Pindameel: een bron van eiwitten voor je dieet

We vertellen je over de voordelen van het gebruik van pindameel in je kookkunst. Leer hier hoe gezond het kan zijn om het in je dieet op te nemen!

Geschreven en geverifieerd door de diëtist Maria Patricia Pinero Corredor.

Laatste update: 27 september, 2022

De pinda is het eetbare zaad van de peulachtige plant Arachis hypogaea. De peulvruchten daarvan bevatten zaden die men in de gastronomie zeer waardeert. De voedingswaarde van het eiwit is hoog. Wanneer men deze tot pindameel verwerkt, neemt die nog meer toe.

Dit meel kan een goede optie zijn om andere met een lager eiwitgehalte te vervangen. Zo maakt het de verrijking van bepaalde bereidingen mogelijk en zelfs de vervanging van gluten in het dieet. Een ander voordeel is dat het een vet van goede kwaliteit bevat, vergelijkbaar met olijfolie.

Lees verder, en je zult verrukt zijn over de toepassingen van pindameel en hoe het bijdraagt tot de verrijking van je voeding met eiwitten en andere hoogwaardige voedingsstoffen.

Wat zijn pinda’s?

Pinda’s zijn het op vijf na rijkste vetgewas en een belangrijk wereldgewas. Ze zijn nuttig voor menselijke consumptie als bron van eiwitten, vetten, mineralen en vitaminen.

Vanuit botanisch oogpunt is een pinda geen noot, zoals walnoten of hazelnoten, maar een peulvrucht die behoort tot het geslacht Arachis en inheems is in Zuid-Amerika. Op gastronomisch niveau gebruikt men het als noot, vanwege zijn textuur, smaak en vetgehalte.

Pinda’s zijn erg populair als gefrituurd tussendoortje, geroosterd met of zonder zout, gebakken, als pindapasta, pindamelk, zoute en zoete repen, boter, pindasaus, en als kaasvervanger.

Pinda’s worden ook geconsumeerd als ingrediënt in andere producten en worden rauw gebruikt voor de commerciële productie van olie. Ontvette pindapasta (Engelse link) wordt gebruikt om meel te maken om te voorkomen dat het vet tijdens het bewaren ranzig wordt en zijn sensorische kenmerken verliest.

Hoe wordt pindameel verkregen?

In het algemeen wordt traditioneel pindameel verkregen uit heel pindameel. Nadat het vet verwijderd is, wordt het opnieuw gemalen.

Het meel wordt gebruikt bij de samenstelling van pasta’s, snacks, en dranken. Door zijn emulgerende eigenschappen is het favoriet bij de bereiding van curry’s, crackers en soep.

Het wordt ook gebruikt als samengesteld meel (Engelse link), dat een mengsel vormt met andere soorten niet-tarwemeel of wanneer tarwemeel aangevuld moet worden met eiwitrijke bronnen. Andere deskundigen (Engelse link) hebben het gebruikt om broodsoorten te verrijken, de eiwitwaarde te verhogen en de sensorische aanvaardbaarheid van de producten te verbeteren.

De voedingseigenschappen van pindameel

Wanneer het vet uit pinda’s verwijderd wordt, vermindert het aantal calorieën aanzienlijk. Deze vetvermindering kan oplopen tot 30%.

Bijvoorbeeld, terwijl pindakaas tussen 45 en 50% vet bevat, varieert het meel tussen 10 en 15%. Dit is ook gunstig, want de eiwitten zijn geconcentreerder.

Hoewel de hoeveelheid vet verminderd is, is de kwaliteit nog steeds goed. Het wordt overheerst door oliezuur, een enkelvoudig onverzadigd vetzuur dat kenmerkend is voor olijfolie.

Sommige wetenschappelijke werken (Engelse link) tonen de voedingssamenstelling van pindameel, uitgedrukt per 100 gram product:

• Watergehalte: 4.2%
• Eiwit: 46 gram
• Vet: 11,5 gram
• Natrium: 0,22 milligram
• Magnesium: 2,59 milligram
• Mangaan: 13 milligram
• Kalium: 6,81 milligram
• Koolhydraten: 22,5 gram
• Vezels: 16 gram
• Oliezuur: 45,2 % van het totale vetgehalte
• Linolzuur: 42,1 % van het totale vetgehalte

Het is belangrijk de hoge waarde van eiwitten en vezels op te merken. Daardoor kan men producten en andere geraffineerde meelsoorten verrijken. Op die manier kan het de darmtransit verbeteren en constipatie voorkomen.

De mineralen die in grotere verhouding voorkomen zijn natrium, magnesium, mangaan en kalium. Het mangaan in 100 gram pindameel slaagt erin bijna 100% van de dagelijkse behoefte te dekken.

