Raquel vertelt het verhaal van haar borstkankerdiagnose

In augustus 2021 veranderde Raquels kijk op het leven na de diagnose borstkanker. Lees verder voor haar verhaal.

Je zou kunnen zeggen dat ik een normaal leven leidde tot de zomer van vorig jaar, toen ik de borstkankerdiagnose kreeg. Ik was net dertig geworden, maar ik voelde me jonger dan ooit. Nadat ik mijn baan en financiële stabiliteit had bereikt, draaide mijn leven om werken, naar de sportschool gaan, naar feestjes gaan en reizen waar mogelijk. Mijn kijk op het leven veranderde echter in augustus 2021 nadat bij mij borstkankerdiagnose werd gesteld.

Nadat ik van een vakantie in Malaga had genoten, hervatte ik mijn werkroutine. Die dagen voelde ik me vermoeider dan normaal, maar ik schreef het ongemak toe aan het post-vakantiesyndroom.

Er gingen een paar weken voorbij en het gevoel van uitputting nam niet af; integendeel, het begon mijn werkdag te onderbreken. Ik vroeg om een medisch onderzoek, maar ik had nooit gedacht dat ik het woord “kanker” zou horen.

Mijn naam is Raquel en meer dan een jaar geleden kreeg ik de borstkankerdiagnose stadium II. Dit nieuws krijgen op 30-jarige leeftijd was verwoestend, maar het veranderde de manier waarop ik mijn leven zag en leefde. Hoewel ik eerst overmand werd door hopeloosheid, voel ik me nu sterk genoeg om de strijd aan te gaan. Dit is mijn verhaal…

Het proces van de borstkankerdiagnose …

Zoals ik al zei, vroeg ik een medische controle aan omdat ik een gevoel van uitputting begon te krijgen dat met de dagen intenser werd. Ik was altijd erg actief geweest, dus het ervaren van vermoeidheid gedurende zoveel dagen deed me denken dat er misschien iets anders aan de hand was in mijn lichaam. Helaas was dat ook zo.

Na de typische routinetests en genoeg reden tot vermoeden, stelde de dokter aanvullende tests voor om vast te stellen of de bron van de symptomen kanker (Engelse link) was. Kanker! De mogelijkheid alleen al wekte bij mij een zeer sterke angst en vrees op. Tot die dagen was het niet iets waar ik aan dacht.

Op 20 augustus 2021 kreeg ik eindelijk de diagnose: borstkanker stadium II. Maar wat betekende dit, was het ernstig, had ik nog maar weinig tijd? Deze en vele andere twijfels begonnen mijn gedachten binnen te dringen. De schok van het nieuws was verwoestend, en ik was in shock.

De dokter legde me uit dat ik borstkanker in stadium II had. Dit, na het vinden van twee tumoren in de rechterborst en drie tumoren waarbij de axillaire lymfeklieren in hetzelfde gebied waren betrokken. Het is moeilijk te beschrijven wat ik op dat moment voelde; in een paar woorden stortte mijn wereld in.

Tot de dagen voor de diagnose had ik het gevoel dat ik de wereld wilde verslinden; ik werkte om te reizen, van mijn vriendschappen te genieten en doelen te bereiken waardoor ik me succesvol voelde. Nu was mijn leven radicaal veranderd en moest ik de strijd tegen de ziekte aangaan.

De behandeling

Alleen al horen dat je kanker hebt is hartverscheurend. Ik denk dat de meesten van ons deze term onmiddellijk associëren met de dood. En terecht; we hebben gezien hoe deze ziekte – in al haar vormen – het leven van duizenden mensen heeft geëist. Zal ik een nummer worden? dacht ik.

Maar na een uitgebreid gesprek met de arts, die ik bedank voor zijn professionaliteit en voor het feit dat hij me liet inzien dat niet alles verloren was, kon ik mijn mening over de ziekte bijstellen. Veerkracht – die altijd al deel van me uitmaakte – hielp me een nieuw doel in kaart te brengen: de ziekte verslaan.

En goed, ik wil niet dat je denkt dat het zo gemakkelijk is als te zeggen “Ik zal dit verslaan” of ” Ik zal de strijd tegen de ziekte winnen.” Het is een heel moeilijk proces dat gepaard gaat met ups en downs. Met momenten van hoop, maar ook dagen waarop je de handdoek in de ring wilt gooien.

