Hoe positieduizeligheid te voorkomen en te behandelen
Positieduizeligheid, ook wel goedaardige paroxismale positieduizeligheid genoemd, is een veelvoorkomende aandoening bij mensen tussen de 40 en 50 jaar. De oorzaak is in tot 50% van de gevallen onbekend en verdwijnt vaak vanzelf.
Een op de drie mensen ervaart op een bepaald moment eenvoudige positieduizeligheid in zijn of haar leven. Het is bijna altijd tijdelijk en heeft geen grote gevolgen. De aandoening werd voor het eerst beschreven in 1921 door Barany en tot dusver is er geen specifieke behandeling voor.
Volgens schattingen zal 2,5% van de bevolking minstens één keer in zijn leven een ernstige crisis van positieduizeligheid ervaren. De incidentie neemt toe naarmate mensen ouder worden en tot 9% van de mensen ouder dan 60 jaar ervaart het en heeft medische hulp nodig.
Wat is positieduizeligheid?
Deze term omschrijft een illusoir gevoel van beweging die van binnenuit komt. Het is een gevoel van ronddraaien, schommelen, lichaamsbeweging of trillen. Het duurt meestal een korte tijd, maar het is een terugkerende ervaring.
Positionele duizeligheid treedt op wanneer men een gevoel van beweging ervaart na het bewegen van het hoofd. Dit soort duizeligheid is een gevoel dat varieert van mild tot intens. Het is nogal vervelend, maar zelden ernstig.
Er zijn twee classificaties van algemene duizeligheid:
- Posturale duizeligheid is van het perifere type. Het komt het meest voor en duidt niet op een gezondheidsprobleem.
- Centrale duizeligheid is ernstig en heeft te maken met een hersenaandoening. De episodes duren langer en zijn meestal intenser.
Lees ook eens:
De vier meest voorkomende cerebrovasculaire aandoeningen
Identificeer het probleem
Het basissymptoom van positieduizeligheid is het illusoire gevoel van beweging, dat een zeker verlies van evenwicht veroorzaakt dat de meeste mensen definiëren als duizeligheid of het hebben van een licht gevoel in het hoofd.
Het gaat soms gepaard met misselijkheid of braken, evenals geblokkeerde oren, een gevoel dat jij of je omgeving beweegt en een licht gevoel in het hoofd.
Meestal gebeuren deze episodes plotseling en duren ze niet langer dan een minuut. Ze worden meestal geactiveerd wanneer je je hoofd beweegt en variëren in intensiteit. Vertigo of draaiduizeligheid kan terugkeren maar het kan ook een tijdje wegblijven en later weer terugkomen.
Over het algemeen kan een arts de diagnose stellen door middel van een klinisch interview vergezeld van een lichamelijke evaluatie. Ze kunnen tests aanvragen zoals een elektronystagmografie of videonystagmografie. Ze kunnen zelfs een magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) aanvragen als ze twijfels hebben.
Hoe kun je positieduizeligheid voorkomen?
Het is onmogelijk om de oorzaak van meer dan de helft van de gevallen van dit type duizeligheid te achterhalen. Over het algemeen zijn er geen relevante risicofactoren, maar het komt vaker voor bij mensen met een familiegeschiedenis of die oorontstekingen (Spaanse link) of een klap op hun hoofd hebben gehad (ook al was het niet ernstig).
De meeste gevallen zijn te wijten aan een probleem in het middenoor. Dit komt doordat er buisjes zijn die gevuld zijn met vloeistof die beweegt als jij beweegt. Soms drijven er kleine stukjes calcium in deze vloeistof. De hersenen nemen hun verplaatsing waar, zelfs als je je niet beweegt.
Dit type duizeligheid houdt rechtstreeks verband met hoofdbewegingen, dus de beste manier om dit te voorkomen, is door snelle of plotselinge bewegingen van het hoofd te vermijden. Ook moet je stress en de consumptie van stoffen die je zenuwstelsel prikkelen, vermijden.
Ook interessant om te lezen:
Contra-indicaties bij het gebruik van spirulina
Hoe positieduizeligheid te behandelen?
Er zijn medicijnen die het gevoel van duizeligheid kunnen helpen verminderen. Ook kan een procedure, de Epley-manoeuvre genaamd, de symptomen effectief elimineren (Engelse link). Het doel is hier om de calciumkristalletjes uit de gehoorgangen te verwijderen om het gevoel van beweging te voorkomen.
De meeste artsen kunnen deze manoeuvre uitvoeren. Het bestaat uit het hoofd naar de kant te laten draaien waar duizeligheid optreedt. Vervolgens moet de patiënt snelt gaan liggen en zullen de symptomen op dit moment toenemen. Daarna wordt het hoofd langzaam in de tegenovergestelde richting gedraaid en het lichaam draai je ook in dezelfde richting.
Tot slot zal de arts de persoon vragen om te gaan zitten en de oefening te herhalen. De herhaalde toepassing van deze manoeuvre leidt tot het verdwijnen van duizeligheid. Onthoud dat het een paar weken later kan terugkeren en een nieuwe toepassing van de techniek vereist.
Je arts kan de noodzaak en frequentie van deze procedure aangeven, maar meld je aan voor een volledige evaluatie als je last hebt van terugkerende duizeligheid. Dit is vooral om andere, ernstigere oorzaken uit te sluiten.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Alfonso Muñoz, E., Álvarez Roíz, A., & Sotolongo Arró, O. (2008). Utilidad de la electronistagmografía en el diagnóstico topográfico de las enfermedades vestibulares. Revista Cubana de Medicina Militar, 37(2), 0-0.
- Araujo, E., & Longa, A. Diagnóstico microbiológico de las infecciones óticas.
- Neira, P., Valenzuela, P. V., & Viada, J. (2001). Semiótica del vértigo postural paroxístico benigno. Rev Otorrinolaringol Cir Cabeza Cuello, 61, 5-12.
- Harari Masri, Niza, and Francisco Roa Castro. “Vertigo: review of the main peripheral and central disorders.” Anales Médicos de la Asociación Médica del Centro Médico ABC 64.4 (2019): 290-296.
- Domínguez-Durán, Emilio, et al. “Epidemiología de los trastornos del equilibrio en atención primaria.” Acta Otorrinolaringológica Española (2020).
- Valenzuela, Viviana, Pilar Neira, and Juan Viada. “Maniobra de reposición canalítica para el tratamiento del vértigo postural paroxístico benigno.” Revista médica de Chile 128.6 (2000): 619-626.
- Murillo-González, Federico, and Zita Maía Víquez Pineda. “Vertigo: una visión otorrinolaringológica para la medicina general.” Acta Médica Costarricense 44.1 (2002): 10-18.
- Young, Pablo, et al. “Enfoque del paciente con vértigo.” MEDICINA (Buenos Aires) 78.6 (2018): 410-416.
- Silva, Ana Rita, David Tome, and Unn Siri Olsen. “Benign paroxysmal positional vertigo (bppv): case report with epley manoeuver.” Journal of hearing science 7.1 (2017).
