Hoe behandel je blessures aan de kuitspieren?
De kuit bestaat uit twee spieren, namelijk de gastrocnemiusspier en de soleus. De kuitspieren helpen niet alleen het onderbeen te buigen, maar ze zijn ook bij snelle bewegingen betrokken zoals springen en korte runs. Blessures aan de kuitspieren zijn vaak plotselinge problemen die medische aandacht kunnen vereisen.
Oorzaken van blessures aan de kuitspieren
Blessures aan de kuitspieren komen het vaakst voor tijdens het sporten, wanneer je snel kracht zet om plotseling te versnellen. Ze kunnen echter ook optreden wanneer je springt of snel van richting verandert.
Die plotselinge beweging kan de kuit overbelasten, waardoor deze buiten zijn normale grenzen rekt, wat tot scheuren van de kuitspier kan leiden. Mensen die aan sporten zoals tennis of basketbal doen, hebben meer kans op dit soort blessures.
Wanneer het letsel optreedt, kun je een knak horen of een scheurend gevoel in je kuit voelen. Er kunnen bovendien andere symptomen optreden, zoals onder andere:
- Pijn
- Zwelling
- Blauwe plekken
- Problemen met lopen of het dragen van gewicht met het geblesseerde been.
Lees ook:
Huismiddeltjes tegen pijnlijke spieren
Symptomen van blessures aan de kuitspieren
De symptomen zijn afhankelijk van de ernst van de blessure. Als het een simpele verrekking is, dan voel je iets trekken in je onderbeen. Je kunt zelfs stekende pijn ervaren.
Een scheur in de kuitspier veroorzaakt echter zeer scherpe pijn en je kunt dan nauwelijks lopen. Er zijn drie gradaties, afhankelijk van de ernst van de blessure.
Klasse 1-verrekking
Een klasse 1-verrekking omvat microscheuren van spiervezels tot 10%. Het gaat dan om milde pijn in de achterkant van het been en bij de hiel. In dit geval is er nauwelijks sprake van kracht- en bewegingsverlies en is het ook mogelijk om gewoon te blijven sporten.
Volledig herstel vindt binnen enkele weken na het oplopen van de blessure plaats. Dit hangt af van het percentage betrokken vezels en de behandeling na de blessure.
Klasse 2-verrekking
Een klasse 2-verrekking brengt meer uitgebreide schade en meer pijn met zich mee. Bij een scheur van de 2e graad is er namelijk een aanzienlijk verlies van spierkracht en mobiliteit. Tegelijkertijd is de zwelling ook ernstiger en verschijnen er snel blauwe plekken. Er zijn bovendien beperkingen als het om fysieke activiteit gaat.
Deskundigen zijn van mening dat de gastrocnemiusspier een hoog risico op spierscheuring loopt. Dit komt doordat het de knie en enkel kruist en een hoog aandeel snel samentrekkende spiervezels heeft.
Klasse 3-verrekking
In dit geval is er een volledige scheuring van het spierstelsel. Hier is de pijn erg acuut en de ontsteking is ernstig en onmiddellijk. Er is ook een merkbare bult in de kuit als het gescheurde deel samentrekt.
Het onvermogen om te lopen is voor deze verrekkingen van de kuitspieren kenmerkend. De spiervezels kunnen namelijk dan niet bij elkaar komen en de situatie vereist een spoedinterventie.
Misschien ook interessant om te lezen:
Soorten voedsel die pezen en spieren versterken
De behandeling van blessures van de kuitspieren
Het meest effectieve behandelprotocol voor scheuren in de kuitspieren staat als RICE bekend. Het RICE-behandelprotocol staat voor het volgende:
- Rust
- IJs
- Compressie
- Elevatie
De eerste stap is rust – het tijdelijk stoppen van alle fysieke activiteit. Vervolgens is de volgende stap het zo snel mogelijk toepassen van ijs- of koudetherapie op het geblesseerde gebied. Dit helpt om interne bloedingen te stoppen en zwelling te verminderen.
Het is raadzaam om elk uur 10-15 minuten ijs of kou aan te brengen en vervolgens de frequentie te verminderen naarmate de pijn en zwelling afnemen. Het is ook handig om het ijs met een compressieverband tegen de blessure te drukken (Spaanse link).
Als de scheur ernstiger is, dan is het handig om te weten welke van de twee kuitspieren het meest wordt aangetast. Om deze reden kan een echografie of MRI nodig zijn om de locatie en omvang van het letsel beter te diagnosticeren.
Graad 3-verrekkingen en sommige graad 2-verrekkingen hebben een operatie nodig om de beschadigde spier en pees te verbinden en te herstellen. In dit geval is tijd van essentieel belang.
Hoe langer een spier beschadigd en samengetrokken is, hoe moeilijker het is om uit te rekken en voldoende spierspanning te bereiken. Na de operatie worden het RICE-behandelprotocol en de door de fysiotherapeut (Spaanse link) aangegeven richtlijnen toegepast om de spier te versterken.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
-
López, A. A. (1996). Bases científicas para el tratamiento del desgarro muscular Movilización versus inmovilización. Revista Española de Cirugía Osteoarticular.
-
Vaisman Burucker, A., Scheu Goncalves, M., Araya Proboste, I., Calvo Mena, R., Figueroa Poblete, D., Gallegos Angulo, M., … Conget Molina, P. (2018). ¿Podemos Mejorar La Cicatrización de un Desgarro Muscular Masivo? Revista Chilena de Ortopedia y Traumatología. https://doi.org/10.1055/s-0038-1641564
-
José Bugeda Becerril. (2013). DISTENSIÓN MUSCULAR EN EL DEPORTE: TRATAMIENTO FISIOTERÁPICO. Diplomado En Fisioterapia Por La Universidad Alfonso X El Sabio de Madrid .
