Sadorexia: een eetstoornis die steeds vaker voorkomt
Sadorexia is een steeds vaker voorkomende eetstoornis die twee aandoeningen combineert: anorexia en een reeks gewelddadige seksuele praktijken. Er zijn nog steeds niet veel onderzoeken naar dit onderwerp gedaan, dus de kennis die we vandaag over de pathologie hebben is beperkt.
Het is echter belangrijk om op te merken dat eetstoornissen en problemen van psychologische aard nauw met elkaar verbonden zijn. In feite beschouwen experts eetstoornissen vaak als een psychologisch probleem op zich. Het komt vaak voor dat patiënten bepaald verschillend of schadelijk gedrag vertonen dat monitoring en in sommige gevallen behandeling vereist.
Sadorexia: een eetstoornis die steeds vaker voorkomt
Zoals we al aangaven, combineert sadorexia een sterke beperking van de voedselopname met een voorliefde voor sadomasochisme. Met andere woorden, gewelddadige seksuele praktijken waarbij pijn betrokken is.
Volgens onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Endocrine, Metabolic & Immune Disorders Drug Targets (Engelse link), is anorexia een obsessie met extreme dunheid die het individu ertoe aanzet om de voedselinname drastisch te verminderen.
Op hun beurt hebben mensen met sadorexia vaak een voorliefde voor bepaald gedrag waarbij pijn of lichamelijke mishandeling betrokken is. Ze ontlenen seksueel genot aan zelfopgewekt braken of geseling, wat tot zelfbeschadiging leidt.
Volgens recente studies (Engelse link) zou dit soort praktijken met de niveaus van geslachtshormonen of bepaalde neurologische patronen te maken kunnen hebben.
De oorzaken en detectie van sadorexia
De oorzaken van sadorexia zijn zeer divers en ze zijn niet allemaal goed geïdentificeerd. Er bestaat extreme bezorgdheid over het fysieke uiterlijk, wat, samen met sociale druk, het individu ertoe aanzet om naar een ongezonde dunheid te streven.
Er zijn zelfs wetenschappelijke tests (Engelse link) die aantonen dat eetstoornissen op een basis van genetische veranderingen reageren. In dat licht kunnen omgevingsomstandigheden eenvoudigweg de aanstichter zijn die de kern van het probleem triggert.
Wat wel duidelijk is, is dat de sociale context en de opleiding die iemand krijgt, het risico op het ontwikkelen van dit soort problemen bepalen. Traumatische gebeurtenissen die gedurende het hele leven worden meegemaakt, bieden ook een mogelijke ondergrond voor het ontstaan van een eetstoornis van welke aard dan ook.
Wat detectie betreft, zijn er screening en psychologische tests die de diagnose vergemakkelijken. Toch kan alleen een gekwalificeerde professional deze tests uitvoeren.
Met deze tools is het dus mogelijk om het risicogedrag dat voor sadorexia kenmerkend is te herkennen. Het is het vermelden waard dat hoe eerder de detectie plaatsvindt, hoe hoger het slagingspercentage van een volgende interventie.
Misschien ook interessant om te lezen:
Diaboulimia: diabetes en boulimia
De behandeling van sadorexia
Wanneer we het over de behandeling van sadorexia hebben, dan is het belangrijk om speciaal de noodzaak van een multidisciplinair team te vermelden. Dit team moet uit een voedingsdeskundige, een psycholoog en een psychiater bestaan. Alleen door samen te werken is het mogelijk om deze aandoening ongedaan te maken.
In de meest ernstige gevallen, wanneer de patiënt aan ondervoeding lijdt, kan ziekenhuisopname noodzakelijk zijn, zoals we in een publicatie in het Chilean Medical Journal zien (Engelse link). Wanneer ondervoeding optreedt, dan moeten artsen intraveneus serum verrijkt met voedingsstoffen toedienen om ernstige stofwisselingsproblemen te voorkomen.
Bij ambulante behandeling is voedingsvoorlichting essentieel (Spaanse link). In eerste instantie is het misschien het beste om een voedingsmodel op basis van minimaal benodigde hoeveelheden voor te stellen, dat de basisbehoeften dekt.
Vanaf dit punt is het belangrijk om concepten te demystificeren en geleidelijk gevarieerde producten in het dieet van het individu op te nemen. Het is daarnaast belangrijk om deze interventie met psychologische ondersteuning op basis van gedragsverandering te begeleiden.
Het is dus cruciaal om farmacologische richtlijnen (Engelse link) vast te stellen om de mentale stabiliteit te verbeteren en buitensporige risicopraktijken of zelfmoordpogingen te voorkomen.
Een recent ontdekte pathologie
Zoals we al zeiden, is sadorexia een relatief recente aandoening wat betreft de classificatie ervan. Het is echter een steeds vaker voorkomende eetstoornis als het om psychologische en voedingsadviezen gaat. De behandelingsaanpak lijkt sterk op die van elke andere eetstoornis.
Er moet een multidisciplinair team samenkomen om de pathologie vanuit verschillende invalshoeken te benaderen, waardoor synergie ontstaat. De meest ernstige gevallen vereisen mogelijk een ziekenhuisopname, omdat het belangrijk is om schade op de lange termijn zoveel mogelijk te voorkomen.
Gedragstherapie en psychologische therapie zullen enorm helpen om risicopraktijken die schadelijk voor de gezondheid kunnen zijn te minimaliseren. Als je vermoedt dat iemand in je omgeving aan deze stoornis lijdt, raadpleeg dan zo snel mogelijk een professional.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Gravina G., Milano W., Nebbiai G., Piccione C., et al., Medical complications in anorexia and bulimia nervosa. Endocr Metab Immune Disord Drug Targets, 2018. 18 (5): 477-488.
- Neef ND., Coppens V., Huys W., Morrens M., Bondage discipline, dominance submission and sadomasochism (BDSM) from an integrative biopsychosocial perspective: a systematic review. Sex Med, 2019. 7 (2): 129-144.
- Himmerich H., Bentley J., Kan C., Treasure J., Genetic risk factors for eating disorders: an update and insights into pathopysiology. Ther Adv Psychopharmacol, 2019.
- Vásquez N., Urrejola P., Vogel M., An update on inpatient treatment of anorexia nervosa: practical recommendations. Rev Med Chil, 2017. 145 (5): 650-656.
- Jáuregui-Lobera, Ignacio, and Patricia Bolaños-Ríos. “Revisión del tratamiento dietético-nutricional de la anorexia nerviosa.” Revista médica de Chile 140.1 (2012): 98-107.
- Appolinario, Jose C., and Josue Bacaltchuk. “Tratamento farmacológico dos transtornos alimentares.” Brazilian Journal of Psychiatry 24 (2002): 54-59.
