Ziekte van Paget: alles dat je moet weten

De ziekte van Paget is een aandoening die de botten aantast door hun dichtheid en daarmee hun kenmerken en functionaliteit te veranderen.

De ziekte van Paget is een ziekte die de botten aantast en hun kenmerken en functionaliteit verandert. Zo kunnen botstructuren variëren in termen van consistentie, dichtheid en zelfs grootte.

Het wordt ook osteïtis deformans genoemd. Onlangs hebben onderzoekers bewezen dat het bepaalde botten vaker aantast, zoals de wervelkolom, de schedel, het bekken en het dijbeen.

Hoe werkt botweefsel?

Over het algemeen vind je de karakteristieke cellen in botweefsel: osteoclasten en osteoblasten. Osteoclasten zijn verantwoordelijk voor het vernietigen van het oude of verouderde botweefsel, terwijl de laatste de overeenkomstige gebieden regenereren. Op deze manier vernieuwen onze botten continu dankzij de gecoördineerde functies van deze cellen.

Bij de ziekte van Paget werken osteoclasten en osteoblasten echter sneller, in feite hyperactief. Hierdoor groeien bepaalde delen van de botten namelijk abnormaal en worden ze kwetsbaar.

Symptomen van de ziekte van Paget

Een hoog percentage klinische gevallen is asymptomatisch, dat wil zeggen dat patiënten geen symptomen hebben. Het is echter mogelijk dat ze een reeks tekenen of veranderingen ontwikkelen die met deze aandoening verband houden. De meestvoorkomende symptomen zijn:

• Intense botpijn die na verloop van tijd constant blijft, tijdens rust of tijdens het bewegen.
• Gewrichtsongemakken die tot artrose kunnen leiden. Deze komen in de regel vaker voor op bepaalde plaatsen zoals de heup, knieën of schouders.
• Hoofdpijn kan samen met gehoorverlies optreden.
• Kyfose of gevoelloosheid in de wervelkolom.
• Pagetische schedel (Engelse link): grotere afmetingen van deze set botten.
• Vorming van andere botafwijkingen, zoals fibreuze dysplasie (Engelse link).
• Verhoogde temperatuur van de huid nabij de aangetaste botten.
• Gevoeligheid voor breuken.

Oorzaken

Wetenschappers weten nog niet wat de ontwikkeling van deze ziekte veroorzaakt. Volgens hun onderzoek kan dit echter aan een virale infectie zoals de mazelen te wijten zijn. Ook de invloed van genetische factoren (familiegeschiedenis) en omgevingsfactoren (blootstelling aan bepaalde chemische stoffen) wordt onder de loep genomen.

Diagnose

Over het algemeen voert een medisch team een reeks medische tests uit waarmee deze aandoening kan worden opgespoord en anderen met vergelijkbare symptomen kunnen worden uitgesloten. Ze voeren daarom de volgende tests uit:

• Fysieke onderzoeken: ze controleren de symptomen, indien aanwezig, samen met de geschiedenis en medische geschiedenis van de patiënt.
• Röntgenfoto’s waar ze kunnen kijken naar gebieden van generatie en snelle vernietiging van bot.
• Computertomografie of CT’s.
• Botscan.
• Botbiopsie.
• Andere routinetests zoals bloed- en urinetests.

Behandeling van de Ziekte van Paget

Meestal heeft iemand geen specifieke behandeling nodig voor deze ziekte, omdat de meeste gevallen asymptomatisch zijn. In de meest ernstige gevallen kan het medische team echter de toepassing van bepaalde therapieën aanbevelen:

• Gebruik van medicijnen zoals bisfosfonaatverbindingen en calcitonine. Ze kunnen ook ontstekingsremmers aanbevelen om ontstekingen te verminderen, en pijnstillers om pijn en ongemak te verlichten.
• Chirurgische ingrepen bij breuken, hevige pijn of ernstige botvervorming.

Preventie

Er is nog geen reeks maatregelen gevonden die het risico op deze ziekte effectief kunnen verminderen. Het is echter belangrijk om voor je gezondheid te zorgen om van een voldoende kwaliteit van leven te genieten.

Om dit te doen, moeten we gematigde lichaamsbeweging uitvoeren, samen met een evenwichtige, adequate en gezonde voeding. Het is ook raadzaam om de praktijk van ongezonde gewoonten zoals alcoholisme, roken of de consumptie van giftige stoffen, zoals drugs, te vermijden.

Onthoud slotte op dat de ziekte van Paget met genetische varianten te maken heeft die iemand voor veranderingen in het botmetabolisme vatbaarder kunnen maken.

Om deze reden is het belangrijk om te melden of er gevallen in de familie zijn en om een volledige medische geschiedenis uit te voeren, die naast de getroffen familieleden, de mate van affectie en beperking omvat die het veroorzaakt.