Wat is discusuitdroging en hoe kan het behandeld worden?

Pijn, stijfheid en tintelingen zijn de meest voorkomende symptomen van deze aandoening. Gelukkig zijn er meerdere behandelingen beschikbaar en wij vertellen je er hier alles over.

Discusuitdroging is een medische aandoening die wordt gekenmerkt door uitdroging van de tussenwervelschijven. Deze vormen een zacht en flexibel weefsel tussen de wervels, de benige structuren die de wervelkolom vormen.

Sommige aandoeningen en omstandigheden kunnen ertoe leiden dat deze tussenwervelschijven hun soepelheid en elasticiteit verliezen, waardoor symptomen van uiteenlopende ernst ontstaan.

Als deze aandoening niet op een goede manier onder controle gehouden wordt kunnen sommige patiënten problemen en complicaties ontwikkelen zoals discusdegeneratie, ook wel discopathie genoemd. Lees verder voor meer informatie!

Wat zijn de symptomen van discusuitdroging?

De klinische verschijnselen van discusuitdroging zijn gevarieerd en aspecifiek. Dit betekent dat ze bij veel ziekten kunnen voorkomen, zodat de diagnose enige tijd kan duren. De klachten die optreden bij discusuitdroging kunnen sterk lijken op een hernia.

Aangezien de tussenwervelschijven zijn aangetast, zijn de meest voorkomende symptomen gewrichtsstijfheid, milde tot matige lage rugpijn en abnormale gewaarwordingen (tintelingen). Deze kunnen episodisch optreden over een langere periode.

Als deze degeneratieve aandoening voortschrijdt, kan een zenuwbeklemming optreden. Dit gezondheidsprobleem wordt gekenmerkt door intense pijn vanuit de wervelkolom, die zich meestal uitbreidt naar de onderste ledematen, waardoor lopen moeilijk wordt.

Belangrijkste oorzaken

Discusuitdroging treedt op wanneer de vloeistoffen die deel uitmaken van het weefsel van de tussenwervelschijven verdwijnen. Deze vloeistoffen helpen om de nodige elasticiteit te behouden die nodig zijn om de bewegingen van de wervelkolom te ondersteunen.

Het vorderen van de leeftijd is het belangrijkste kenmerk dat deze degeneratieve ziekte uitlokt. Het is een verwachte gebeurtenis die verband houdt met het ontstaan van artrose, een vaker voorkomend probleem. Aan de andere kant zijn er bepaalde risicofactoren die de kans op een discusuitdroging vergroten:

• Meerdere trauma’s aan de wervelkolom. Dit is iets wat vaak voorkomt bij (top)sporters.
• Voortdurend zware voorwerpen tillen. Typische herhaaldelijke bewegingen die bij bepaalde werkzaamheden of beroepen problemen geven.

Hoe kan de diagnose discusuitdroging worden gesteld?

De arts kan de diagnose stellen aan de hand van de medische voorgeschiedenis van de patiënt en beeldvormend onderzoek. Het eerste aspect omvat een persoonlijke of familiale voorgeschiedenis van wervelkolomproblemen, naast de kenmerken van de symptomen die de patiënt heeft.

Beeldvormend onderzoek is noodzakelijk voor het stellen van de definitieve diagnose. Enkele van de meest gebruikte onderzoeken zijn onder andere:

• Eenvoudige röntgenfoto van de wervelkolom. Dit is een relatief goedkope methode die weinig straling uitzendt, maar de techniek kan de kwaliteit van de afbeelding beperken.
• Computertomografie. Hiermee kunnen meerdere beelden van de wervelkolom worden verkregen, hoewel de waardering van de zachte weefsels (zoals de tussenwervelschijven) niet zo goed is.
• Nucleaire magnetische resonantie. Dit is de meest gebruikte methode om tekenen van uitdroging en slijtage van de tussenwervelschijf aan te tonen. Het heeft als voordeel dat het een betere beeldkwaliteit biedt en geen straling uitzendt, maar het is wel het duurste onderzoek op deze lijst.

