Leer meer over penicilline en het gebruik ervan
Penicilline is een antibioticum dat is afgeleid van de schimmel Penicillium. Deze grote ontdekking in de medische wereld wordt toegeschreven aan Alexander Fleming, een Schotse bacterioloog. Hij ontdekte penicilline namelijk in 1928.
Deskundigen slaagden er echter pas tien jaar later in om het in grote hoeveelheden te produceren. Degenen die verantwoordelijk voor deze taak waren, waren onder meer biochemicus Ernst Boris Chain en patholoog Howard Florey.
Penicilline is een antibioticum dat behoort tot de familie van bètalactams (β-lactams). Dit antibioticum heeft een breed werkingsspectrum en is effectief tegen veel verschillende bacteriën, zoals onder andere:
- pneumokokken
- streptokokken
- Clostridium tetani (die tetanus veroorzaken)
- meningokokken
We kunnen zeggen dat het een verbazingwekkende ontdekking was in de medische wereld, omdat het, toen het werd ontdekt, hielp bij het uitroeien van verschillende ziekten die dodelijk bleken voor patiënten uit die tijd. Het ging hier onder andere om sepsis, gonorroe en zelfs roodvonk.
Medische professionals hebben de toediening van zowel penicilline als de synthetische en halfsynthetische derivaten die in de loop van tijd zijn ontdekt echter aanzienlijk misbruikt. Als gevolg hiervan zijn bacteriën resistent geworden tegen deze antibiotica. Dit is een ernstig wereldwijd gezondheidsprobleem.
Vandaag de dag blijven experts nieuwe werkingsmechanismen en therapeutische alternatieven onderzoeken om deze resistente bacteriën te bestrijden.
Wat zijn bètalactamantibiotica?
Over het algemeen zijn deze types antibiotica smalspectrum, omdat ze alleen effectief zijn tegen grampositieve bacteriën en bacteriën doden. Penicilline is echter breedspectrum.
Deze medicijnen worden oraal en parenteraal toegediend. Ze zijn ook erg veilig omdat de mogelijke bijwerkingen beperkt zijn tot overgevoeligheidsreacties. Deze reacties moeten echter onder controle gehouden worden, omdat ze anafylactische shock kunnen veroorzaken.
Bovendien kunnen artsen ze, hoewel ze de placentabarrière kunnen passeren, aan zwangere vrouwen voorschrijven vanwege het goede veiligheidsprofiel dat ze in klinische onderzoeken hebben aangetoond. Over het algemeen hebben deze antibiotica veel toepassingen.
Soorten bètalactamantibiotica
Onder de groepen waaruit deze familie van antibiotica bestaat, kunnen we de volgende vinden:
- Penicilline
- Cefalosporine
- Monobactams, die gram-negatieve bacteriën bestrijden
- Carbapenem
Werkingsmechanisme: hoe werkt penicilline in het lichaam?
Penicilline is een medicijn dat bacteriegroei doodt en remt. Om deze reden beschouwen experts het als een bacteriedodend medicijn. Het kan echter alleen micro-organismen doden die groeien en vermenigvuldigen, niet die inactief zijn.
Bovendien, zoals we hierboven vermeldden, behoort penicilline tot de groep van β-lactamantibiotica. Deze familie van medicijnen remt de synthese van de bacteriële celwandstructuur, die essentieel is voor het leven van bacteriën, om zo deze micro-organismen te doden.
Het remt daardoor het transpeptidatieproces en voorkomt het uiteindelijk de synthese van peptidoglycaan. Over het algemeen moet het antibioticum de cel binnendringen en, eenmaal daar, binden aan de eiwitten van penicillines.
Lees ook eens:
Ken jij de beste natuurlijke antibiotica?
Bijwerkingen: allergie voor penicilline
Hoewel penicilline relatief veilig is, kan het verschillende bijwerkingen veroorzaken. Er kan bijvoorbeeld sprake zijn van overgevoeligheid of een allergie voor penicilline. Hoewel dit de belangrijkste bijwerking is, verschilt de ernst per patiënt. De symptomen zijn onder andere:
- Episodische huiduitslag
- Urticaria (netelroos)
- Anafylactische shock
Andere reacties die dit medicijn kan triggeren, zijn gastro-intestinale stoornissen zoals diarree, misselijkheid en braken, en aanvullende infecties zoals candidiasis.
Meer lezen?
Antibiotica voor urineweginfecties
Conclusie
De ontdekking van penicilline was een doorbraak in de geneeskunde. Dit medicijn heeft veel van de dodelijke ziekten van die tijd helpen uitroeien.
Het misbruik van dit medicijn, evenals andere ontdekkingen, heeft echter geleid tot de ontwikkeling van antibioticaresistentie. Deze antibiotica hebben hun effectiviteit dus aanzienlijk verloren. Er is daarom behoefte aan nieuwe antibiotica.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Ligon, B. L. (2004). Penicillin: Its Discovery and Early Development. Seminars in Pediatric Infectious Diseases, 15(1), 52–57. https://doi.org/10.1053/j.spid.2004.02.001
- Kardos, N., & Demain, A. L. (2011, November). Penicillin: The medicine with the greatest impact on therapeutic outcomes. Applied Microbiology and Biotechnology. https://doi.org/10.1007/s00253-011-3587-6
- Lobanovska, M., & Pilla, G. (2017). Penicillin’s discovery and antibiotic resistance: Lessons for the future? Yale Journal of Biology and Medicine, 90(1), 135–145.
- Gaynes, R. (2017). The discovery of penicillin—new insights after more than 75 years of clinical use. Emerging Infectious Diseases, 23(5), 849–853. https://doi.org/10.3201/eid2305.161556
- Macy, E. (2018). Penicillins. In Drug Allergy Testing (pp. 103–113). Elsevier Inc. https://doi.org/10.1016/B978-0-323-48551-7.00010-9
