Wat zijn inflexibele normen?
We houden vaak ideeën, overtuigingen en zelfs regels in stand omdat ze ons een kader van zekerheid bieden en ons gemoedsrust geven. Dit kader kan echter star en waterdicht worden. Zo worden we dan geconfronteerd met inflexibele normen.
Deze normen, die tot de laatste consequenties lijken te worden aangehouden, zelfs ten koste van ons welzijn, kunnen ons schaden. Laten we dat eens nader bekijken.
Schematherapie als kader
Jeffrey Young stelt in zijn schematherapie dat mensen tijdens hun jeugd een manier ontwikkelen om de wereld te interpreteren, om de werkelijkheid te verklaren. Schema’s zijn manieren van denken over zichzelf en anderen.
Ze bestaan uit herinneringen, emoties en lichamelijke gewaarwordingen. Ze worden het hele leven herhaald.
Soms worden ze echter omgezet in maladaptieve vroege schema’s, die disfunctioneel zijn voor de persoon (Spaanse link). Deze schema’s ontstaan als reactie op onvervulde emotionele behoeften, die verband houden met veilige gehechtheid, autonomie, vrijheid om zich te uiten, spontaniteit en grenzen.
Young postuleert het bestaan van 18 schema’s, verdeeld over 5 categorieën. Binnen deze categorieën is er hypervigilantie en inhibitie, waarin de volgende disfunctionele schema’s voorkomen:
- Negativiteit en pessimisme.
- Emotionele remming.
- Onbuigzame normen.
We denken dat je dit artikel misschien ook leuk vindt om te lezen:
10 waarden die je je kinderen moet leren
Wat zijn inflexibele normen?
Inflexibele normen zijn rigide gedrag dat reageert op strenge interne normen. Ze gaan vaak gepaard met het opofferen van welzijn en geluk alleen maar om eraan te kunnen voldoen.
Bovendien zijn mensen met onbuigzame normen mensen die het moeilijk vinden om een ander gezichtspunt dan het hunne in zich op te nemen. Vooral als het in strijd is met hun eigen normen.
Alle mensen vinden het moeilijk om op bepaalde punten te veranderen. Er is echter een keerzijde wanneer we volledig rigide worden in ons denken. Dit verlengt de moeilijkheid om een oplossing voor een probleem te vinden.
Natuurlijk kunnen twee mensen in dezelfde situatie verschillende schema’s hebben. De oplossing hangt af van vele andere factoren, waarbij temperament en contextuele omstandigheden een rol spelen. Bijvoorbeeld bij perfectionisme of OCS (obsessieve compulsieve stoornis) is er een overwicht van deze rigide cognitieve stijl.
Kenmerken van mensen met onbuigzame normen
Tot de belangrijkste kenmerken van mensen met onbuigzame normen behoren de volgende:
- Ze bezitten een lage frustratietolerantie.
- Ze zijn geneigd tot ernstige zelfkritiek.
- Er is een overdreven naleving van regels.
- Er is een oriëntatie om emoties en gevoelens te verbergen.
- Ze reageren op veeleisende patronen. Ze worden beheerst door plichtsbesef.
- Ze zijn gesloten, ze vinden het moeilijk om te veranderen en zich aan te passen aan de omstandigheden. In het algemeen hebben ze de neiging om binnen hun comfortzone te blijven.
Sommige wetenschappelijke studies en scripties hebben getracht de mogelijke relatie vast te stellen tussen disfunctionele schema’s in de kindertijd en adolescentie (waaronder starre normen) met huidig en toekomstig gedrag.
Zo stelt onderzoek in Peru (Spaanse link) dat agressiviteit vaker voorkomt bij jongeren met disfunctionele schema’s. In ditzelfde land bleken inflexibele normen in de leeftijdsgroep 15-17 jaar zeer veel voor te komen (Spaanse link): 66,4%.
De gevolgen van inflexibele normen
Om te begrijpen hoe inflexibele normen iemands leven beïnvloeden, laten we een voorbeeld bekijken.
Iemand die in zijn of haar jeugd bepaalde economische en materiële ontberingen heeft meegemaakt, voelt zich gerustgesteld om te sparen en geld achter de hand te hebben, omdat hij of zij een gevoel van controle over zijn of haar toekomst ervaart. Deze persoon kan echter niet genieten van andere voordelen die geld hem geeft, zoals een recreatief uitje, het plannen van een vakantie of het renoveren van zijn huis. Zijn norm is onbuigzaam en wordt beheerst door één enkele overtuiging: hamsteren. Op deze manier ontneemt hij zichzelf het genieten van ervaringen en keert hij op de een of andere manier terug naar de oorspronkelijke situatie: hij is beroofd vanwege zijn inflexibiliteit.
