Medicijnen die gebruikt worden voor de behandeling van aambeien

Medicijnen tegen aambeien bevatten vasoprotectiva, ontstekingsremmers, pijnstillers, verdovingsmiddelen, samentrekkers en antiseptica. Hier gaan we dieper op het onderwerp in.

Geschreven en geverifieerd door de arts Mariel Mendoza.

Laatste update: 24 augustus, 2022

Voor de behandeling van aambeien zijn er medicijnen die zowel oraal (in tabletvorm), als rectaal (in zalven of zetpillen) worden voorgeschreven.

Aambeien worden veroorzaakt door verwijding van de hemorroïdale aderen die zich in de anus en het onderste rectum bevinden. De aandoening kan zich binnen in het rectum (inwendige aambeien) of rond de anus (uitwendige aambeien) voordoen.

De behandeling van aambeien is bijna altijd niet-invasief

In ongeveer 80% van de gevallen worden aambeien louter met medicijnen, dieet en hygiëne behandeld. Dit betekent dus dat een operatie niet nodig is. Chirurgie is voorbehouden aan incidentele gevallen met bijzondere pijn of complicaties zoals trombus.

Medicijnen (Spaanse link) worden gebruikt om de symptomen van aambeien te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren. Tot deze symptomen behoren onder meer de volgende:

• Anale pijn.
• Bloedingen tijdens de stoelgang.
• Brandend en jeukend gevoel in de anus.
• De aanwezigheid van een knobbel met toegenomen volume, hardheid, heet, rood en pijnlijk (trombose-aambeien).

De beschikbare medicijnen variëren van vasoprotectieve, genezende, vochtinbrengende, ontstekingsremmende, verdovende, en pijnstillende soorten. Ze gaan vaak gepaard met laxeermiddelen om de ontlasting zachter te maken. Ze kunnen voorgeschreven worden door een huisarts of een specialist op dit gebied (proctoloog).

De pijn op de ergste momenten van aambeien is intens en maakt het moeilijk om eenvoudige handelingen te verrichten, zoals zitten.

Pillen voor de behandeling van aambeien

De behandelingen voor aambeien via de mond hebben meestal flavonoïden of bioflavonoïden in hun samenstelling. De meest gebruikte middelen hiervoor zijn diosmine en hesperidine.

Deze bestanddelen beschermen de bloedvaten, want ze werken in op de haarvaten (kleine bloedvaten) en verminderen hun broosheid en doorlaatbaarheid. Ze bevorderen de afname van veneuze verwijding en de vermindering van ontstekingen. De aanbevolen dosering is meestal 1 tablet om de 12 uur.

Aambeienzalf

Zalf, als behandeling voor aambeien, kan 2 tot 3 keer per dag op de anale streek aangebracht worden. Bij uitwendige aambeien wordt de zalf op de oppervlakkige streek van de anus aangebracht, met een zachte massage. Terwijl je voor inwendige aambeien de punt van de canule voorzichtig in de anus brengt en in de verpakking knijpt zodat de zalf kan binnendringen.

Deze middelen worden over de toonbank in apotheken verkocht. Ze genezen aambeien niet, maar helpen wel het ongemak te verminderen.

Ze bevatten meestal efedrine (dat de bloedvaten vernauwt), benzocaïne (een plaatselijk verdovingsmiddel) en corticosteroïden. Zo verminderen ze de verwijding van de hemorroïdale aderen, verbeteren ze de ontsteking, en werken ze als pijnstiller. Ze hebben ook een helende of vochtinbrengende werking.

Als zalf voor aambeien is het ook gebruikelijk dat ze menthol bevatten vanwege hun rubefaciërende werking, want die veroorzaakt roodheid en een daarop volgend koud gevoel dat de pijn verlicht. Het lijkt op de bereiding van zelfgemaakte zalven op basis van Hamamelis.

Anderzijds worden levertraan, balsem van Peru en stoffen die vitamine A en D bevatten aanbevolen als natuurlijke genezende middelen.

Zetpillen voor aambeien

Deze behandeling tegen aambeien bevat meestal steroïden (ontstekingsremmers) en plaatselijke verdovingsmiddelen (zoals cinchocaïne). Bovendien hebben ze meestal een antiseptische en adstringerende werking.

Behalve dat ze dus de tekenen van ontsteking verminderen en de pijn verlichten, helpen ze ook de regeneratie en genezing van de huid te stimuleren. De meestgebruikte is Ultraproct ®.

Andere behandelingen van aambeien

Andere gebruikelijke ontstekingsremmende pijnstillers zijn meestal geïndiceerd voor de therapeutische aanpak van het probleem, zoals diclofenac, paracetamol of ketoprofen. Evenzo gaat het gebruik van laxeermiddelen om constipatie te verbeteren er vaak mee gepaard.

Het voorschrijven van antiseptica om infecties te voorkomen, zoals chloorhexidine of hexetidine, komt ook veel voor. Soms worden antibiotica voorgeschreven als er verdenking is op een geassocieerd infectieus proces.

Een operatie om aambeien te verwijderen is nodig als er geen verbetering op lange termijn optreedt. Hetzelfde gebeurt met trombose-aambeien, waarbij de trombus via een eenvoudige incisie moet worden losgemaakt.

De beste behandeling voor aambeien is preventie

Aambeien hebben te maken met voortdurend gespannen ontlasting en constipatie. Ze hangen echter ook samen met andere processen die de intra-abdominale druk verhogen (zoals braken, portale hypertensie, cirrose of zwangerschap).

Als je goed op je voeding let en bepaalde aanbevelingen opvolgt, verdwijnen aambeien vanzelf. Een bezoek aan de dokter is dus alleen nodig als de symptomen aanhouden of verergeren.

De behandeling is in hoofdzaak hygiënisch en dieetmatig. Overmatige inspanning tijdens het poepen moet men vermijden je moet alleen naar het toilet gaan als je een natuurlijke aandrang voelt.

Een dieet rijk aan vezels, fruit, groenten, granen en peulvruchten bevordert de darmperistaltiek en de wateropname. Ook zitbaden met warm water zijn aan te bevelen. Bij mensen met risicofactoren of een familiegeschiedenis zijn dieetveranderingen belangrijk.