, zweten en trillende handen.

In feite zijn enkele van de meest voorkomende tekenen en symptomen van gelotofobie als volgt:

  • Overmatige angst voor spot of hoon van anderen.
  • Angst en ongemak bij het lachen van anderen.
  • Verlegenheid en verlegenheid. Ze zijn vaak introvert en zoeken de aandacht niet op zichzelf te vestigen.
  • Spierstijfheid, vermijden van blikken, onhandige bewegingen. Dit staat bekend als het Pinokkio syndroom.

De extreme verlegenheid van gelotofobie verhindert een goed sociaal contact en werkt isolement in de hand.

De oorzaken en oorsprong van gelotofobie

Zoals veel fobieën is gelotofobie vaak het gevolg van een eerdere traumatische ervaring die deze angst ontwikkelt. Het kan bijvoorbeeld voorkomen bij iemand die boodschappen ging doen met zijn ondergoed bekneld tussen zijn broek en een ander kledingstuk en de hele weg daarheen en in de supermarkt werd uitgelachen, geplaagd en aangestaard.

Deze persoon begon zich bekeken, ongemakkelijk en beschaamd te voelen zonder te weten wat er gebeurde. Pas toen ze weer thuis was, kon ze vaststellen waar de situatie over ging. De gebeurtenis bezorgde haar echter al zo’n angst en bitterheid dat het een precedent schepte.

De oorzaken van gelotofobie hebben te maken met een angst voor spot die in de kindertijd of vroege adolescentie kan zijn ontstaan, midden in de identiteitsvorming. Wie met deze angst leeft ontwikkelt een wantrouwende en defensieve persoonlijkheid omdat elke gelegenheid potentieel bevorderlijk is voor het ontvangen van spot.

Het slachtoffer zijn geweest van pesterijen schept de voorwaarden voor het ontstaan van deze bijzondere fobie.

De gevolgen van gelotofobie

Gelotofobie behoort tot de fobieën die op sociaal vlak de grootste verslechtering veroorzaken. Het is bijvoorbeeld niet hetzelfde om bang te zijn voor vliegtuigen (een vervoermiddel dat we bij bijzondere gelegenheden gebruiken) als een irrationele angst te hebben voor een situatie die zich gewoonlijk voordoet als er andere mensen zijn.

Zo kiest de persoon die de fobie voor spot heeft ervoor thuis te blijven en sociale plannen te vermijden om niet geplaagd te worden. Bovendien zijn enkele van de meest voorkomende gevolgen de volgende:

  • Hun gevoel van eigenwaarde is meestal ook aangetast, want deze mensen voelen zich waardeloos en verminderd.
  • Ze kunnen last hebben van teruggetrokkenheid en verlegenheid.
  • Mensen met gelotofobie ervaren vaak stress in situaties waarin gelachen wordt, zodat ze kunnen overkomen als iemand die geen gevoel voor humor of plezier heeft.
  • Ze kunnen een afstandelijk en koud beeld uitstralen.

Hoe de angst om geplaagd te worden aan te pakken

Eerst is het essentieel te begrijpen dat een fobie geen eenvoudige angst is . Het is een intense angst die bij de persoon werkelijk ongemak veroorzaakt

en verschillende gebieden van zijn leven verslechtert. Het is dus nodig om mensen die aan een situatie lijden te helpen en hen aan te moedigen professionele hulp te zoeken.
Zoals alle fobieën gebeurt de aanpak van gelotofobie met blootstellingstechnieken. We gaan stap voor stap, geleidelijk vooruit.

Eerst stellen therapeuten meestal een blootstelling in de verbeelding voor. Ze vragen de persoon te visualiseren en uit te drukken hoe de gevreesde scène zou zijn, terwijl de therapeut hem begeleidt en stuurt. Naarmate de patiënt meer vertrouwen krijgt, kan de laatste fase van blootstelling aan een sociale situatie plaatsvinden.

Anderzijds werken ze ook met cognitieve herstructurering, waarmee ze de gedachten kunnen identificeren die aan de basis van de angst liggen. Het doel is ze te vervangen door meer functionele.

Ook het gebruik van drama- en humortechnieken in rollenspel wordt aanbevolen. Mensen moeten bijvoorbeeld kunnen vaststellen wat hen in verlegenheid brengt en dat dan op het toneel zetten om hun zwakte aan te grijpen en er een natuurlijke bron van gelach van te maken.

Op die manier kunnen ze actief de situatie anders gaan zien. Deze oefening wordt gedaan met een reeks instructies en moet door een deskundige begeleid worden.

Tenslotte is het van essentieel belang om met de patiënten aan verschillende ontspanningstechnieken te werken om met de fobische prikkel om te gaan. Zo zullen ze niet het gevoel krijgen dat ze de situatie moeten ontvluchten of vermijden.

Técnicas de relajación para la gelotofobia.
Mensen met deze fobie kunnen ontspanningstechnieken leren die de stress verminderen in de sociale situaties die hen ongemakkelijk maken.

Gelotofobie: Als alles als een persoonlijke aanval wordt ervaren

In dit hele artikel hebben we uitgelegd dat een van de belangrijkste moeilijkheden van gelotofobie is dat mensen die eraan lijden het gevoel hebben dat ze het middelpunt van spot zijn. Ze kunnen elke lach, blik of gefluister om hen heen persoonlijk opvatten, en het verandert in een natuurlijke bron van marteling.

De reacties zijn van vluchten of vermijden. Er zijn echter ook gevallen van geweld en wrok in relaties.

Stel je voor hoe moeilijk het leven zou zijn als lachen een probleem of een bedreiging is. Daarom is het belangrijk dat we voorlichting geven over fobieën, want we moeten degenen die eraan lijden steunen en de reden achter bepaald gedrag begrijpen.

Tenslotte moeten we vermijden kinderen en adolescenten te bespotten, belachelijk te maken en te kleineren, als maatschappij in het algemeen en als individu. Daar spelen we allemaal een rol in. Als individuen is het ook essentieel dat we werken aan ons solide gevoel van eigenwaarde en onze tolerantie voor frustratie.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Sevilla Moreno, Antonio; López Martínez, Olivia. GELOTOFOBIA: EVALUACIÓN DEL MIEDO AL RIDÍCULO EN ALUMNOS UNIVERSITARIOS. International Journal of Developmental and Educational Psychology, vol. 1, núm. 1, 2010, pp. 289-298 Asociación Nacional de Psicología Evolutiva y Educativa de la Infancia, Adolescencia y Mayores Badajoz, España

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.