Wat is artrodese van de voet?
Arthrodese van de voet is een chirurgische ingreep waarbij de twee benige delen die het gewricht van de voet vormen worden samengesmolten of permanent gefixeerd. Het doel is de pijn te verlichten of een misvorming van het lidmaat te corrigeren.
Dit laatste kan door meerdere oorzaken worden veroorzaakt:
- Chronische ontstekingsprocessen
- Degeneratieve ziekten
- Aangeboren afwijkingen
- Botinfecties
- Verwondingen
Fracturen met een slecht genezingsproces, reumatoïde artritis en infecties zijn de belangrijkste oorzaken van misvorming en pijn in deze anatomische regio.
In het specifieke geval van de enkel moet vaak gekozen worden tussen een gewrichtsprothese of een artrodese. De tweede optie blijft echter prioriteit houden, omdat die meer voorspelbare resultaten oplevert. Een chirurg heeft er meestal meer vertrouwen in, omdat er minder complicaties zijn.
We denken dat je dit artikel misschien ook leuk vindt om te lezen:
11 symptomen van een slechte bloedsomloop in benen en voeten
Technieken voor artrodese van de voet
Deze operatie wordt uitgevoerd als niet-chirurgische methoden om het probleem te corrigeren zijn uitgeput.
Over het algemeen wordt artrodese uitgevoerd in een operatiekamer onder algehele of spinale verdoving. Er kunnen twee verschillende technieken worden gebruikt:
- Open. Er wordt een lange incisie gemaakt en het gewricht kan direct gevisualiseerd worden. Deze operatie is voorbehouden aan gevallen van grote misvormingen die veel manoeuvreren door de arts vereisen.
- Arthroscopisch. Er wordt een arthroscoop gebruikt, dat is een endoscoop waarmee het gewricht met een zeer kleine camera kan worden gevisualiseerd. Via kleine incisies wordt het instrument ingebracht om het uitvergrote detail op een monitor te bekijken, waardoor de orthopedisch chirurg directe toegang krijgt.
Afgezien van de benaderingen is een van de technieken die vaak wordt toegepast de zogenaamde drievoudige artrodese. De naam is te danken aan het feit dat 3 gewrichten worden samengesmolten. Bij goede toepassing bij kinderen houden de resultaten van deze variant tientallen jaren stand met pijnverlichting voor de patiënten.
Hoe wordt het gewricht gefuseerd?
Voorafgaand aan de operatie wordt een tourniquet rond het bovenbeen geplaatst om de doorbloeding te verminderen. Deze stap is nodig omdat de omgeving van de voet niet te veel bloed mag krijgen op het moment van de chirurgische fusie. Dit zal echter geen schadelijke gevolgen hebben voor het weefsel in de toekomst.
De techniek van de artrodese van de voet omvat resectie van het gewrichtskraakbeen (Spaanse link). Dit maakt direct contact tussen de twee botoppervlakken mogelijk. Vervolgens wordt een methode gebruikt om het harde weefsel op zijn plaats te houden.
Het kraakbeen beschermt het gewricht door als schokdemper te fungeren. De resectie van het gewrichtskraakbeen is niets anders dan het verwijderen van het kraakbeen, het synoviaal membraan en het kapsel.
Om de twee botten bij elkaar te houden in een artrodese van de voet zijn er verschillende elementen. Dat kunnen schroeven zijn (lang of kort), platen of stalen staven. Zelfs bottransplantaten worden tegenwoordig vaak gebruikt.
Bottransplantaten (Engelse link) verminderen het risico van nonunion. Een autograft kan worden gebruikt wanneer een bot uit een ander deel van het skelet van dezelfde persoon wordt genomen en op de gewenste plaats wordt geplaatst, of een allograft, waarbij bot van een andere persoon wordt gebruikt – d.w.z. er wordt bot getransplanteerd van de ene persoon naar de andere.
De fixaties zullen inwendig zijn als we het hebben over schroeven, platen of fixatoren. Er zijn echter ook mogelijkheden met externe fixatietechnieken, zoals gips.
Herstel na artrodese van de voet
Na een artrodese van de voet duurt het 8 tot 16 weken voordat de gewrichten volledig zijn vergroeid. Daarna is revalidatiebehandeling met fysiotherapie nodig. Voor postoperatieve pijnbestrijding worden orale medicijnen gebruikt. Bovendien moeten de operatiewonden, hoe klein ze ook zijn, worden verbonden en moeten er regelmatig röntgenfoto’s worden gemaakt.
