De O’Sullivan-test voor zwangere vrouwen

De O’Sullivan-test is in verschillende landen verplicht en er bestaat enige controverse over. Het doel is om zwangerschapsdiabetes uit te sluiten of om te bepalen of er later risico’s zijn.

De O’Sullivan-test is ontworpen om de toestand van de bloedglucose van een zwangere vrouw te bepalen. Met andere woorden, deze test is bedoeld om de bloedsuikerspiegel te meten om erachter te komen of er een risico is op zwangerschapsdiabetes.

Zwangerschapsdiabetes is een aandoening waarbij de bloedglucose stijgt als gevolg van de hormonale veranderingen die typisch zijn bij een zwangerschap. Het kan dus de gezondheid van de aanstaande moeder en de normale ontwikkeling van de foetus en de daaropvolgende geboorte beïnvloeden.

Zoals je kunt zien, kan dit de gezondheid van de baby in gevaar brengen. Daarom is de O’Sullivan-test nu in veel landen verplicht voor zwangere vrouwen.

Het doel van de O’Sullivan-test

De O’Sullivan-test stelt geen diagnose van zwangerschapsdiabetes; in plaats daarvan is het belangrijkste doel het bestaan ervan uit te sluiten. Met de resultaten kunnen de artsen twee dingen vaststellen:

1. De moeder heeft geen zwangerschapsdiabetes.
2. Ze loopt geen risico om het te ontwikkelen.

Sommigen beschouwen het als de beste test wat betreft de kosten, baten en efficiëntie als het gaat om het uitsluiten van zwangerschapsdiabetes. Als de resultaten veranderen, zal de arts een tweede, meer specifieke test doen, de glucosetolerantietest. Daarom is het belangrijk op te merken dat de resultaten van de O’Sullivan-test tot een vals positief resultaat kunnen leiden.

Vrouwen onder de 25 jaar met een normaal gewicht en zonder risicofactoren zoals een familiegeschiedenis van diabetes, eerdere zwangerschapsdiabetes of obesitas zijn vrijgesteld van deze test.

De procedure

Een vrouw hoeft de test niet op een nuchtere maag te doen. Het eerste dat een arts doet, is een bloedmonster nemen om de glucosespiegels erin te kwantificeren. Vervolgens drinkt de vrouw een overdreven zoete drank met 50 gram of 25% glucose in 200 ml.

De vrouw zit dan gedurende een uur na het drinken van het suikerdrankje zonder verder iets te eten of te drinken. Na die tijd neemt het laboratoriumpersoneel een nieuw bloedmonster om de glucosespiegels opnieuw te kwantificeren. Het resultaat geeft aan of haar insuline goed zijn werk doet of niet.

Als de resultaten van de O’Sullivan-test niet overtuigend zijn of als het geen indicatie geeft dat er sprake is van glucose-intolerantie, moet de arts de glucosetolerantietest doen om dit te bevestigen.

Wanneer moet je de O’Sullivan-test doen?

Meestal doet men de O’Sullivan-test tussen de 24e en 28e week van de zwangerschap. Dit is de meest geschikte tijd om deze test te doen, omdat hormonale veranderingen in deze fase in het algemeen de werking van insuline bij de moeder veranderen. Mogelijk moeten ze echter meerdere keren een test doen.

Als een vrouw tijdens een eerdere zwangerschap zwangerschapsdiabetes had, zal de arts de test tijdens het eerste trimester uitvoeren. Er wordt namelijk aangenomen dat ze het risico loopt het opnieuw te krijgen. Deze maatregel is ook van toepassing wanneer de moeder aan een of meer van de volgende criteria voldoet:

• Ze is ouder dan 35 jaar.
• Er is een familiegeschiedenis van diabetes (met name een van haar ouders).
• Ze had voor de zwangerschap al overgewicht.
• Ze was eerder bevallen van een baby met overgewicht.

Andere dingen om aan te denken

Er is veel controverse (link in het Engels) rond de O’Sullivan-test, tot het punt dat deze test in veel landen alleen wordt uitgevoerd als er een direct risico is. De controverse is omdat zo’n hoge glucose-inname tijdens de test voor sommige vrouwen giftig kan zijn.

Sommige vrouwen moeten bijvoorbeeld overgeven terwijl ze het drinken. Dit kan opnieuw gebeuren als ze de test een paar dagen later herhalen. Het is om deze reden dat deze test voor sommige toekomstige moeders een marteling kan zijn. Het is dus een keuze om de test alleen te reserveren voor gevallen met een hoog risico.

De landen waar de test niet verplicht is, moeten een protocol volgen waarin de moeder wordt geïnformeerd over de risico’s van de test en kan kiezen of ze de test wil doen of niet. Zo zijn er ook nog steeds twijfels over de bijwerkingen van een teveel aan glucose-inname op de gezondheid van de vrouw en haar baby.