Integratieve gedragstherapie voor stellen: wat is het precies?

Wanneer relatieproblemen onoplosbaar lijken, kan het nooit kwaad om integratieve gedragstherapie voor stellen te ondergaan. Hieronder volgen de principes en technieken van één stijl van relatietherapie die effectief is gebleken.

Integratieve gedragstherapie voor paren is het kindje van Andrew Christensen en Neil S. Jacobson in de jaren negentig. Het is een interventie die acceptatie van de ander, emotionele openheid en verandering bevordert. Bovendien behoort het tot de derde generatie-therapieën (Spaanse link) en is het evidence-based.

Dit betekent dat integratieve relatietherapie zelfverandering bevordert, waarbij rekening wordt gehouden met de context van het probleem in plaats van met het probleemgedrag. Bovendien wordt ervan uitgegaan dat bewijsmateriaal de effectiviteit en doeltreffendheid van de behandeling verbetert.

In dit artikel vertellen we je waar dit type relatietherapie uit bestaat, hoe het werkt en wat de interventies zijn.

Waaruit bestaat Integratieve gedragstherapie voor stellen?

De meeste conflicten tussen koppels hebben te maken met het ontstaan van onverenigbaarheden. Deze vorm van therapie gaat er dus van uit dat het probleem niet deze verschillen zijn (die onvermijdelijk zijn), maar hoe ze beheerd worden.

Een slecht beheer van onverenigbaarheden leidt ertoe dat het paar interpreteert dat het probleem is wat de ander doet of niet doet. Als gevolg daarvan worden pogingen ondernomen om de manier van handelen of zijn van de ander te veranderen. Dit vergroot de polarisatie en de afstand tussen de twee.

Integrale relatietherapie zal echter de acceptatie tussen de twee bevorderen, die bereikt wordt wanneer de leden ophouden met vechten om hun partner te veranderen volgens hun wensen.

Om te werken aan acceptatie richt deze therapie zich op empathie, assertieve communicatie en tolerantie. De doelstellingen zullen zijn zich te verenigen rond het probleem; het conflict te zien als een kans om meer intimiteit te genereren en het negatieve gedrag van de partner om te zetten in minder pijnlijke gedragingen.

Hoe werkt integrale gedragstherapie voor stellen?

Eerst moet de therapeut het probleem formuleren en met het stel delen. Dat wil zeggen, tijdens de eerste sessies worden de meerdere dimensies van de relatie geëvalueerd en vervolgens uitgelegd om de oorzaken van de huidige situatie weer te geven.

Deze formulering is niet statisch. Dat wil zeggen, ze kan worden aangepast naarmate de interventie vordert. Idealiter is ze nuttig voor het stel en helpt ze het probleem te overwinnen. Er zijn drie componenten in opgenomen, die we hieronder zullen zien.

1. Het thema

Dit is het hoofdthema van de conflicten van het stel. Met andere woorden, het geeft de centrale as van de discussies weer. De meestvoorkomende onderwerpen zijn de dichotomieën “nabijheid vs. afstand,” “controle vs. verantwoordelijkheid,” “conventionele vs. alternatieve houding” of “kunstenaar vs. wetenschappelijke houding.”

Voor een beter begrip zullen we zeggen dat bij de eerste dichotomie het probleem ligt in het feit dat beiden een ander niveau van intimiteit bedenken dat handig is voor de relatie. De ruzies zijn dus meestal het gevolg van het feit dat ze dagelijks weinig praten of dat de een een of andere activiteit wil doen, terwijl de ander meer tijd samen wil doorbrengen.

2. Het polarisatieproces

Verwijst naar de interacties die plaatsvinden wanneer er een conflict ontstaat. Het is belangrijk in gedachten te houden dat het ongemak niet veroorzaakt wordt door de verschillen of onenigheid met de partner, maar door de manier van reageren.

Bij polarisatie worden onverenigbaarheden geïnterpreteerd als tekortkomingen van de ander. Bovendien begint het stel hun conflicten te analyseren en concludeert dat de andere partner de schuldige is, door hem of haar te bestempelen als “slecht,” “egoïstisch” of “onvolwassen.

3. De wederzijdse val

Dit is het resultaat van het polarisatieproces. Het belangrijkste kenmerk is dat elk lid zich gevangen en hopeloos voelt over de conflictsituatie. Ze gaan ervan uit dat ze niet moeten ophouden de ander vervelend gedrag te verwijten, maar dat ze dat ook niet zomaar kunnen accepteren. Ze geloven dat de relatie niet meer zal verbeteren, ondanks hun pogingen.

Soorten interventies van integratieve gedragstherapie voor paren

Deze therapie omvat drie interventiestrategieën die we nu analyseren.

1. Acceptatiestrategieën

Dit zijn hulpmiddelen voor het werken met en accepteren van verschillen, ook die welke onverzoenlijk lijken. Opgemerkt moet worden dat acceptatie niet betekent dat men zich neerlegt bij de huidige vorm van de relatie of zich overgeeft aan de status quo.

In deze context houdt acceptatie van de ander in dat men gezonde alternatieven overweegt en aanneemt om het probleem te beheersen en op te lossen.

Deze strategieën stellen paren in staat problemen te zien als kansen om intimiteit en nabijheid te verbeteren. Bovendien doen ze het paar afzien van het idee dat verschillen negatief zijn en van de pretentie om de ander te kneden volgens een ideaal van man of vrouw.

De meest gebruikte technieken om acceptatie te bereiken zijn de volgende:

• Empathische vereniging: houdt in dat de partners leren hun pijn en ongemak te uiten zonder te beschuldigen en zonder angst voor beschuldigingen.
• Unified separation: helpt het paar afstand te nemen van hun conflicten en ruzies door een rationele analyse van het probleem en emotioneel onbelaste dialogen. Dit bevordert het gezamenlijk omgaan met het probleem.

2. Tolerantiestrategieën

Deze zijn gebruikelijk als acceptatiestrategieën niet werken. Het doel is dat het paar zo snel mogelijk herstelt van het conflict.

Het doel is dat beide partners het gedrag van de ander zoveel mogelijk tolereren. De technieken die gebruikt worden om tolerantie te bevorderen zijn de volgende:

• Focussen op de positieve aspecten van een negatief gedrag.
• Het negatieve gedrag in de sessie oefenen en thuis faken.
• Het aanmoedigen van zelfzorg (Spaanse link) voor elke partner.

3. Veranderingstechnieken

Veranderingstechnieken in integratieve relatietherapie bestaan uit training in communicatie en probleemoplossende vaardigheden. Het doel is om bepaald gedrag te vergroten of te verminderen, de communicatie en gezamenlijke besluitvorming te verbeteren.

Verschillende soorten integratieve gedragstherapie voor stellen om uit te kiezen

Er zijn verschillende soorten psychotherapie (Engelse link) voor paren waarvan de interventies afhangen van de training die de therapeut heeft ontvangen. Die in dit artikel valt dus binnen het gedragsparadigma en er is geen bewijs voor de effectiviteit ervan.

Bij de beslissing welke psychotherapie de beste optie is om het probleem op te lossen, is het ideaal om te weten wat de opleiding van de professional is en met welke interventies hij/zij werkt. Het paar moet ook beslissen naar wie ze gaan, rekening houdend met hun behoeften.