Het belangrijkste gevolg van het hebben van starre normen is dat er kansen verloren gaan, zowel beroepsmatig als economisch. Omdat het zo moeilijk is om te innoveren en “out of the box” te denken, lijdt de creativiteit eronder.
Soms ondervinden mensen met deze schema’s moeilijkheden in interpersoonlijke relaties. Door hun starre en starre manier van zijn en denken kunnen ze geen verantwoordelijkheid nemen om sommige dingen te veranderen of andere te accepteren.
Het is ook waar dat het voor hen moeilijk is zich te ontspannen. Ze zijn erg kritisch, dus is het ook een probleem om zich te verbinden met het genot van huidige situaties.
Mentale schema’s zijn in staat om ook het fysiologisch functioneren van het organisme te veranderen. Bij vrouwen met inflexibele normen werd een verhoging van de hoeveelheid van het hormoon cortisol in het bloed gevonden (Spaanse link).
Deze toename kan verschillende gevolgen hebben voor de gezondheid, want verhoogd niveau cortisol wordt in verband gebracht met slaapstoornissen, een verhoogd risico op dementie bij het ouder worden (Engelse link), overgewicht en insulineresistentie.
Vind je dit artikel leuk? Misschien vind je het ook leuk om dit artikel te lezen:
De gewoonten van een zelfdestructief persoon
Vragen stellen bij de norm kan helpen om onze reacties flexibeler te maken
De beslissingen die we nemen moeten proberen een trend te volgen naar evenwicht, naar wat er in het midden gebeurt en niet aan de extremen. Rigiditeit is vaak de oorzaak van ons onvermogen om een uitweg uit problemen te vinden. Zo herhalen we keer op keer dezelfde disfunctionele oplossingen.
Daarentegen stelt flexibiliteit ons in staat ons aan te passen aan nieuwe situaties en ons los te maken van de mandaten. We begrijpen dat we andere strategieën kunnen proberen.
Geconfronteerd met zulke hermetische denkstijlen zal het heel belangrijk zijn om te beginnen met het in twijfel trekken van deze pseudo-waarheden, deze interne mandaten die verandering in de weg staan. Cognitieve gedragstherapie en schematherapie kunnen in die zin een bijdrage leveren.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Caputto, Ileana, Cordero, Soledad, Keegan, Eduardo, & Arana, Fernán. (2015). PERFECCIONISMO Y ESQUEMAS DESADAPTATIVOS TEMPRANOS: UN ESTUDIO CON ESTUDIANTES UNIVERSITARIOS. Ciencias Psicológicas, 9(2), 245-257. Recuperado en 30 de diciembre de 2021, de http://www.scielo.edu.uy/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1688-42212015000300003&lng=es&tlng=es.
- Ghisio, M. S., Ludtke, L., & Seixas, C. E. (2016). Análise comparativa entre a Terapia Cognitivo-Comportamental e a Terapia do Esquema. Revista Brasileira de Psicoterapia, 18(3), 17-31.
- Gomez Chagua, Y. (2020). Relación entre esquemas desadaptativos tempranos y dimensiones de dependencia emocional en adolescentes de quinto año de secundaria.
- Osorio, L. P. C., & Calvet, M. M. (2019). Esquemas maladaptativos tempranos y agresividad en estudiantes de secundaria de Lima Metropolitana. Persona, (022 (2)), 45-66.
- Ouanes, S., & Popp, J. (2019). High cortisol and the risk of dementia and Alzheimer’s disease: a review of the literature. Frontiers in aging neuroscience, 11, 43.
- van Rossum, E. F. (2017). Obesity and cortisol: new perspectives on an old theme. Obesity, 25(3), 500.
- Young, J. & Klosko, J. (2007). Terapia de esquemas. En J.M. Oldham, A.E. Skodol & D.S. Bender (Eds), Tratado de los trastornos de la personalidad (pp. 289-308). Barcelona: Elsevier Masson.
- Zapata Yance, L. F., Parra De La Rosa, K., Barrios, D., & Rojas Santiago, M. (2016). Efecto de la Violencia y Esquemas Cognitivos en el Cortisol de Mujeres Violentadas por sus Parejas. Universitas Psychologica, 15(SPE5), 1-10.
