Liefdevol zijn gaat niet vervelen, teleurstelling wel
Liefde raakt nooit op voor mensen die de tijd en aandacht werkelijk waarderen. Liefde aan anderen geven zal jou niet opbreken. Hetgeen ons humeur juist verduistert, is teleurstelling en de leegte die het veroorzaakt binnen onze relaties.
We weten waarschijnlijk allemaal wel hoe het is om veel van onszelf te geven aan de mensen om ons heen. Zonder ons te realiseren dat er hierbij ook sprake zou moeten zijn van bepaalde grenzen.
Sommige mensen denken dat aandacht, complimentjes, gunstjes en genegenheid ontvangen maar weinig moeite kost, zonder zich te realiseren dat het in een relatie belangrijk is om te ‘geven en nemen’.
Onvoorwaardelijke liefde is werkelijk iets waar we veel respect voor op zouden moeten brengen. Het is bijvoorbeeld de liefde die een moeder heeft voor haar kinderen. Kortom, een onbreekbare pilaar die we allemaal zouden moeten begrijpen en waarderen.
Onvoorwaardelijke liefde is echter ook voor veel mensen gevaarlijk terrein.
Niet iedereen verdient onze voortdurende genegenheid en respect, wanneer we dit zelf niet terugkrijgen.
Wanneer iemand ons fout behandelt of verraadt, dan zijn we teleurgesteld. Samengevat is dat waar we het in dit artikel over willen hebben.
Teleurstelling breekt je langzaam op
Teleurstelling breekt je langzaamaan op, tot je uiteindelijk gedwongen wordt om te ontwaken. Tot die tijd gaan we echter door een reeks ingewikkelde en emotioneel moeilijke fases. Deze fases zorgen ervoor dat we aan een hoop dingen beginnen te twijfelen.
Lees ook:
Liefkozingen verzorgen het hart
Het is belangrijk om aan te geven dat teleurstelling helemaal niet altijd hoeft te leiden tot een breuk in de relatie. Teleurstellingen helpen ons om de dingen wat realistischer te bekijken, zodat we de situaties die het leven ons voorschotelt iets volwassener kunnen benaderen.
Laten we hier even wat dieper op ingaan.
Wanneer liefde blind is en teleurstelling je ogen opent
Dit is iets wat vooral vaak gebeurt wanneer we nog jong zijn: we beginnen aan relatie waarin we onze partner zo erg idealiseren, dat we helemaal niet meer in staat zijn om zijn/haar tekortkomingen in te zien, omdat we hem/haar op zo’n hoog voetstukje hebben geplaatst.
- Het leven herinnert ons er elke dag opnieuw aan dat perfectie nu eenmaal niet bestaat en dat dit helemaal niet slecht is. De dingen zien zoals ze zijn is de beste – en eigenlijk enige – manier om een relatie in stand te houden.
- Niemand is perfect, noch onze partner, nog wijzelf. Iedereen maakt fouten en we hebben allemaal zo onze tekortkomingen.
- Deze eerste teleurstellingen openen onze ogen voor het gegeven dat het om een succesvolle relatie in stand te houden belangrijk is dat beide partners evenveel in de relatie investeren.
Foutjes kunnen hersteld worden. Fouten leren ons waardevolle lessen en onze tekortkomingen herinneren ons aan het feit dat we allemaal maar mensen zijn.
We weten echter ook dat niet alle teleurstellingen en foutjes altijd vergeven kunnen worden.
De teleurstelling die jou opbreekt en pijn doet
Soms doen zich bepaalde feiten, details, woorden en handelingen voor die onze ogen werkelijk en soms zelfs met harde hand openen, zodat we in kunnen zien dat iemand zich niet gedraagt zoals wij hadden verwacht dat hij zich zou gedragen.
- Natuurlijk is het zo dat er waarschijnlijk nooit iemand zal zijn die volledig aan al onze verwachtingen kan voldoen, omdat we, zoals we eerder ook al aangaven, in een relatie vaak de neiging hebben om onze partner te idealiseren.
- Liefde zou nooit blindelings gegeven moeten worden. Dit wordt zelfs nog ingewikkelder wanneer we het hebben over emoties, aangezien we ons in een situatie bevinden waarin het moeilijk is om onze gevoelens te controleren.
- We kunnen teleurstelling accepteren, we kunnen een fout vergeven, misschien zelfs vijf. Wanneer dit soort dingen zich echter voor blijven doen, dwingt dit ons om uiteindelijk een keuze te maken. Teleurstelling breekt je niet alleen op; het beschadigt en vernietigt ook je zelfvertrouwen. Het is belangrijk om je hier goed van bewust te zijn.
Ik ben het zat om altijd teleurgesteld te worden
Het heeft geen zin om jezelf tot het uiterste te drijven. Wanneer je hart er genoeg van heeft om steeds maar weer teleurgesteld te worden, dan sluit het zichzelf af of accepteert het de situatie voor wat het is.
- We moeten ervoor zorgen dat we nooit in een situatie terechtkomen waarin we teleurstelling tolereren alsof het de normaalste zaak van de wereld is en denken dat we het het beste gewoon maar kunnen pikken en er niks over kunnen zeggen.
- Het maakt niet uit of het je partner, ouders, vrienden of zelfs je kinderen zijn. Als er geen sprake is van respect en het duidelijk is dat iemand jou bewust wil kwetsen, dan komt dit doordat hij niet begrijpt wat respect of oprechte genegenheid werkelijk inhoudt. In dit geval is het dan ook belangrijk om krachtig te reageren.
Je zou er al bij de eerste keer dat iemand je teleurstelt achter moeten zien te komen hoe je hier het beste op reageert. Zodra je ogen geopend zijn voor de realiteit, is het de bedoeling dat je hetgeen jou pijn doet aanpakt en dat je je realiseert dat dit niet het gedrag is waarmee je een relatie kunt opbouwen.
Als iets jou stoort, kom er dan achter wat het is en gooi het eruit. Wanneer iets teleurstellend voor je is, praat hier dan over en probeer manieren te bedenken om ervoor te zorgen dat het niet nog eens gebeurt.
Als je teleurgesteld blijft worden, dan is het belangrijk om er de eerstvolgende keer krachtiger op te reageren. Doe je dit namelijk niet, dan zul je ernstig gekwetst worden en gefragmenteerd raken.
Laat dit niet gebeuren.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
-
Clark, M. S., & Monin, J. K. (2006). Giving and receiving communal responsiveness as love. The new psychology of love, 2.
-
Cole, T. (2001). Lying to the one you love: The use of deception in romantic relationships. Journal of Social and Personal Relationships, 18(1), 107-129.
-
Ramal, R. (2005). Love, self-deception, and the moral” must”. Philosophy and Literature, 29(2), 379-393.