Symptomen en oorzaken van schildklierknobbeltjes

De detectie van schildklierknobbeltjes in de schildklier kan zorgen en angsten veroorzaken. Hoewel deze knobbeltjes in de meeste gevallen goedaardig zijn, is onderzoek nodig om dit te bevestigen. In dit artikel leggen we uit wat de oorzaak is en hoe de diagnose wordt gesteld.

In het artikel van vandaag gaan we het hebben over de symptomen en oorzaken van schildklierknobbeltjes. Schildklierknobbeltjes zijn celgroei in de schildklier in de vorm van knobbeltjes of zwellingen. Sommigen van hen zijn detecteerbaar door eenvoudige palpatie, hoewel veel van de knobbeltjes klein zijn en niet in de hals kunnen worden gepalpeerd.

Schildklierknobbeltjes kunnen vast of cystisch zijn. Cystische knobbeltjes zijn met vloeistof gevuld en bedekt met capsules die ze bevatten. Vaste knobbeltjes zijn echter volledig solide.

Ze kunnen zich in verschillende delen van de schildklier bevinden, die bestaat uit twee lobben die door een dunne weefselband zijn verbonden. Deze klier bevindt zich in de hals en onder normale omstandigheden kun je deze niet voelen door je hals te palperen.

Aangezien een van de functies van de schildklier het produceren van T3- en T4-hormonen is, kan een knobbel in deze klier functioneel zijn. Dit betekent dat het hormonen kan afscheiden, net als normaal weefsel. In deze gevallen treden symptomen op die verband houden met overproductie van hormonen.

De meeste schildklierknobbeltjes zijn goedaardig en veel artsen detecteren ze bij toeval in een medisch consult over een ander probleem. Hoe dan ook, vanwege het feit dat een klein percentage knobbeltjes schildklierkanker kan zijn, moet de patiënt aanvullende tests krijgen die voor de diagnose nodig zijn.

Oorzaken van schildklierknobbeltjes

De oorzaken van schildklierknobbeltjes zijn gevarieerd, van een verandering in het dieet tot de proliferatie van kwaadaardige cellen (Engelse link). Hieronder geven we enkele van de belangrijkste oorzaken van schildklierknobbeltjes.

Gebrek aan jodium in de voeding

Als je niet genoeg jodium binnenkrijgt van het voedsel dat je eet, dan kan er een schildklierknobbeltje ontstaan. Deze klassieke en veelvoorkomende oorzaak van schildklieraandoeningen heeft ertoe geleid dat verschillende landen de verplichting hebben ingevoerd om jodium kunstmatig aan veel voedingsmiddelen toe te voegen, waaronder tafelzout.

Deze wetten werden goedgekeurd in tijden waarin er in verschillende delen van de wereld veel struma was, een zwelling van de hals als gevolg van een gebrek aan jodium.

Thyreoïditis

Deze term verwijst naar een ontsteking van de schildklier. Wanneer de ontsteking chronisch en aanhoudend is, dan kan dit knobbeltjes op de schildklier veroorzaken.

Een van de meest populaire varianten is de ziekte van Hashimoto, waarvan de symptomen hypothyreoïdie zijn. Thyroïditis reageert meestal op auto-immuunprocessen, waarbij het lichaam zijn eigen klier met antilichamen aanvalt.

De proliferatie van normale schildkliercellen

In sommige gevallen groeien normale schildkliercellen onevenredig en vormen ze een knobbel. Dit staat bekend als schildklieradenoom en het is goedaardig.

Het probleem is dat het adenoom functioneel kan zijn. Met andere woorden, het kan hormonen produceren en deze aan het bloed toevoegen. Hierdoor kan de persoon last krijgen van hyperthyreoïdie.

Vochtophoping

Schildklierknobbeltjes kunnen cystisch zijn. Met andere woorden, het kunnen met vloeistof gevulde holtes zijn. Ze zijn goedaardig en meestal niet functioneel. Ze kunnen dus geen hormonen produceren.

Schildklierknobbeltjes kunnen optreden als gevolg van:

• Een jodiumtekort
• Thyroïditis
• Vochtophoping
• Abnormale celgroei

Hoewel ze vaak goedaardig zijn, is het het beste om via alle noodzakelijke tests een juiste diagnose te stellen.

De proliferatie van kwaadaardige cellen

De gevaarlijkste vorm van schildklierknobbeltjes is schildklierkanker. Gelukkig is het slechts een klein percentage van de gevallen. Met vroege detectie kunnen behandeling en chirurgie de verspreiding ervan voorkomen.

Symptomen van schildklierknobbeltjes

Schildklierknobbeltjes veroorzaken meestal geen symptomen, omdat ze meestal klein en niet-functioneel zijn. In veel gevallen worden ze ontdekt door een echografie van de schildklier (Spaanse link) die de patiënt om een andere reden krijgt of door een CT-scan van het halsgebied.

Als de knobbel van buitenaf waarneembaar is door de hals te palperen, dan heeft de patiënt een voldoende grote formatie. Deze situaties kunnen door een arts worden waargenomen tijdens een lichamelijk onderzoek of door de patiënt zelf.

Als de patiënt, naast de gedetecteerde knobbel, andere symptomen heeft dan kan de knobbel kwaadaardig zijn (Spaanse link). Dat zijn symptomen zoals:

• Gewichtsverlies
• Periodes van overvloedig zweten
• Veranderingen in de hartslag
• Slikproblemen

Hoewel de definitieve diagnose goedaardig kan zijn, dwingt de aanwezigheid van deze symptomen de versnelling van de realisatie van complementaire methoden.

Aan de andere kant, als je met functionele schildklierknobbeltjes te maken hebt die hormonen kunnen produceren en die in de bloedbaan kunnen dumpen, dan zijn de symptomen die van hyperthyreoïdie. De patiënt zal last hebben van:

• Tachycardie.
• Gebrek aan kracht.
• Veranderingen in nagels en haar.
• Diarree.
• Prikkelbaarheid.
• Geen gewichtstoename ondanks verhoogde voedselinname.

In sommige gevallen, wanneer de knobbeltjes aanzienlijke afmetingen bereiken, dan kan de arts of de patiënt de knobbeltjes met een lichamelijk onderzoek detecteren.

Diagnose van schildklierknobbeltjes

Wanneer een schildklierknobbeltje wordt gepalpeerd of ontdekt in een test voor een andere oorzaak, dan zal de arts een reeks diagnostische tests aanvragen. Deze onderzoeken omvatten:

• Dosering van schildklierhormonen. Door middel van bloedtesten die de T4- en TSH-waarden meten.
• Echo van de schildklier. Als dit nog niet eerder is gedaan, dan is deze test de eerste stap om de schildklierknobbel aan te pakken. Allereerst stelt het de medische professional in staat om onderscheid te maken tussen vaste en cystische knobbeltjes, naast het meten van de grootte.
• Biopsie met een naald. Als de arts vermoedt dat de knobbel kwaadaardig is, dan wordt een biopsieprocedure gepland. Het omvat het inbrengen van een zeer dunne naald in de klier om cellen uit de knobbel te extraheren die onder een microscoop zullen worden geanalyseerd. Momenteel ondergaat een patiënt dit poliklinisch en is ziekenhuisopname niet nodig. Artsen voeren dit meestal onder plaatselijke verdoving uit.

Samenvattend

Schildklierknobbeltjes kunnen optreden als gevolg van verschillende ziekten die de schildklier kunnen aantasten. Hoewel ze meestal goedaardig zijn, is een goede diagnose nodig om een ernstiger probleem uit te sluiten. Je moet daarom je arts raadplegen als je tekenen opmerkt.