In de meeste gevallen zal de radioloog de diagnose stellen. Daarna kan zo nodig een multidisciplinair team dat kan bestaan uit radiologen, traumatologen en neurochirurgen de diagnose bespreken en bekijken wat de beste aanpak is.

Behandel-opties

De keuze voor de aanpak van de klachten hangt sterk af van de klinische ernst van de patiënt en zijn specifieke symptomen. In eerste instantie raden artsen basismaatregelen aan om het begin van de symptomen te voorkomen, zoals het verbeteren van de houding en het handhaven van een gezonde levensstijl.

Daarnaast kan de arts medicijnen voorschrijven om de pijn te verlichten. De keuze zal in eerste instantie niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) zoals diclofenac of ibuprofen zijn. Als deze niet werken, zijn er andere medicijnen, zoals opioïden, hoewel het gebruik daarvan grotendeels is voorbehouden aan ernstige gevallen.

Fysiotherapie (Spaanse link) is een goede en gebruikelijke optie die de individuele begeleiding van een fysiotherapeut vereist. Als er sprake is van meerdere problemen naast de discusgeneratie kan de fysiotherapeut de therapie hierop aanpassen. In plaats daarvan zou ook gekozen kunnen worden voor oefentherapie, zoals Cesar of Mensendieck.

Ten slotte zijn er chirurgische ingrepen die zouden kunnen helpen als fysiotherapie en pijnstilling onvoldoende helpen. Dat wordt echter niet heel vaak gedaan gezien de gevorderde leeftijd van veel patiënten met discusuitdroging en discusdegeneratie.

Kan discusuitdroging voorkomen worden?

Het vermijden van direct trauma en het handhaven van gezonde leefgewoonten tijdens de jeugd en op volwassen leeftijd zijn de beste opties om discusuitdroging te voorkomen. Denk hierbij aan de volgende adviezen:

• Rook niet of verminder het tabaksgebruik zo veel mogelijk. Volgens studies (Spaanse link) wordt deze gewoonte in verband gebracht met een hogere incidentie van problemen met de wervelkolom.
• Doe regelmatig aan lichaamsbeweging, en altijd met voldoende stretching.
• Volg een gezond dieet en zorg voor een goede hydratatie. Vergeet niet dat overgewicht en zwaarlijvigheid het risico op uitdroging van de tussenwervelschijven kan verhogen.

Ondanks langdurige naleving van de bovenstaande aanbevelingen is de kans groot dat sommige mensen deze aandoening ontwikkelen. Het is dan verstandig om in een vroeg stadium, wanneer de eerste symptomen zich voordoen, een arts te raadplegen. De best geschikte specialist is de neurochirurg, hoewel een evaluatie in de eerstelijnsgezondheidszorg nodig kan zijn.

Wanneer moet je naar de dokter gaan?

Als de symptomen regelmatig optreden, moet je zo snel mogelijk een afspraak maken bij de huisarts. Dingen die je niet mag vergeten om het bezoek aan de arts zo goed mogelijk te benutten, zijn de volgende gegevens:

• Ga zo nauwkeurig mogelijk na hoe lang geleden de symptomen voor het eerst optraden.
• Laat weten of je een allergie voor geneesmiddelen hebt.
• Ga na of er bij iemand in de naaste familie aandoeningen van de wervelkolom voorkomen.
• Neem indien van toepassing ook relevante laboratoriumonderzoeken en/of medische rapporten mee.

Conclusie over discusuitdroging

Hoewel meerdere factoren van invloed zijn op het ontstaan van deze aandoening, kun je discusuitdroging goed beheersen als je in een vroeg stadium leert hoe je moet bewegen. Dit verkleint de kans op het ontwikkelen van complicaties en klachten.