Bovendien bestaat 45% van al het vet uit een soort oliezuur, en 42% uit linoleenzuur, een essentieel vetzuur. Dit laatste is een omega 6-vetzuur. Dat moet vanwege zijn ontstekingsbevorderende werking in evenwicht zijn met de inname van omega 3-vetzuren.

Wat de vitamine-waarde betreft, is niacine daarentegen het belangrijkst, gevolgd door de B-complex vitamines. Vitamine E neemt iets af als het vet uit hele pinda’s wordt verwijderd.

Het eiwit in pindameel

Pinda’s bevatten meer eiwit dan welke andere noot ook, in hoeveelheden vergelijkbaar met een portie bonen. In pindameel neemt het eiwitaandeel toe als de olie uit de pinda’s wordt geëxtraheerd. Het kan oplopen tot 50%.

Afhankelijk van de eiwitverteerbaarheid gecorrigeerde aminozuurscore (PDCAAS -Engelse link) is pinda-eiwit gelijkwaardig aan dat van vlees en eieren. Het bevat alle 20 aminozuren, maar in wisselende verhoudingen. De PDCAAS waarde is 0,7 op 1, terwijl die voor volkoren tarwe 0,46 is.

Het aminozuurprofiel (Engelse link) van het meel toont aan dat het een ingrediënt voor verrijking kan zijn. Bovendien is de verteerbaarheid van zijn eiwit vergelijkbaar met dat van dierlijk eiwit. De beperkende aminozuren zijn lysine, methionine en threonine.

Het ster-aminozuur van pinda-eiwit

Pinda’s beschouwt men als de belangrijkste bron van het aminozuur arginine. Dit is een semi-essentieel aminozuur, omdat het lichaam zijn eigen voorraad aanmaakt, maar er zijn momenten dat het aangevuld moet worden.

Arginine heeft verschillende functies, zoals het versterken van het immuunsysteem, het reguleren van hormonen en bloedsuiker, en zelfs het bevorderen van de mannelijke vruchtbaarheid. Het helpt ook de lever te ontgiften en de effecten van giftige stoffen in het lichaam te neutraliseren.

Bovendien is het een voorloper van stikstofmonoxide, dat de slagaders helpt ontspannen en de bloedstroom en de genezingstijd van beschadigde weefsels verbetert.

De voordelen van pindameel

De voordelen van pindameel zijn dezelfde als die van hele pinda’s, alleen de energie- en vitamine E-waarden zijn wat lager.

Het is een bron van antioxidanten

Pinda’s en pindameel bevatten een flinke hoeveelheid antioxidanten, waaronder resveratrol en flavonoïden. De eerste is een even goede antioxidant als die uit paarse druiven. Pindameel heeft dan ook beschermende functies tegen hartziekten, neurodegeneratieve ziekten en systemische ontstekingen.

Flavonoïden zijn een soort polyfenolen, zoals coumarinezuur, die ook beschermen tegen hartziekten en preventief werken tegen kwaadaardige omzettingen van cellen (Engelse link). Deze verbindingen komen ook voor in wijn, appels en groene thee.

Het kan je risico op coronaire hartziekten verbeteren

Het vet dat in pindameel overblijft is overwegend enkelvoudig onverzadigd, wat het totale en LDL cholesterol (Engelse link) verlaagt en het HDL of goede cholesterol op peil houdt.

De voordelen van pindavet zijn vergelijkbaar met die van olijfolie. Studies (Engelse link) tonen een verband aan tussen deze enkelvoudig onverzadigde vetten en een vermindering van het risico op coronaire hartziekten.

Het kan neurodegeneratieve ziekten voorkomen

Pindameel heeft een hoog gehalte aan niacine en behoudt aanvaardbare vitamine E waarden, die beschermen tegen Alzheimer (Engelse link) en leeftijdsgebonden cognitieve achteruitgang.

Het kan je helpen je gewicht onder controle te houden

Er is waargenomen (Engelse link) dat pinda’s in welke vorm dan ook niet tot gewichtstoename leiden. Bovendien zijn diëten waarin ze verwerkt zijn acceptabeler.

Hoe kun je het eiwit in pindameel beter benutten?

De hoge concentratie eiwit in pindameel kun je gebruiken door in de loop van de dag drie theelepels of 15 gram toe te voegen aan verschillende bereidingen. Deze hoeveelheid levert 7 gram eiwit van aanvaardbare verteerbaarheid en een goed aminozuurprofiel.

Je kunt het meel direct toevoegen aan yoghurt of een groentesmoothie, oplossen in een glas havermout met melk of amandelmelk, of mengen met ander graanmeel om te bakken of toevoegen aan sauzen, crèmes, of zelfgemaakte energierepen.