Symptomen en diagnose van een tenniselleboog

Een tenniselleboog of epicondylitis is een aandoening die wordt gekenmerkt door pijn in dit gewricht als gevolg van langdurige herhaling van specifieke polsbewegingen.

Epicondylitis, algemeen bekend als een tenniselleboog, is een ontsteking van de epicondyle pezen. Dit zijn de ligamenten die de musculatuur van de onderarm en hand verbinden met de laterale epicondylus van de humerus, aan de buitenkant van de elleboog.

De ontsteking wordt veroorzaakt door microtrauma door spieroverbelasting. Blijf lezen om meer te weten te komen over de symptomen en diagnose van een tenniselleboog.

Het is een veelvoorkomende aandoening in de sport, vandaar de naam, maar ook op de werkplek. Er zijn namelijk beroepen met een grotere neiging om dit letsel op te lopen door de herhaling van specifieke gebaren.

Dit is het geval in fabrieken, kantoorwerk met een computer, schilders of welke activiteit dan ook waarbij het spierstelsel dat de handbewegingen beheert, overmatig wordt belast.

Symptomen van een tenniselleboog

De symptomen van epicondylitis (Spaanse link) verschijnen geleidelijk. Over het algemeen merken patiënten meestal pijn aan de buitenkant van de elleboog en deze pijn kan zich uitstrekken tot aan de onderarm.

Je kunt je ongemakkelijk voelen wanneer je voorwerpen vastpakt, je vingers beweegt, je pols draait en wanneer je op het getroffen gebied drukt op de punten waar de spier samenkomt met het ligament. Bovendien kan het een gebrek aan kracht in de onderarm veroorzaken.

Diagnose van een tenniselleboog

Het is uiterst belangrijk om een juiste diagnose te stellen van de oorzaak van de pijn in de elleboog om de juiste behandeling uit te voeren. Er zijn namelijk verschillende aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen hebben en tot verwarring kunnen leiden.

Behandelingsresistente epicondylitis, als gevolg van verwarring bij de diagnose (Spaanse link), is meestal te wijten aan het bekneld raken van de posterieure interossale zenuw in het laterale gebied van de elleboog. Hieronder volgen enkele aandoeningen die pijn melden die vergelijkbaar is met die veroorzaakt door een tenniselleboog:

• Neuropathie veroorzaakt door beknelling van de radiale zenuw.
• Osteochondritis van het radiohumerale gewricht.
• Pijn in de omliggende spieren, die weliswaar niet direct in het gebied waar je pijn voelt ongemak kan veroorzaken.
• Veranderingen in de kop van het spaakbeen, gelegen aan de buitenkant van de elleboog.

Voor een juiste diagnose van een tenniselleboog moet je arts het volgende protocol volgen:

Medische geschiedenis van de patiënt

• Visueel onderzoek: de arts zal allereerst een uitgebreid onderzoek uitvoeren naar het fysieke uiterlijk van het getroffen gebied. Hij zal zoeken naar bijvoorbeeld tekenen van ontsteking, veranderingen in de huid, afwijkingen van de uitlijning van de gewrichten, enzovoort.
• De arts zal de epicondylus lokaliseren en vervolgens druk uitoefenen om te controleren of de patiënt pijn voelt in dat specifieke gebied.
• Varus stress-test voor de elleboog: men oefent kracht uit op de elleboog, waardoor het distale vlak naar de middellijn van het lichaam beweegt. De test zal positief zijn als de patiënt ongemak meldt.
• Pijn als je de vingers met weerstand strekt.
• Onderzoek van de beweeglijkheid van de elleboog en het hoofd van het spaakbeen, cervicale wervelkolom en het gehele schoudergewrichtssysteem.
• Verzamelen van informatie over de dagelijkse activiteiten van de patiënt die de aandoening ook kunnen beïnvloeden. Er moet ook rekening worden gehouden met eventuele medicatie die de patiënt recent heeft gebruikt.

Pronatie en supinatie

Het is belangrijk om het concept van pronatie en supinatie van de onderarm te begrijpen om de volgende tests te kunnen begrijpen.

Supinatie is de laterale rotatie van de onderarm en de hand. De palm van de hand is naar boven gericht met de duim naar buiten. Pronatie is de mediale rotatie van de onderarm en hand. In dit geval is de palm van de hand naar beneden gericht met de duim naar binnen.

Mill’s manoeuvre

Bij deze test blijft de patiënt zitten met de arm lichtjes gedraaid, met dorsale extensie van de hand en flexie van de elleboog. De fysiotherapeut plaatst een hand op de elleboog en de andere aan de zijkant van de onderarm.

De patiënt zal worden gevraagd om te proberen de onderarm te supineren (de onderarm en hand omhoog te draaien) tegen de weerstand van de hand van de arts in. Als de patiënt pijn voelt bij het uitvoeren van deze actie, is het waarschijnlijk een geval van een tenniselleboog.

Stoeltest

De patiënt wordt gevraagd om een stoel op twee verschillende manieren op te tillen. Wanneer de patiënt de stoel vasthoudt met de geproneerde hand en elleboog gestrekt, zal hij pijn voelen. Er zal echter geen ongemak zijn als je het met de gesupineerde hand vastpakt.

Als de arts aan de hand van bovengenoemd onderzoek geen diagnose van een tenniselleboog kan stellen, dan worden er andere aanvullende tests uitgevoerd:

• Analytisch, om het bestaan van urinezuurkristallen in het gewricht veroorzaakt door hyperurikemie uit te sluiten.
• Elektromyografie, om zenuwcompressiesyndromen uit te sluiten.
• Radiologie en aanvullende tests.