Diaboulimia: diabetes en boulimia

Diaboulimia, een nieuw gecreëerde mediaterm voor de combinatie van diabetes en boulimia, bevat de risicofactoren van zowel een ernstige endocriene ziekte als een eetstoornis.

Geschreven en geverifieerd door de arts en chiropractor Iván Losada.

Laatste update: 24 augustus, 2022

Wat gebeurt er als je een eetstoornis zoals boulimia met een hormonaal tekort zoals diabetes combineert? De gevolgen zijn nogal verwoestend. Dat is het geval bij diaboulimia.

Maar eerst, wat is diaboulimia precies? Nou, het is een relatief recente ziekte die door de combinatie van twee ziekten wordt veroorzaakt: insuline afhankelijke diabetes en boulimia. Beiden zijn helaas even gevaarlijk.

Diabetes bij boulimia

In dit geval gaan we verwijzen naar diabetes type I, het soort dat het inspuiten van insuline vereist, omdat de alvleesklier van diegene de benodigde hoeveelheid niet kan synthetiseren.

Het gebrek aan insuline is dus een belangrijke factor bij het afvallen van deze patiënten. Dit komt, omdat insuline nodig is om glucosemoleculen in de cellen te brengen voor hun goede werking.

Dus als er geen insuline is, dan blijft de suiker in de bloedbaan. Doordat de suiker niet benut kan worden voelt iemand zich slap en het kan leiden tot ernstig gewichtsverlies dat soms extreem is.

Onder normale omstandigheden krijgen patiënten met diabetes type I weer hun oude gewicht. Dat wil zeggen, na de diagnose en het starten van de insulinebehandeling, vergezeld van uitgebalanceerde maaltijden.

Iemand met diaboulimia profiteert echter van de werking van insuline om een te laag gewicht te behouden in plaats van hun goede gezondheid en optimaal gewicht te herstellen.

Soort patiënt

Diaboulimia kan bij beide geslachten voorkomen. De meeste patiënten zijn echter vrouwelijk. Mensen met diaboulimia hebben meestal meerdere van de volgende kenmerken:

• Jonge vrouwen met diabetes type I op jonge leeftijd.
• Intelligente jongere met goede academische en perfectionistische neigingen.
• Ze hebben echter vaak een zeer laag zelfbeeld.
• Meestal hebben ze ook een complexe gezinsomgeving met een slechte probleemoplossingsmogelijkheden, hoge eisen en emotionele communicatieproblemen.
• Het verschijnen van depressieve eigenschappen komt ook vaak voor. Het is daarnaast vaak niet duidelijk wat er eerst was: depressie of diaboulimia.

Dus, iemand met boulimia die ook diabetes type I heeft, begint eetbuien, het daaropvolgend braken en overmatige lichaamsbeweging te vervangen door het gebruik van insuline om af te vallen. Ze injecteren onvoldoende insuline en daardoor kunnen soms hyperglycemische coma’s ontstaan.

Dit is een ernstig probleem dat hun leven zou kunnen beëindigen. De wens om dun, zelfs ziekelijk dun te zijn, is echter sterker. Dit perverse misbruik van insulinetherapie begint als een soort spel waarin ze verstrikt raken zonder te kunnen stoppen naarmate hun symptomen zich ontwikkelen.

Complicaties

Bij patiënten met diaboulimia nemen de effecten van insulineafhankelijke diabetes toe. Zoals je je kunt voorstellen, zijn er talloze complicaties bij deze gevaarlijke ziekte. Enkele hiervan zijn onder andere:

• Diaboulimia verhoogt het risico op nierschade en hiervoor kan uiteindelijk dialyse nodig zijn.
• Het tast het netvlies aan en kan tot blindheid leiden.
• Het brengt de perifere bloedcirculatie in gevaar, wat tot complicaties zoals een diabetische voet kan leiden, waarbij in ernstige gevallen amputatie noodzakelijk kan zijn.
• Er kan diabetische zenuwpijn in de voeten en onderbenen ontstaan.
• Er kan een vertraging in de menstruatie optreden of een gebrek daaraan.
• Achterblijvende groei bij jongeren die nog niet volledig ontwikkeld zijn.
• Haaruitval en huidproblemen.
• Ketoacidose door hyperglycemie in het bloed die tot onomkeerbare celbeschadiging en coma kan leiden.
• Frequentie bij het optreden van neuropathieën als gevolg van metabole acidose op de zenuwen.
• De gemiddelde levensduur van patiënten met diaboulimia is slechts 45 jaar. Zoals je kunt zien, is de levensverwachting bij deze aandoening erg somber.

Factoren die op diaboulimia kunnen duiden

Veel auteurs bevelen aan dat de familie en de medische omgeving van patiënten met diabetes type I bepaalde factoren in het oog houden, vooral die tot verdenking van een eetstoornis kunnen leiden. Dit zijn onder andere:

• periodes waarin diabetes niet onder controle is.
• extreem gewichtsverlies.
• ziekenhuisopnames vanwege hypo of hyperglycemie.
• eetstoornissen die zich manifesteren als leugens met betrekking tot de gegevens van de patiënt in vergelijking met laboratoriumtests.

Diaboulimia is een ziekte die vrij moeilijk te diagnosticeren is en vaak bij niet-gespecialiseerd medisch personeel nog onbekend is. De prognose is zeer slecht, dus je moet opletten om een vroege diagnose te stellen die een tijdige behandeling mogelijk maakt.

Behandeling

De behandeling van endocriene ziekten met betrokkenheid van de emotionele en psychische sfeer is complex. De medewerking van een multidisciplinair team is daarom vereist. Denk hierbij onder meer aan:

• een primaire arts
• de psycholoog
• de diëtist
• de diabetesverpleegkundige
• een endocrinoloog

Alle betrokken professionals moeten onderling een vlotte communicatie onderhouden. Zo kunnen ze hun medische en psychologische behandelingen aanpassen. Het is ook belangrijk om goed met de familie te communiceren om te beslissen wat het beste is voor de patiënt.

Kortom, diaboulimia is meer dan een eetstoornis en veel meer dan insulineafhankelijke diabetes. Als je vermoedt dat jij of een geliefde aan deze aandoening lijdt, zoek dan onmiddellijk medische hulp.