Beschrijving en oorzaken van miosis of kleine pupillen

Pupillen kunnen het bestaan van een zenuwbeschadiging weerspiegelen of zelfs een vergiftiging weergeven. Het artikel van vandaag zal uitleggen waarom miosis, of kleine pupillen, voorkomt. Het bespreekt ook de waarschuwingssignalen voor de mogelijke aanwezigheid van een pathologisch proces.

Miosis is de medische term die voor kleine pupillen wordt gebruikt. Met andere woorden, het gaat om de samentrekking van de pupil. Het lijkt misschien niet relevant, maar onthult eigenlijk veel over iemands gezondheid. In dit artikel gaan we de oorzaken van miosis bespreken.

Dit deel van het oog reageert fysiologisch op veranderingen in het licht door samentrekken of verwijden. De grootte verandert bovendien wanneer iemand gifstoffen binnenkrijgt of wanneer er een hersenbeschadiging is. Lees dus verder om alles te weten te komen.

Miosis of kleine pupillen

Zoals we zojuist hebben opgemerkt, bestaat miosis uit de samentrekking van de pupil, het donkerste deel van het oog in het midden van de iris. Deze is verantwoordelijk voor het regelen van de hoeveelheid licht die in de oogbal valt, in de richting van het netvlies.

De pupil verwijdt of trekt samen om het licht aan te passen, afhankelijk van hoeveel ervan er in een bepaalde omgeving is. Hij verwijdt dus wanneer de omgeving donker is, dit wordt mydriase genoemd.

De pupillen worden daarentegen kleiner als er veel licht is. Dit is een normale, fysiologische reflex die door het parasympathische zenuwstelsel gecontroleerd wordt. Deze bewegingen zijn aan de ciliaire spier te wijten, de kringspier die in het oog aanwezig is. Het sympathische zenuwstelsel coördineert de actie.

Oorzaken van miosis

Zoals we hierboven hebben uitgelegd, is miosis een fysiologisch proces dat als reactie op de hoeveelheid licht optreedt. Het is echter niet de enige situatie die tot deze reactie kan leiden. Bepaalde stoffen of ziekten kunnen het ook veroorzaken en die oorzaken van miosis gaan we nu beschrijven.

Opioïde consumptie

Opiaten veranderen het centrale zenuwstelsel. Mensen gebruiken ze als medicijn voor een bepaalde aandoening of voor recreatieve doeleinden. Enkele voorbeelden zijn onder andere:

• Fentanyl
• Morfine
• Heroïne
• Methadon

Ze onderdrukken het zenuwstelsel en daardoor trekken de pupillen samen en reageren ze nauwelijks op lichtprikkels. Volgens een artikel gepubliceerd in Universidad Libre Seccional Barranquilla (Spaanse link), wordt opioïdevergiftiging, naast andere symptomen, door miosis en ademhalings- en bewustzijnsonderdrukking gekenmerkt.

Bedwelming door chemicaliën

Naast opioïden zijn er veel andere chemicaliën die tot miosis kunnen leiden. In feite noemen verschillende medicijnen het als een van hun bijwerkingen, antipsychotica zoals haloperidol bijvoorbeeld (Spaanse link). Hetzelfde geldt voor lokale geneesmiddelen die voor de behandeling van glaucoom worden gebruikt.

Het syndroom van Horner en miosis

De symptomen van deze aandoening verschijnen na een zenuwbeschadiging. Deze aandoening veroorzaakt myosis en een hangend ooglid en vermindert bovendien het zweten aan die kant van het aangetaste gezicht.

Volgens een artikel gepubliceerd in Acta Médica del Centro (Spaanse link) is iatrogenese een van de hoofdoorzaken van dit syndroom. Dat wil zeggen, het gebeurt als gevolg van medisch falen na gezichtsoperaties en tandheelkundige of therapeutische ingrepen die voor trigeminusneuralgie worden toegepast.

Hersenbloeding

In een aantal gevallen kan miosis na een hersenbloeding optreden, afhankelijk van het gebied van de hersenen dat door bloeding wordt aangetast. Bijvoorbeeld bij een ernstige beroerte of als de thalamus erbij betrokken is.

Pancoasttumor

Dit type kanker (Engelse link) komt voor in de longen en kan delen van het sympathische zenuwstelsel aantasten, verantwoordelijk voor het produceren van mydriasis, het tegenovergestelde van myosis. De pupil kan dus niet verwijden en blijft daardoor samengetrokken.

Diagnose van kleine pupillen

Om de oorzaak van miosis vast te stellen, is het beste wat je kunt doen, naar de algemene toestand van een bepaalde patiënt te kijken. Veel van de etiologieën die het symptoom veroorzaken, zoals opioïdevergiftiging of een hersenbloeding |(Spaanse link), gaan meestal met een verandering in het bewustzijnsniveau gepaard.

Vraag de persoon als hij bij bewustzijn in het ideale geval of hij onder invloed is van drugs of medicijnen is. Kijk ook hoe de pupillen op lichtprikkels reageren. Een arts of verpleegkundige zal verschillende oogreflexen testen om de neurologische toestand te controleren (Spaanse link).

De fotomotorreflex is daar een van, die eruit bestaat om te observeren of de pupil bij blootstelling aan het licht meer samentrekt. Een andere is de consensuele reflex, die bevestigt of de pupil van het andere oog (het oog dat niet wordt belicht) ook samentrekt. Dit laat zien of het letsel zich in een van de perifere zenuwen of in de bovenste hersenen bevindt.

Een fysiologische reflex

Miosis of kleine pupillen is een fysiologisch mechanisme dat als reactie op licht optreedt. Het kan echter ook te wijten zijn aan neurologische schade of bedwelming door bepaalde stoffen.

Het is dus een essentieel onderdeel van het medisch onderzoek en biedt veel informatie over de toestand van een patiënt. Je moet met een onderliggend pathologisch proces rekening houden wanneer het verschijnsel aanhoudt.