9 behandelingen voor een keloïd litteken

De aanblik van keloïde littekens hoeft niet langer blijvend te zijn. Er zijn medische procedures en alternatieve therapieën die het uiterlijk van de huid herstellen.

Beoordeeld en goedgekeurd door de arts Leonardo Biolatto.

Geschreven door Luz Marina Carpio Hernández

Laatste update: 01 oktober, 2022

Over het algemeen is een keloïd litteken niet schadelijk voor iemands gezondheid. Toch worden deze littekens als ontsierend beschouwd en in veel gevallen zitten ze op zichtbare plaatsen die het gevoel van eigenwaarde aantasten van wie ze heeft.

Gelukkig heeft de geneeskunde tegenwoordig meerdere alternatieven om ze er beter uit te laten zien of zelfs helemaal weg te werken. Wat zijn de mogelijkheden om deze littekens te behandelen? In dit artikel bekijken we de 9 interessantste mogelijkheden.

Wat is een keloïd litteken, en wat zijn de oorzaken?

De Colombiaanse Vereniging voor Dermatologie en Dermatologische Chirurgie definieert (Spaanse link) keloïden als de overmatige groei van vezelig weefsel tijdens het herstel van een verwonding. Hun verschijning overschrijdt vaak de grenzen van de oorspronkelijke wond.

Ze ontstaan meestal na een huidsnede, maar ze kunnen ook spontaan ontstaan, vooral als de persoon een zekere aanleg heeft.

Het tijdschrift Acta Médica Costarricense verwijst (Spaanse link) ernaar dat stoornissen in de normale collageenstructuur samenhangen met de onevenredige verdikking van de huid tijdens de genezing, die tot dit ongewenste effect leidt.

Hieraan voegt het Pascua Dermatology Center Journal toe (Spaanse link) dat de toename van fibroblasten en collageenmatrix leidt tot hypertrofische huidverschijnselen en pijn.

Symptomen van een keloïd litteken

Het voornaamste symptoom van keloïden is een verhard, bobbelig uiterlijk. Andere kenmerken van deze aandoening zijn als volgt:

• Jeuk
• Pijn
• Irritatie
• Roodheid van het vlees
• Een knobbel met ribbels en soms ook knobbeltjes
• Veranderd gevoel in het gebied

Deze littekens hebben de neiging zich overal op het lichaam te ontwikkelen, hoewel de meestvoorkomende plaatsen de oorlel, de hals, het hoofd en de borst zijn. Soms verminderen keloïden na verloop van tijd in omvang tot ze minder zichtbaar worden.

Kan een keloïd litteken voorkomen worden?

Volgens een artikel van de U.S. National Library of Medicine komen keloïden vaker voor bij negroïde mensen, Aziaten, Spanjaarden, en mensen jonger dan 30 jaar. Ze zinspelen erop dat de aanleg van ouders op kinderen kan worden overgedragen.

Al deze factoren beïnvloeden de kans op het ontstaan van dit soort littekenvorming. Bepaalde voorzorgsmaatregelen kunnen echter helpen om de vervorming van de vlekken te voorkomen.

Van de gegeven adviezen is het belangrijk om zonnebrandcrème te gebruiken, het litteken te bedekken, en de door de arts voorgeschreven medicijnen toe te passen. Voor patiënten die vatbaar zijn en zich volledig bewust zijn van hun toestand, raden ze bovendien aan piercingprocedures en operaties te vermijden die niet nodig zijn.

Behandelingen om een keloïd litteken te verwijderen

Afhankelijk van de kenmerken van het litteken wordt de behandeling voor een keloïd bepaald door een dermatoloog.

Er zijn conservatieve therapieën zoals camouflage make-up, bijvoorbeeld, wat een handige methode is als de persoon andere technieken liever vermijdt. Het kan echter nodig zijn om verschillende procedures te combineren om littekens uit te wissen. Laten we eens kijken welke behandelingen worden aanbevolen.

1. Laserbehandeling

Verschillende sessies met lasers met gepulseerd licht helpen om een keloïde bult af te vlakken. Het interval tussen de sessies is meestal 1 tot 2 maanden. Voor een betere respons kun je de therapieën het beste koppelen aan cortisone ampullen.

2. Corticosteroïde injecties

Corticosteroïde-injecties hebben zowel een ontstekingsremmende als een immunosuppressieve werking. Deze doses verminderen de zwelling van het keloïd. Het doel is de vlek er platter uit te laten zien.

Daartoe stelt de specialist een diagnose van de soort stof die geïnfiltreerd moet worden en van het aantal relevante sessies. In de meeste gevallen stelt men drie prikken vast, met een tussenpoos van elke maand.

3. Chirurgie

Chirurgisch ingrijpen als behandeling van een keloïd litteken is omstreden. Hoewel resectie en infiltratie van de knobbel het terugkomen ervan kunnen verminderen, wordt het voor sommigen als het laatste alternatief beschouwd.