Na de operatie moet het onderbeen worden verhoogd en ondersteund met rigide gips. Bovendien moet speciaal schoeisel worden gedragen totdat het bot is vergroeid. Daarna moet waarschijnlijk nog 6 tot 8 weken aangepast of sportief schoeisel worden gebruikt. De volledige mobiliteit van de voet gaat niet verloren.
Fysieke activiteiten, zoals wandelen of hardlopen, zijn mogelijk omdat het wordt gecompenseerd door de andere gewrichten. Gedurende de eerste 4 weken mogen de ledematen echter niet worden belast. Idealiter worden gedurende deze tijd krukken gebruikt.
Vind je dit artikel leuk? We denken dat je dit artikel misschien ook leuk vindt om te lezen:
Heupartrose: kenmerken en symptomen
Na de operatie
Na een artrodese van de voet kan een infectie of bloeding optreden op de operatieplaats. Er kan ook zenuwbeschadiging in het gebied optreden. Beide complicaties komen even vaak (Engelse link) voor bij de open techniek als bij de arthroscopische.
Bovendien kan het gewricht niet stollen. Dit gebrek aan adequate interne genezing komt minstens 7% van de tijd voor. Er zijn echter risicofactoren die deze kans op slechte stolling kunnen verhogen tot 25% of meer, zoals roken. Obesitas is ook een risicofactor voor vertraagde fusie.
De uiteindelijke uitlijning kan ook onbevredigend zijn. Pijn of moeite met lopen blijven dan na de operatie bestaan. In deze gevallen kan een tweede operatie a posteriori nodig zijn. Het is niet ongewoon dat het ene ledemaat korter is dan het andere. Gelukkig kan dit worden verholpen met speciaal schoeisel.
De resultaten van deze operatie zijn bij de meeste patiënten bevredigend
Na arthrodese van de voet zijn de resultaten verbetering van de pijn en vermindering van de misvorming bij maximaal 80% van de patiënten. Sommige mensen zullen echter het gebruik van op maat gemaakt schoeisel nodig hebben.
Hoewel het gewricht niet meer op een natuurlijke manier kan worden gemobiliseerd, wordt het in een functionele positie gefixeerd, zodat het lidmaat nog enige mobiliteit heeft. De aanpak is dus nuttig in gevallen waarin er geen andere behandelingsalternatieven zijn, maar de patiënt het betreffende ledemaat wel actief blijft gebruiken.
Vooral bij kinderen blijft chirurgische correctie van het grootste belang voor klinische aandoeningen die de levenskwaliteit van patiënten op volwassen leeftijd kunnen veranderen. Hoewel er verschillende aandoeningen zijn die verbeteren met orthopedie, is een operatie onvermijdelijk in ernstige gevallen. Voor hen is artrodese een grote opluchting.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Alcalá J, Ahumada J, Morilla M. Artrodesis digital. Revisión histórica y sistemas tradicionales de fijación. Revista Española de Podología. 2013, XXIV (2). Disponible en https://www.revesppod.com/Documentos/ArticulosNew/X0210123813502938.pdf.
- American Academy of Orthopaedic Surgeons. Arthritis of the foot and ankle: arthrodesis. American Academy of Orthopaedic Surgeons website. Disponible en: http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=A00209.
- Catanzariti AR, Dix BT, Richardson PE, Mendicino RW. Triple arthrodesis for adult acquired flatfoot. Clin Podiatr Med Surg. 2014 Jul;31(3):415-33.
- del Vecchio, Jorge Javier, and Mauricio Esteban Ghioldi. “Capítulo 6.9: Artrodesis subastragalina.”
- Painceira R, Painceira T, Cicchinelli L, Roca A. Tratamiento quirúrgico del pie plano adquirido del adulto. Caso Clínico. Eur J Pod 2019;5(2).
- Rabinovich, Remy V., Amgad M. Haleem, and S. Robert Rozbruch. “Complex ankle arthrodesis: review of the literature.” World journal of orthopedics 6.8 (2015): 602.
- Rungprai, Chamnanni, et al. “Outcomes and complications after open versus posterior arthroscopic subtalar arthrodesis in 121 patients.” JBJS 98.8 (2016): 636-646.
- Téllez, Patricia Parra, et al. “Apoyo precoz en la artrodesis de tobillo por incisiones mínimas. Experiencia en el Instituto Nacional de Rehabilitación.” Anales Médicos de la Asociación Médica del Centro Médico ABC 66.1 (2021): 6-12.
