6 veelvoorkomende obstakels bij relatietherapie
Relatietherapie is een kans voor de partners in een relatie om bepaalde aspecten van hun relatie te verbeteren en de band die ze hebben te versterken. Er zijn echter enkele veelvoorkomende obstakels bij relatietherapie die in de weg kunnen staan.
Bij relatietherapie werk je aan aspecten van je relatie, zoals communicatie, omgaan met emoties en zelfs problemen die je seksleven beïnvloeden (gebrek aan libido, verveling, etc.). In dit artikel zullen we naar de veelvoorkomende obstakels bij relatietherapie kijken die het succes ervan kunnen voorkomen.
Veelvoorkomende obstakels bij relatietherapie
1. Willen dat je partner verandert
Veel stellen die naar sessies gaan, doen dit omdat ze hun partner willen veranderen. Ze denken dat door naar therapie te gaan, hun partner in de persoon zal veranderen die ze willen dat ze zijn, zodat ze aan hun verwachtingen voldoen.
Zoals het artikel Integrale gedragstherapie voor koppels: algemene beschrijving van een model met nadruk op emotionele acceptatie zo goed zegt, is het van cruciaal belang dat “de patiënten moeten stoppen met proberen het gedrag van de andere persoon te veranderen.”
2. Je partner de schuld geven
Dit is een van de andere veelvoorkomende obstakels bij relatietherapie dat een gedragspatroon is geworden. Je partner de schuld geven zonder je eigen verantwoordelijkheid te accepteren, is een grote vergissing.
Iets dat je in elk type relatie in gedachten moet houden, is dat beide partners hun deel van de verantwoordelijkheid hebben. Er zijn namelijk twee mensen die de relatie vormen. Het is daarom belangrijk om altijd te overwegen: hoe draagt elke persoon bij aan het probleem dat jullie in therapie heeft gebracht?
Misschien ook interessant om te lezen:
5 signalen van emotioneel misbruik in een relatie
3. Onvoldoende communicatie bij relatietherapie
In de meeste gevallen probeert relatietherapie de communicatie tussen de partners te verbeteren. ‘Slechte’ communicatie is voor veel stellen een zwakte.
Bij veel stellen zijn er meestal gedachten en emoties die niet worden uitgesproken. Er worden geheimen bewaard. Er wordt een reeks strategieën gebruikt om te vermijden dat ze effectief uitdrukken wat ze voelen.
Je werkt hier tijdens de therapie aan, maar als slechte communicatie niet verandert, dan krijg je niet de resultaten waarop je had gehoopt. Het is daarom belangrijk om voor betere communicatie kleine stapjes te nemen (Spaanse link).
4. Verborgen bedoelingen bij relatietherapie
Als de relatie waarover een koppel naar therapie gaat schadelijk is (geweld, mishandeling, misbruik), dan kunnen er verborgen bedoelingen zijn. Een partner die mishandelt, kan bijvoorbeeld proberen de ander ervan te beschuldigen gek te zijn om zijn of haar zelfrespect te ondermijnen.
Als dit gebeurt, dan is het belangrijk om aparte sessies te hebben. In feite is het beter om individuele sessies te doen en deze dan met de koppelsessies te combineren.
Als iemand verborgen bedoelingen heeft, dan kan hij of zij waarschijnlijk zeggen: “Ik heb geen individuele sessies nodig, ik ben hier omdat mijn partner degene is die hulp nodig heeft.” Als dit het geval is, dan moet de therapeut ingrijpen en individuele sessies aanbieden.
Misschien ook interessant om te lezen:
Hoe ga je alleen verder na een relatiebreuk?
5. Op zoek naar niet-bestaande oplossingen
De therapeut helpt je bij het zoeken naar oplossingen of confronteert jullie met het einde als die er niet zijn. Een ander veelvoorkomend obstakel bij relatietherapie is wanneer een partner naar oplossingen blijft zoeken, terwijl die er in werkelijkheid niet zijn. Dit kan verschillende redenen hebben:
- De gevoelens zijn niet hetzelfde: je liefde is alleen maar genegenheid of vriendschap geworden. Hoeveel je ook vecht, het is onmogelijk om terug te gaan.
- Verschillende levensplannen: een van de partners wil bijvoorbeeld misschien kinderen krijgen en de ander niet. De een wil misschien in het buitenland wonen en de ander niet.
Kun je in relatietherapie aan deze problemen werken? Het antwoord is ‘ja’. Therapie kan je helpen om een licht op de relatie te werpen, op een gezonde manier uit elkaar te gaan en iedereen in zijn rouwproces te helpen.
Het is echter ook belangrijk om te onthouden dat in sommige gevallen de gezondste oplossing voor een stel kan zijn om de relatie vreedzaam te beëindigen.
6. De therapie halverwege verlaten
Het laatste veelvoorkomende obstakel bij relatietherapie is om ermee te stoppen. Dit kan in veel omstandigheden gebeuren, niet alleen bij relatietherapie, maar ook bij individuele sessies.
De reden is dat je in therapie bepaalde aspecten van je persoonlijkheid moet analyseren, eraan moet werken en ernaar moet kijken die je misschien niet leuk vindt. Het is niet makkelijk.
Het feit dat ze je tools geven om een bepaald aspect van jezelf te verbeteren (verantwoordelijkheid, communicatie, etc.) is een moeilijk en tijdrovend proces. Een aantal mensen is niet er niet klaar voor om ‘tijd te verspillen’ en willen liever hetzelfde blijven.
Het grote probleem is echter dat de relatieproblemen blijven en dat die na verloop van tijd alleen maar erger worden. Het resultaat kan een destructieve breuk zijn waarbij beide partners er niet sterker uit zijn gekomen, omdat ze niets hebben geleerd.
Naar relatietherapie gaan kan een zeer verrijkend proces zijn. In feite hoef je niet altijd slecht in je vel te zitten om in therapie te gaan. Je kunt minstens één keer per jaar gaan om ervoor te zorgen dat alles goed gaat. Net als naar de dokter gaan, is naar een psycholoog gaan essentieel en gezond!
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Aragón, R. S., & Díaz-Loving, R. (2003). Patrones y estilos de comunicación de la pareja: Diseño de un inventario. Anales de Psicología/Annals of Psychology, 19(2), 257-277.
- De la Espriella Guerrero, R. (2008). Terapia de pareja: abordaje sistémico. Revista colombiana de psiquiatría, 37(1), 175-186.
- Ibaceta, Francisco. (2011). Violencia en la Pareja: ¿Es Posible la Terapia Conjunta?. Terapia psicológica, 29(1), 117-125.
- Tapia-Villanueva, Luis, & Molina P, María Elisa. (2014). Primera entrevista en terapia de pareja: co-construcción de un encuentro situado. Revista chilena de neuro-psiquiatría, 52(1), 42-52.
