Oorzaken van seksuele disfunctie bij vrouwen

Seksuele disfunctie bij vrouwen blijft een taboeonderwerp. Om deze reden ervaren veel vrouwen problemen met hun seksualiteit, maar ze melden deze niet en zoeken ook niet de nodige hulp om ze te boven te komen.

Seksuele disfunctie bij vrouwen is een concept dat verschillende problemen omvat waardoor vrouwen geen seksueel genot kunnen ervaren. Het is ook een onderwerp dat op veel plaatsen nog steeds taboe is.

Dit wordt door onderzoek bevestigd dat door een team van de University of California is uitgevoerd (Engelse link) en in 2003 door het tijdschrift Fertility and Sterility gepubliceerd.

Om de ervaring van mensen met seksuele stoornissen verder te onderzoeken, ontdekten de onderzoekers dat 40 procent van de vrouwen geen hulp bij een arts zoekt. Dit is zelfs het geval als ze moeite hebben om seksueel genot te krijgen.

In feite is het concept van seksuele disfunctie bij vrouwen controversieel. Strikt genomen is het label alleen van toepassing in gevallen waarin vrouwen zich niet op hun gemak voelen met hun seksleven. De criteria zijn daarom erg subjectief.

Een aantal vrouwen heeft bijvoorbeeld een laag libido of komt niet gemakkelijk tot een orgasme. Toch hebben deze vrouwen niet het gevoel dat ze een probleem hebben.

In deze gevallen kunnen we het label seksuele disfunctie van vrouwen niet gebruiken, omdat de doorslaggevende factor de mate van welzijn of ongemak is die ze met hun seksleven ervaren.

Wat is seksuele disfunctie bij vrouwen?

Vrouwelijke seksuele disfunctie kan vanuit twee gezichtspunten worden gedefinieerd: de ene is biologisch en de andere psychosociaal. Vanuit biologisch oogpunt komt het overeen met moeite om verlangen, opwinding of een orgasme te ervaren. Wetenschappers voegen ook pijn tijdens geslachtsgemeenschap aan deze lijst toe.

Vanuit psychosociaal oogpunt treedt seksuele disfunctie bij vrouwen op wanneer er een significante verandering in het gewone seksuele gedrag van vrouwen is. En wanneer die verandering ervoor zorgt dat ze een subjectief conflict voelt.

Je moet in gedachten houden dat seksualiteit de implementatie van fysiologische mechanismen inhoudt, maar ook van een reeks emoties, overtuigingen, levensstijlen, herinneringen en banden met de wereld. Mensen zijn biologisch, maar ook symbolisch.

Soorten seksuele disfunctie bij vrouwen

Medisch gezien zijn seksuele disfuncties bij vrouwen in verschillende typen ingedeeld, elk met hun eigen oorzaken en kenmerken. Uit onderzoek zoals gepubliceerd in 2016 in het tijdschrift SEMERGEN – Family Medicine (Spaanse link), kunnen we concluderen dat de soorten seksuele disfunctie bij vrouwen onder andere de volgende zijn:

• Hypoactief seksueel verlangen. Dit is een afname van seksueel verlangen op specifieke momenten in het leven.
• Seksuele-opwindingsstoornis. Dit is wanneer de vrouw moeite heeft met het starten van de fysiologische mechanismen die verband houden met seks, of het zelfs onmogelijk vindt om dit te doen.
• Pijn geassocieerd met geslachtsgemeenschap. Dit staat bekend als dyspareunie en komt overeen met fysieke pijn tijdens geslachtsgemeenschap. Vaak wordt het met vaginisme geassocieerd, een onvrijwillige samentrekking van de vaginale spieren, waardoor geslachtsgemeenschap moeilijk wordt.
• Orgasmestoornis. Dit is wanneer het moeilijk is om na opwinding een orgasme te bereiken.

Belangrijkste fysieke oorzaken

Seksuele disfunctie bij vrouwen wordt bijna altijd met zowel fysieke als emotionele problemen in verband gebracht. Over het algemeen kun je fysieke problemen in korte tijd verhelpen. Emotionele factoren vragen meer tijd. Onder de fysieke oorzaken vallen de volgende op (Engelse link):

• Chronische aandoeningen. Een aantal ziekten beïnvloedt seksueel verlangen. Dit zijn voornamelijk diabetes, kanker, artritis, multiple sclerose en hartaandoeningen.
• Gynaecologische problemen. Problemen in de bekkenspieren, vaak na een operatie in dat gebied, kunnen het seksuele verlangen beïnvloeden. Een aantal aandoeningen zoals endometriose of blaasontsteking kunnen hetzelfde effect hebben.
• Hormonale problemen. Ze komen overeen met de afname van oestrogeen of het niveau van testosteron. De eerste is aan de menopauze of vroegtijdig ovarieel falen te wijten. De tweede is aan het verwijderen van de eierstokken of veroudering te wijten.
• Geneesmiddelen. Een aantal medicijnen en geneesmiddelen kunnen de seksuele functie veranderen. Onder hen, antihypertensiva en antidepressiva. Alcohol en andere psychoactieve drugs kunnen ook een rol bij seksualiteit spelen.

Belangrijkste psychologische en sociale oorzaken

Emotionele factoren hebben altijd een grote invloed op het seksleven. De belangrijkste hiervan is het ervaren van fysiek, seksueel of emotioneel misbruik tijdens de kindertijd of adolescentie.

Deze factoren veroorzaken trauma, dat als het niet goed wordt behandeld op lange termijn kan aanhouden. Er zijn daarnaast nog andere factoren die ervoor kunnen zorgen dat het verschijnt:

• Stress of angst. Angst en zorgen verminderen de interesse in seks of beperken je plezier.
• Depressie. Depressieve toestanden remmen de fysiologische mechanismen van seks en verminderen de seksuele interesse aanzienlijk.
• Remmingen. Je zou deze kunnen uitdrukken als angst voor intimiteit, angst om de controle te verliezen, angst om niet goed te presteren, of voor schaamte en een laag zelfbeeld.
• Vermoeidheid. Vermoeidheid beperkt je vermogen om van seks te genieten. Een zeer strak schema kan gemakkelijk tot seksuele disfunctie bij vrouwen leiden.
• Relatieproblemen. Als je onopgeloste problemen in een relatie hebt, dan is het heel gebruikelijk dat dit in je seksleven tot uiting komt.
• Misleidende overtuigingen. Soms brengen religieuze of ideologische factoren iemand ertoe te denken dat seksueel genot een slechte zaak is.

Vrouwen kunnen vrouwelijke seksuele disfunctie met de juiste behandeling meestal overwinnen. In de meeste gevallen is het tijdelijk. Het is echter het beste om een seksuoloog te raadplegen, die een professional is die is opgeleid om met alle factoren om te gaan.