De grootste mythes over bipolaire stoornis
Bipolaire stoornis wordt gekarakteriseerd door plotselinge veranderingen in het humeur zonder duidelijke reden. Echter is dit niet de complete omschrijving. Er zijn wijd verspreide mythes over deze stoornis die de wereld uit worden geholpen.
Soms gebruiken wij het woord ‘bipolair’ niet correct en ondoordacht. Misschien klinken deze uitdrukkingen bekend:
- ”Jouw vriend lijkt bipolair”
- ”Waarom ben je zo? Je bent zo bipolair.”
Niet alleen zijn deze schadelijk voor de mensen die daadwerkelijk lijden aan deze ziekte, ook vertegenwoordigen ze volledige mythes. Vandaag willen we een aantal van deze mythes de wereld uit helpen.
De grootste mythes over bipolaire stoornissen
1. De stoornis beïnvloedt alleen je humeur
Wanneer we dingen zeggen zoals hierboven, hebben we het over emoties, want we denken vaak dat deze stoornis alleen over emoties gaat. Maar dit is een grote fout en een van de grootste mythes over bipolaire stoornissen.
- Een persoon met deze stoornis heeft ook problemen met rationele oordelen, problemen met de concentratie en geheugenproblemen.
- Ook zijn er problemen met het libido en veranderingen in energieniveau. Dit kan depressies veroorzaken en een laag zelfbeeld.
2. Ze kunnen geen normaal leven hebben
Dit is compleet onwaar. Mensen met een bipolaire stoornis kunnen een compleet normaal leven hebben. Ken je de zangeres Demi Lovato? Deze beroemdheid is gediagnosticeerd met deze stoornis, net als veel andere beroemdheden en artiesten.
Het probleem met de stoornis is dat het geen onverklaarbare explosies zijn op bepaalde tijden, noch is het een plotselinge aanval op anderen. Voor mensen met een bipolaire stoornis is het moeilijkste om een balans te vinden.
Voor hen is het leven zwart of wit and maar af en toe grijs.
Leer hier meer:
5 dingen die je niet wist over depressie, de onzichtbare ziekte
3. Bipolaire stoornissen zijn gewoon normale humeursveranderingen
Veel mensen denken dat een bipolaire stoornis hetzelfde is als humeursveranderingen waar iemand doorheen gaat wanneer een geliefd persoon overlijd, wanneer ze boos zijn omdat ze een examen hebben verpest of om andere dagelijkse situaties.
Maar het is iets heel anders. De humeursveranderingen bij mensen met een bipolaire stoornis beïnvloeden hun leven en mogelijkheden en duren langer. Ook kunnen zij zonder duidelijke reden tevoorschijn komen.
4. Zelfmoord is niet het grootste probleem
We moeten voorzichtig zijn met deze mythe. Het is waar dat mensen met een bipolaire stoornis niet vaak zelfmoord plegen, maar hun emoties controleren met verschillende schadelijke handelingen.
Het grote merendeel heeft de behoefte om verder te gaan en probeert een einde te maken aan de emotionele wervelwind die zij meemaken en zoekt een toevlucht in fysieke pijn.
Zichzelf schade toebrengen is vaak een manier om zichzelf af te lijden en de controle te vinden die ze zoeken. Maar soms loopt dit uit de hand.
Daarom is dit een grote mythe over bipolaire stoornissen. We moeten hiermee vooral erg voorzichtig zijn.
5. Mensen met een bipolaire stoornis zijn zwak
Veel mensen met een bipolaire stoornis zoeken geen hulp, omdat de mythe bestaat dat je zwak bent en geen controle kan houden over je emoties. Maar depressies, angst of andere ziekten maken jou niet zwakker dan anderen.
Eigenlijk is het juist het tegenovergestelde. Mensen die lijden aan mentale ziekten, moeten juist extra moeite doen om in hun dagelijkse leven succesvol te zijn. Bipolaire stoornis is een aandoening die kan worden behandeld, zodat de persoon de balans kan vinden.
Lees ook:
Huilen is niet een teken van zwakte
We moeten deze mythen over bipolaire stoornissen compleet verwijderen uit onze gedachten. Deze onwaarheden weerhouden ons ervan de ziekte volledig te kunnen begrijpen en te zien hoe we onze geliefden die hieraan lijden, kunnen helpen.
Geloven dat mensen met deze stoornis gek zijn of gek worden omdat mensen het niet begrijpen, is een onvolwassen houding. Daarom moeten we voorbereid zijn om dit te begrijpen en ze te kunnen helpen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- de Souza, C., Vedana, K. G. G., do Carmo Mercedes, B. P., & Miasso, A. I. (2013). Trastorno bipolar y medicamentos: adhesión, conocimiento de los pacientes y monitorización sérica del carbonato de litio1.
- López-Jaramillo, Carlos. (2011). Una visión integral de los trastornos bipolares: condición necesaria para la clínica y la investigación. Revista Colombiana de Psiquiatría, 40(Suppl. 1), 7-9. Retrieved February 18, 2019, from http://www.scielo.org.co/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0034-74502011000500002&lng=en&tlng=es.
- Pérez Fernández, L., Leache, A., & Ojer, L.. (2010). Trastorno bipolar infantil: a propósito de un caso. Anales del Sistema Sanitario de Navarra, 33(1), 103-106. Recuperado en 18 de febrero de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1137-66272010000100012&lng=es&tlng=es.
- Vargas-Soberanis, Alejandro, Zavaleta-Ramírez, Patricia, Peña Olvera, Francisco de la, Mayer Villa, Pablo, Gutiérrez-Soriano, Joaquín, & Palacios Cruz, Lino. (2011). Manifestaciones clínicas y tratamiento del trastorno bipolar en niños y adolescentes, una actualización basada en la evidencia. Salud mental, 34(5), 409-414. Recuperado en 18 de febrero de 2019, de http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0185-33252011000500003&lng=es&tlng=es.
