Het plantenparadox-dieet: hoe werkt het en wat zijn de risico's?
Het plantenparadox-dieet is een soort dieet dat lectines in de voeding beperkt om de gezondheid te verbeteren en efficiënt gewicht te verliezen. Deze benadering stelt dat lectines giftige stoffen zijn die het lichaam beschadigen en een doorlaatbare darm veroorzaken, waardoor de stofwisseling van voedingsstoffen en de fysiologie van onze inwendige organen zouden veranderen.
Alvorens te beginnen moet opgemerkt worden dat de basis van een goed dieet volgens de recente wetenschappelijke literatuur afwisseling en evenwicht is.
Je moet heel voorzichtig zijn met het voorstellen van beperkingen, want er kunnen voedingstekorten optreden die uiteindelijk de werking van het menselijk lichaam kunnen conditioneren. In dit geval kun je het beste een deskundige raadplegen om een plan te verkrijgen dat in je werkelijke behoeften voorziet.
Het probleem van lectines
Lectines zijn, volgens sommige specialisten, een reeks elementen die in plantaardig voedsel voorkomen en die planten beschermen tegen opeten door roofdieren. Daarom beweren ze dat ze schadelijk zijn voor het menselijk lichaam.
Er is echter nauwelijks bewijs dat deze theorie ondersteunt. Dit is een zeer controversieel standpunt, want recente studies (Engelse link) hameren op de noodzaak om regelmatig groenten in het dieet op te nemen.
Er zijn veel stammen die bonen en andere peulvruchten vanaf hun vroegste levensfase in hun dagelijkse voeding opnemen. Dit betekent niet dat ze een slechtere gezondheid hebben. Bovendien is het belangrijk op te merken dat het koken van groenten het lectinegehalte vaak drastisch vermindert. Op deze manier is het probleem praktisch opgelost.
Kom meer te weten over bijzondere diëten:
Mythen over cholesterolverlagende diëten
Hoe is het plantenparadox-dieet opgebouwd?
Het plantenparadox-dieet geeft voorrang aan de inname van rood vlees, gevogelte en vis, voedingsmiddelen met resistente zetmelen, zuivelproducten, en sommige groenten. In deze laatste groep zitten voedingsmiddelen als asperges, bieten, broccoli, bloemkool, en groene bladgroenten. Wat men volgens dit dieet helemaal moet beperken zijn peulvruchten.
Een andere voedselgroep die van deze aanpak uitgesloten moet worden zijn gekiemde granen. Ook fruit en granen of zetmeel-bevattende voedingsmiddelen en zelfs bepaalde koemelkderivaten. Toch kunnen deze laatste producten nodig zijn om de hele dag in de eiwitbehoefte te voorzien. Het is dan ook niet altijd raadzaam ze te elimineren.
Zoals je ziet is het een tamelijk restrictief dieet dat kan leiden tot tekorten aan bepaalde essentiële micronutriënten. Een daarvan zou bijvoorbeeld vitamine C zijn. Deze stof is essentieel voor de goede werking van het immuunsysteem, zoals gesteld in een studie (Engelse link) die gepubliceerd werd in het tijdschrift Nutrients. Het verbetert de efficiëntie van de aangeboren en adaptieve afweer van het organisme.
Je bent misschien ook geïnteresseerd in dit artikel:
Acht kenmerken van een vitamine C-tekort
Afvallen met het plantenparadox-dieet
Men kan het plantenparadox-dieet gebruiken om af te vallen. Tenminste zolang men dit combineert met goede leefgewoonten. Om de lichaamssamenstelling te verbeteren is het immers voldoende dat in de eiwitbehoefte wordt voorzien, terwijl een energietekort wordt gegenereerd en lichaamsbeweging wordt bevorderd. Dit zijn de 3 kernpunten die in de meeste gevallen succes zullen opleveren.
Bovendien bevat dit eetplan geen bewerkte voedingsmiddelen of voedingsmiddelen met een hoog suikergehalte, zoals granen. Deze zijn vaak aanwezig in het dieet van veel mensen en kunnen de resultaten beperken.
Daarnaast moeten we opmerken dat regelmatige consumptie van eenvoudige koolhydraten op middellange termijn insulineresistentie veroorzaakt bij sedentaire mensen. Dit wordt bevestigd door onderzoek (Engelse link) dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Current Diabetes Reports.
Maar ook al is de beperking van ultrabewerkte voedingsmiddelen positief, er zijn betere opties dan deze aanpak om af te vallen. Er is ook niet genoeg bewijs om ons te adviseren dat we peulvruchten in de voeding moeten vermijden. Integendeel.
Peulvruchten zijn een bron van vezels en dit element helpt de darmtransit te verbeteren en tegelijk de microbiota te beschermen. Het lijkt niet aangewezen de inname ervan te beperken als men in de meeste gevallen niet eens aan de dagelijkse behoefte voldoet.
Het plantenparadox-dieet, een dieet om af te vallen met weinig bewijs
Zoals je gezien hebt, is het plantenparadox-dieet ontworpen om je te helpen afvallen en je gezondheid te verbeteren. Het beoogt de inname van lectines te beperken, als de belangrijkste gifstoffen die dagelijks worden geconsumeerd.
De huidige wetenschappelijke literatuur steunt dit voorstel echter niet. Het geeft er de voorkeur aan de consumptie van groenten met een hoog vezelgehalte te garanderen. Dat in plaats van ze te beperken. Daarom lijkt het geen bijzonder goede optie.
Tot besluit moet men bedenken dat als het doel is de lichaamssamenstelling te verbeteren en het ontstaan van chronische en complexe pathologieën in de loop der jaren te voorkomen, het niet voldoende is om alleen maar goed te eten.
Ook andere geschikte gewoonten moet men erbij betrekken. Daaronder springt de noodzaak uit om regelmatig aan lichaamsbeweging te doen, waarbij vooral spierkrachtarbeid wordt bevorderd.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Aune, D., Giovannucci, E., Boffetta, P., Fadnes, L. T., Keum, N., Norat, T., Greenwood, D. C., Riboli, E., Vatten, L. J., & Tonstad, S. (2017). Fruit and vegetable intake and the risk of cardiovascular disease, total cancer and all-cause mortality-a systematic review and dose-response meta-analysis of prospective studies. International journal of epidemiology, 46(3), 1029–1056. https://doi.org/10.1093/ije/dyw319
- Carr, A. C., & Maggini, S. (2017). Vitamin C and Immune Function. Nutrients, 9(11), 1211. https://doi.org/10.3390/nu9111211
- Yoshida, Y., & Simoes, E. J. (2018). Sugar-Sweetened Beverage, Obesity, and Type 2 Diabetes in Children and Adolescents: Policies, Taxation, and Programs. Current diabetes reports, 18(6), 31. https://doi.org/10.1007/s11892-018-1004-6