Pearly penile papules: wat zijn ze en hoe te behandelen

Hoewel ongevaarlijk, zijn parelachtige penispapels vaak de oorzaak van veel medische consulten. Ze vormen alleen een cosmetisch probleem voor sommige mannen, voor wie effectieve behandelingen bestaan.

Beoordeeld en goedgekeurd door de arts Mariel Mendoza.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 13 februari, 2023

Pearly penile papules of parelketting, zijn kleine witachtige laesies die op de penis verschijnen, rond de kroon van de eikel. Hoewel ze geen pathologische betekenis hebben (ze zijn niet schadelijk) kunnen ze bij wrijven ongemak veroorzaken.

Deze laesies ontstaan als de klieren van Tyson in omvang toenemen, waardoor ze zichtbaar worden. Deze structuren zijn verantwoordelijk voor het produceren van een smeervloeistof om penetratie tijdens geslachtsgemeenschap te vergemakkelijken. Ze zijn meestal onzichtbaar.

Pearly penile papules worden gekenmerkt door kleine afgeronde bultjes van 1 tot 3 millimeter groot; ze zijn niet pijnlijk en zijn wit, geel of crème van kleur. Ze kunnen verschijnen in de vorm van een ring in één of meerdere rijen rondom de kruin van de penis en komen voor op de nek van de penis en op de binnenste laag van de voorhuid.

De klieren van Tyson

Deze klieren zijn bij alle mannen vanaf de geboorte aanwezig. In sommige gevallen ontwikkelen of vergroten ze zich tussen de 20 en 30 jaar of tijdens de adolescentie, vooral bij onbesneden mannen.

Ze zijn verantwoordelijk voor de productie van een witachtige, sterk ruikende substantie, smegma genaamd, die zich onder de voorhuid kan ophopen als je onbesneden bent en een slechte hygiëne hebt.

Curiosa van parelachtige penispapels

Parelachtige penispapels zijn een vrij algemeen fysiologisch verschijnsel. Ze komen voor bij 14-48% van de mannen en verschijnen meestal tijdens of na de puberteit.

Deze aandoening wordt niet seksueel overgedragen, dus ze zijn niet besmettelijk en geen teken van een seksueel overdraagbare aandoening (SOA). Ze zijn niet gerelateerd aan slechte hygiëne.

Veel mensen verwarren ze met condylomen, dat zijn laesies veroorzaakt door het humaan papillomavirus of HPV, ook al zijn ze meestal grijsachtig en schilferig.

Dankzij DNA-amplificatietechnieken is aangetoond dat beide laesies niets met elkaar te maken hebben. Aan de andere kant is het belangrijk om te weten dat ze niet verdwijnen als je ze dichtknijpt. Pearly penile papules zijn geen puistjes; als je hard drukt om ze te ploppen, veroorzaken ze pijn en zweertjes die geïnfecteerd kunnen raken.

Houd er rekening mee dat ze met de tijd verdwijnen. Maar omdat het klieren zijn die inherent zijn aan de structuur van de penis, zullen ze altijd aanwezig zijn, ook al zijn ze niet zichtbaar.

Behandeling van parelachtige penisblaasjes

Natuurlijke middelen om parelachtige penisblaasjes te behandelen zijn niet effectief. Er is geen enkel huismiddeltje dat ze kan verwijderen en laten verdwijnen. In feite zijn deze middelen vaak pijnlijk en leiden ze vaak tot penislaesies die dringende medische hulp vereisen.

Omdat het geen ziekte is, vereisen parelachtige penispapels geen medische behandeling. Patiënten die voor medisch consult komen krijgen meestal te horen dat ze goedaardig zijn en niet pathologisch.

Sommige mensen besluiten ze om cosmetische redenen te verwijderen, dus wordt vaak een dermatoloog geraadpleegd. Tot de meestgebruikte methoden behoren de volgende.

• CO2 lasertherapie. Dit is een van de oudste gaslasers. Het werd ontwikkeld door Kumar Patel.
• Radiofrequentie. Deze techniek wordt ook wel radiofrequentiespectrum genoemd.
• Cryotherapie. Dit is het gebruik van vloeibare stikstof om de penis in zijn oorspronkelijke staat te herstellen.
• Elektrofulguratie. Dit is een techniek waarbij men elektrische stroompjes gebruikt om de papels te verwijderen.

Het aanbrengen van zilvernitraat in lage en zeer plaatselijke doses is ook effectief. Deze methoden mogen echter alleen worden uitgevoerd door een gekwalificeerde professional.

Kortom, parelmoerachtige papels vormen geen gezondheidsprobleem en zijn alleen een esthetisch probleem. Voor deze gevallen kunnen de hierboven genoemde behandelingen effectief zijn, hoewel het soms moeilijk is om ze helemaal weg te werken.