Hoe behandel je bedplassen bij kinderen?
Kinder enuresis, ook wel bedplassen bij kinderen genoemd, is een vorm van urine-incontinentie die meestal bij kinderen tussen de vier en zes jaar voorkomt. Het wordt gekenmerkt door het herhaaldelijk laten lopen van urine, zowel overdag als ‘s nachts in bed.
Om te worden beschouwd als een ziekte, moet het verlies van urine minstens twee keer per week en gedurende ten minste drie opeenvolgende maanden plaatsvinden. Als het geen ziekte is, dan is het een gedragsprobleem.
Het goede nieuws is dat er verschillende manieren zijn om je kind te helpen om te leren juiste en regelmatige urinegewoonten vast te stellen. In het artikel van vandaag bekijken we de belangrijkste symptomen van deze aandoening en verschillende maatregelen die je kunnen helpen om deze aandoening te beheersen.
Symptomen van enuresis bij kinderen
Het belangrijkste symptoom van enuresis bij kinderen is het onvrijwillig verlies van urine. Dit kan meerdere keren tijdens de nacht en, in mindere mate, gedurende de dag gebeuren.
Kinderen met deze aandoening hebben de neiging om meer moeite te hebben om wakker te worden en kunnen aan constipatie lijden.
Criteria voor diagnose
Om enuresis bij kinderen te diagnosticeren, moet de kinderarts of de arts die de leiding heeft rekening houden met de leeftijd van het kind, de frequentie van urineren en de medische achtergrond.
Ze moeten ook de houding van hun ouders tegenover het probleem beoordelen en enkele aanvullende tests suggereren om andere ziekten uit te sluiten.
De diagnose is positief als:
- Het kind tussen de vier en zes jaar oud is.
- Meerdere keren per week, gedurende een minimumperiode van drie maanden, onvrijwillig urineverlies optreedt.
- Incontinentie het meest tijdens de nacht voorkomt (bedplassen).
- Het verlies van urine vindt normaliter tussen 30 minuten en 3 uur na het naar bed gaan plaats.
Lees dit artikel ook:
Weer controle over je leven krijgen als het slecht gaat
Behandelingen voor bedplassen bij kinderen
Veel ouders overleggen niet met een kinderarts als hun kinderen last hebben van bedplassen en zo negeren ze de behandeling die voor deze aandoening vereist is. Hoewel het waar is dat het probleem afneemt naarmate het kind ouder wordt, kan het soms ingewikkeld worden omdat het geen goede behandeling heeft gekregen.
Het is belangrijk om op tijd een diagnose te stellen, omdat de aandoening soms een onderliggende oorzaak heeft. Goede interventies voorkomen ook dat de aandoening het sociale leven van een kind beïnvloedt. Wat is dan de behandeling?
Niet farmacologische behandelingen
Een groot deel van de behandeling voor bedplassen bij kinderen is gericht op het corrigeren van het gedrag van het kind. Daarom moet de arts, voordat hij een medicijn voorstelt, je uitleg geven over de aandoening en je enkele aanbevelingen doen om het tegen te gaan.
Dit kan onder andere het volgende omvatten:
- Uitleg aan het kind en de ouders uit hoe het urinewegstelsel functioneert en ook enkele basisprincipes van bedplassen.
- Laat het kind en de ouders begrijpen dat niemand schuld heeft aan deze aandoening, want het is buiten hun controle.
- Dring er bij de familie op aan dat ze het kind niet moeten berispen en in verlegenheid brengen. Integendeel, ze zouden ondersteunend moeten zijn.
- Vraag de familieleden om tijdens de behandeling een positieve houding te hebben. Ze mogen echter niet te actief zijn. Dit betekent dat de ouders het kind niet midden in de nacht wakker moeten maken om te kunnen plassen.
- Leg aan het kind uit dat hij overdag veel moet drinken en na 19.00 uur minder.
- Laat het kind zijn ‘droge’ nachten noteren zodat hij zijn voortgang kan zien.
- Help regelmatig plassen te ontwikkelen om controle over de blaas te krijgen.
- Bevorder goede hygiëne door hem te vertellen natte kleren te verschonen.
- Adviseer het gebruik van luiers niet, behalve in speciale situaties.
Farmacologische behandeling voor bedplassen bij kinderen
Wanneer de arts geneesmiddelen voor bedplassen bij kinderen aanbeveelt, dan kan het recept meestal desmopressine bevatten. Dit medicijn vermindert het volume van de vloeistof gedurende de nacht. Het heeft een effectiviteit die tussen de 40 en 80% kan liggen.
Soms kan ook het gebruik van oxybutynine worden voorgesteld, dat werkt door het vermogen van de blaas te vergroten. Uiteindelijk kan de arts imipramine aanbevelen, wat een antidiuretisch effect heeft. Deze optie is door bijwerkingen alleen voor specifieke gevallen.
Lees ook dit artikel:
7 avondgewoonten om beter te kunnen slapen
Aanbevelingen voor ouders
Bedplassen bij kinderen is een goedaardige aandoening die verdwijnt als het kind ouder wordt. Gezien het feit dat deze aandoening voor sommige ouders moeilijk te beheersen is, is het de moeite waard om een aantal laatste aanbevelingen te bespreken:
- Geef het kind geen vocht voor het naar bed gaan.
- Berisp of straf het kind niet als hij in bed heeft geplast.
- Verhoog het zelfvertrouwen van het kind door hem te motiveren om het probleem op te lossen.
- Leer het kind om te gaan plassen voordat hij naar bed gaat.
- Leg aan het kind uit dat het bedplassen niet goed is.
- Zorg ervoor dat het kind meerdere keren per dag naar het toilet gaat.
Bedplassen is een veel voorkomend probleem bij kinderen in de leeftijd tussen de 4 en 6 jaar. Hoewel deze aandoening gewoonlijk niet van invloed is op hun gezondheid, is het van essentieel belang er aandacht aan te schenken, zodat dit het zelfvertrouwen van het kind niet beïnvloedt. Hun behandeling hangt voor een groot deel af van het leren van goed gedrag.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Meave Cueva, L. G. (2019). Evaluación de las evidencias con el instrumento de USPSTF de la guía de práctica clínica:” Diagnóstico y tratamiento de la enuresis infantil en el primer nivel de atención”. http://189.203.43.34:8180/bitstream/20.500.12103/949/1/Tesis2010_64.pdf
- Díaz, N. E., Aguiar, C. M. R., Sanabria, R. M. Q., & Fernández, D. J. (2013). Enuresis de causa no orgánica en edades pediátricas. Medimay, 19(2), 200-208. http://medimay.sld.cu/index.php/rcmh/article/view/580/1008
- San José González, M. Á., & Méndez Fernández, P. (2009). Incontinencia y trastornos miccionales:¿ qué podemos hacer?. Pediatría Atención Primaria, 11(44), e1-e29. http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1139-76322009000500012
- Lago, C. M., Centeno, M. L., Cerchar, M. M., Toro, M. S., & Mérida, M. G. (2012). Enuresis. Diagnóstico diferencial y tratamiento específico. Revista española de pediatría: clínica e investigación, 68(4), 240-255. http://www.seinap.es/wp-content/uploads/Revista-de-Pediatria/2012/REP%2068-4.pdf#page=7
- do Forno, A. R., & Iraola, G. A. (2001, January). Resultados de una estrategia terapéutica frente a la enuresis nocturna monosintomática. In Anales de Pediatría (Vol. 54, No. 1, pp. 38-43). Elsevier Doyma. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S169540330178647X