De vier soorten multiple sclerose
Er zijn vier soorten multiple sclerose. Ze zijn allemaal potentieel invaliderend en helaas niet altijd gemakkelijk te identificeren of van elkaar te onderscheiden. Dit is een chronische pathologie die niet te genezen is.
Om deze reden is het ontvangen van deze diagnose het soort slecht nieuws dat veel patiënten en hun families geen hoop meer geeft. De start van de juiste behandeling zal vertraging oplopen als het professionele behandelteam niet in staat is om het specifieke type bij een bepaalde patiënt te bepalen.
Als neurologische pathologie blijkt het een vrij veelvoorkomende oorzaak van invaliditeit te zijn. Dit komt omdat het de neiging heeft om jonge volwassenen te treffen. Over het algemeen jonger dan 40 jaar. Deze patiënten moeten meestal hun studie en baan opgeven.
Alle soorten multiple sclerose zijn auto-immuun, dat wil zeggen dat het lichaam zichzelf aanvalt. Ze doen dit door antilichamen aan te maken die myeline, een stof die de zenuwen bedekt, vernietigt. Dankzij myeline vindt de overdracht van zenuwimpulsen plaats en de vernietiging ervan schaadt vervolgens de neurale connectiviteit.
Symptomen van multiple sclerose
Bijna alle soorten multiple sclerose delen symptomen. Wat meestal varieert, is de evolutie in de tijd. De belangrijkste symptomen van de ziekte verschijnen in het bewegingsapparaat.
Patiënten beginnen zwakte in hun ledematen te voelen, lopen wordt moeilijk en ze verliezen hun evenwicht. Hun armen verzwakken ook en ze laten plotseling dingen vallen die ze in hun handen hebben.
Krampen zijn veelvoorkomende symptomen die met pijn in de spieren gepaard gaan die onvrijwillig samentrekken. Iemand met deze aandoening probeert het gebied van de krampen te ontspannen, maar ze hebben er geen controle over.
Samen met de krampen zijn er tremoren en spasmen in de aangetaste spieren. Het is duidelijk dat dit het voor hen moeilijk maakt om hun dagelijkse bezigheden uit te voeren en het beïnvloedt hun kwaliteit van leven.
Het spijsverteringsstelsel is een ander getroffen gebied. De verschillende soorten multiple sclerose leiden tot constipatie en het vasthouden van urine. Dit gebeurt omdat de zenuwen die de informatie van de peristaltische beweging moeten dragen, geen myeline hebben.
Tot slot tast het andere organen aan, zoals de ogen. Een aantal patiënten beginnen met dubbelzien en krijgen daarna last van krampen en zwakke ledematen. Naast dubbelzien kunnen er snelle bewegingen van de oogbollen zijn die dit soort patiënten niet kan beheersen.
Soorten multiple sclerose
De diagnostische protocollen voor deze ziekte geven aan dat er vier soorten multiple sclerose zijn. Deze vier soorten multiple sclerose zijn dan als volgt te onderscheiden:
- RRMS (Relapsing-remitting multiple sclerose). Het wordt zo genoemd omdat het wisselt tussen perioden van acute uitbraken met veel symptomen en andere zonder tekenen van de pathologie. Het optreden van de uitbraken is dus meestal aan een nieuwe neurologische sector gekoppeld die door het gebrek aan myeline wordt aangetast. Dit is ook de meestvoorkomende van de vier.
- SPMS (Secundaire progressieve multiple sclerose). Deze begint als RRMS, maar evolueert naar een vorm van constante symptomen en er zijn geen periodes van rust. Zijn aanduiding als ‘secundair’ verwijst naar de faseverandering van RRMS naar PSMS.
- PPMS (Primaire progressieve multiple sclerose). Er zijn hier bijna geen periodes zonder symptomen en het begint geleidelijk vanaf nul, zonder vanuit een RRMS-vorm te evolueren. Dit is hoe het van het vorige type verschilt.
- EMPR (Relapsing progressieve multiple sclerose). Dit is het minstvoorkomende type multiple sclerose. Bij deze vorm komen scherpe uitbraken veel voor.
Ontdek ook:
Multiple Sclerose: een veelzijdige ziekte
Diagnose en behandeling
De internationale wetenschappelijke gemeenschap is het erover eens dat de McDonald-criteria (Engelse link) de standaard voor het diagnosticeren van alle soorten multiple sclerose is. Zoals we hierboven al zeiden, moet men ook wachten op zijn evolutie om te weten welk soort multiple sclerose een bepaalde patiënt heeft.
De behandelingen zijn bovendien in alle gevallen vergelijkbaar. Om te beginnen worden bij acute uitbraken met tekenen van ontwikkeling van myeline-verlies corticosteroïden gebruikt. Er worden bovendien medicijnen voorgeschreven die de evolutie voor de intervalperiodes wijzigen.
Fysiotherapie is een belangrijke behandeling, samen met medicijnen. Er zijn dus verschillende therapieën die zich op de vermogens richten die een patiënt verliest. Het vereist de tussenkomst van fysiotherapeuten, logopedisten en ergotherapeuten.
De verschillende soorten multiple sclerose vallen in ernst samen
Deze ziekte is ernstig ondanks zijn vier soorten manifestaties (Engelse link). De evolutie is chronisch en progressief en leidt na verloop van tijd tot verlies van motorische functies. Er is geen remedie voor, maar er is op het gebied van farmacologische controle veel vooruitgang geboekt.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Thompson, Alan J., et al. “Diagnosis of multiple sclerosis: 2017 revisions of the McDonald criteria.” The Lancet Neurology 17.2 (2018): 162-173.
- Bermejo, Pedro E., Celia Oreja-Guevara, and Exuperio Díez-Tejedor. “El dolor en la esclerosis múltiple: prevalencia, mecanismos, tipos y tratamiento.” Rev Neurol 50.2 (2010): 101-8.
- Olascoaga, Javier. “Calidad de vida y esclerosis múltiple.” Rev Neurol 51.5 (2010): 279-88.
- Paes, Renata Alves, et al. “Neuropsicología de la esclerosis múltiple primaria progresiva.” Rev Neurol 49.7 (2009): 343-8.