In werkelijkheid verhoogt het verwijderen van deze littekens bij mensen met een geschiedenis van keloïden namelijk het risico op nieuwe formaties.

De consensus over de operatie is dat men er alleen zijn toevlucht toe neemt als minimaal invasieve esthetische mechanismen geen resultaat bieden. Men gelooft op zijn beurt dat de risico’s verminderen door chirurgie te combineren met andere soorten behandeling.

4. Botulinum toxine

In de nieuwsbrief van de Surgeon General wordt besproken (Spaanse link) dat het gebruik van botulinum toxine type A (BAT) een efficiënte therapeutische keuze is in gevallen van keloïde littekenvorming.

Het tijdschrift Cirugía Plástica Ibero-Latinoamericana wijst (Spaanse link) op zijn beurt op de invloed van TBA op apoptose en celproliferatie, waardoor klinische en histologische verbetering van keloïden wordt opgewekt.

TBA injecties moeten zo snel mogelijk na het ontstaan van het litteken worden toegepast om de door trauma of verwonding veroorzaakte spanning te verlichten. Met slechts twee of drie sessies is het al mogelijk een verandering te merken. Het totaal aantal benodigde afspraken wordt per individuele situatie door de arts vastgesteld.

De Spaanse Academie voor Dermatologie en Venereologie merkt op (Spaanse link) dat als er geen verbetering in het uiterlijk van het litteken optreedt, het botulinum toxine de jeuk die met keloïden gepaard gaat bijna altijd tot een zeer minimum geneest.

5. Zalfjes

Zalfjes bevorderen het camoufleren van het litteken, verzachten de jeuk, voorkomen ongemak en verlichten daarnaast de pijn. Het zijn topische corticosteroïden met ontstekingsremmende, vasoconstrictieve, antipuritische, antiproliferatieve en apoptotische eigenschappen, volgens (Spaanse link)  de Fundación Piel Sana.

Het zijn meestal formuleringen met desoximetasone, fibrinolysis, en zink- en kopersulfaat. Vanwege de delicatesse van deze topische geneesmiddelen moeten ze door een gezondheidswerker voorgeschreven worden.

6. Pressotherapie

Pressotherapie is een soort therapie die werkt door keloïde littekens samen te drukken met isolerende banden en elastische verbanden. Het is een verminderende techniek, betoogt (Spaanse link) het tijdschrift Medicina Integral in een artikel.

Wil deze techniek effectief zijn, dan moet de druk 24 millimeter kwik (mmHg) zijn. Daarmee wordt de normale capillaire druk overschreden, volgens (Spaanse link) een analyse van het tijdschrift Cirugía Plástica Ibero-Latinoamericana.

7. Silicone

Deze behandeling bestaat uit het bedekken van het litteken met een zelfklevende en waterdichte pleister. Siliconen pleisters zijn namelijk ideaal om de huid niet rood te laten worden en om de hoogte van de bult te verlagen.

Alvorens ze op de keloïde te leggen, moet de plek schoon en droog gemaakt worden. De pleister moet over een periode van drie maanden 12 uur lang inwerken. Laat het erop zitten terwijl je je dagelijkse bezigheden uitvoert; het geeft niet als het nat wordt; de pleisters zijn minstens een week goed te gebruiken.

8. Radiotherapie

De Colombiaanse Vereniging voor Dermatologie stelt (Spaanse link) dat radiotherapie positief is bij de behandeling van keloïden en het voorkomen van recidieven. De procedure heeft betere resultaten laten zien als ze voorafgegaan wordt door een operatie om het keloïdweefsel te vernietigen.

In maximaal drie dagen na de operatie gaat de bestraling vooruit om het keloïd om te vormen tot een hypocellulair weefsel evenals om overmatige proliferatie van fibroblasten te voorkomen. Deze techniek vereist de gezamenlijke medewerking van plastisch chirurgen, dermatologen en radiologen.

9. Natuurlijke middelen

Natuurlijke geneeswijzen zijn minder duur dan andere littekenbehandelingen. Er zijn huismiddeltjes die keloïden verzachten. Aloëvera, honing, en rozenwater behoren tot de organische mogelijkheden die deze ongewenste vlekken verdoezelen. Deze natuurlijke middelen hebben eigenschappen waarvan bekend is dat ze de algemene gezondheid en ook het uiterlijk van de huid bevorderen.

Bestaat er gevaar voor complicaties door een keloïd litteken?

Keloïd littekens vormen geen gevaar voor de gezondheid. In zeldzame gevallen vragen artsen echter biopsieën aan om andere soorten huidlaesies uit te sluiten.

Zolang je het advies van specialisten opvolgt, wordt de littekenvorming niet erger. Het gebruik van producten zoals pleisters, vochtinbrengende crèmes, lokale serums en het regelmatig gebruik van zonnebrandcrème zijn belangrijk om het verschijnen van een keloïd litteken te helpen verminderen.