Bestraling

Vanwege het stadium waarin de kanker zich bevond, was de mogelijke behandeling om mijn leven te redden een mastectomie (operatie om de borst te verwijderen), gevolgd door bestraling om de tumoren bij de oksel lymfeklieren te bestrijden.

Om precies te zijn moesten de artsen de binnenkant van mijn borst en mijn tepel verwijderen. Hierna werd de bestraling gestart, en tenslotte werd een reconstructieve operatie (Engelse link) uitgevoerd. Nadat ik hiervan hersteld was, moest ik meer dan vier maanden chemotherapie ondergaan en nog een operatie.

Op dit moment ben ik nog steeds onder behandeling. De prognose van de arts is bemoedigend, maar ik moet de komende 10 jaar medicijnen slikken. Het idee is om te voorkomen dat de kanker terugkomt, hoewel dat een mogelijkheid is die niet wordt uitgesloten.

Mijn dagen werden mogelijkheden na de borstkankerdiagnose …

Ik moet bekennen dat ik vóór de borstkankerdiagnose een wat “eigengereid” leven leidde. Ik dacht altijd dat de dingen moesten gebeuren zoals ik ze gepland had, en besefte niet hoe gefrustreerd ik was met het willen bereiken van een “perfect leven”. Bezorgdheid over de toekomst overviel me voortdurend, en ik richtte al mijn energie erop om het te maken zoals ik het gepland had.

Natuurlijk veranderde alles wat er gebeurde in het omgaan met deze ziekte de manier waarop ik dacht, voelde en mijn leven leefde. In een paar weken tijd moest ik toezien hoe mijn leven drastisch veranderde; dit keer door iets wat ik niet kon veranderen.

Het ging niet meer om “productiever zijn,” “geld verdienen” of “de beste zijn in mijn werk.” Nu kwam het aan op worstelen om te overleven. Maar te midden van dit alles hielp dit me belangrijke dingen te herkennen die ik in mijn “gewoonheid” negeerde.”

Hoe cliché het ook klinkt, het idee dat je misschien spoedig zult sterven brengt je weer in contact met de ware betekenis van het leven. Je begint te voelen dat elke dag een kans is en dat je die niet mag verspillen. Een knuffel van moeder, delen met familie en zelfs een eenvoudige koffie met vrienden worden uiterst waardevol.

En als de vooruitzichten zo ontmoedigend zijn, wordt de steun (Engelse link) en liefde van de mensen die het dichtst bij je staan een drijvende kracht. Dankzij hen voel ik me vandaag sterk, geïnspireerd en gemotiveerd om verder te gaan.

De strijd gaat door

Nu ik me kan verplaatsen in iemand die de diagnose kanker krijgt, niet alleen bij een borstkankerdiagnose , maar elke andere vorm van kanker, wil ik ondersteunend zijn. Ik weet hoe moeilijk het is om dit nieuws te verwerken, en vooral om het bijbehorende proces te doorlopen.

Het is geen gemakkelijke strijd, dat is waar. Maar hoe je het hele proces benadert, maakt het verschil. De chip veranderen is noodzakelijk; ook meer leren over de ziekte en visualiseren dat je het gaat redden. Medische en familiale steun is de sleutel, aarzel niet om daarin je toevlucht te zoeken.

Verenigd kunnen we borstkanker het hoofd bieden

Profiterend van het feit dat we in de Maand van de Strijd tegen Borstkanker zijn, wil ik afscheid nemen met een eenvoudige boodschap. Die luidt: “als we ons allemaal verenigen, bereiken we genoeg kracht om deze ziekte te verslaan”. En naast de morele steun die de geliefde nodig heeft na het ontvangen van de diagnose, kunnen we als samenleving ook meedoen aan de strijd.

Maar hoe? Er zijn veel acties die bijdragen. Betrokken raken bij borstkankercampagnes, stichtingen steunen, lobbyen voor een beter overheidsbeleid dat kankerpatiënten ten goede komt, betrouwbare informatie over de ziekte verspreiden, steunbetuigingen sturen… kortom. Kleine acties die voor ons patiënten een verschil kunnen maken.