‘Het afvlakken van de curve’: epidemiologische implicaties
De term ‘het afvlakken van de curve’ overspoelt sinds een aantal weken het nieuws en de media. De eerste verdedigingslinie om te voorkomen dat dit virus zich verspreidt, is te voorkomen dat het snel groeit. Er zijn daarom de afgelopen maand zulke drastische maatregelen genomen.
COVID-19 treft over de hele wereld veel gezondheidszorgsystemen. We moeten dus leren wat de groei ervan inhoudt, zodat we het coronavirus zo goed mogelijk kunnen bestrijden.
Ook al blijft het aantal gevallen gedurende een tijd hoog, het feit dat zorginstellingen ten minste hetzelfde aantal geïnfecteerde mensen opnemen als dat er ontslagen worden, vermindert de belasting van de gezondheidszorg aanzienlijk.
We hebben het al vaker gehoord: sterfte is niet het grootste gevaar, maar het gevaar ligt in hoe snel het virus zich verspreidt en de gezondheidszorg overbelast. We moeten daarom de groeicurve van dit virus begrijpen en ontdekken hoe we daarop kunnen reageren.
Wat weten we erover? Dit artikel gaat dieper in op wat de COVID-19-curve is en de implicaties van de groei ervan. Laten we dus eens gaan kijken hoe dit in elkaar zit.
De epi-curve en case-representatie
Epidemiologische curven (Spaanse link) bieden informatie over verspreidingspatronen van infecties, geïsoleerde gevallen, incubatietijden en meer. Een epidemiologische curve of epi-curve is een grafische weergave van het aantal epidemische gevallen volgens de data waarop de ziekte verschijnt. Het geeft ons onder andere informatie over:
- het patroon van de verspreiding van de epidemie.
- de omvang van de epidemie.
- geïsoleerde gevallen.
- trend na verloop van tijd.
- blootstellingsperiode en incubatietijd.
Een uiterst belangrijke waarde in de strijd tegen COVID-19 is zonder twijfel het identificeren van het eerste moment waarop het virus werd overgedragen. Om dit te doen, is het essentieel om de blootstellingsperiode in de epi-curve te zien.
Hiervoor zijn we helaas al te laat. Het virus begon zich eind februari te verspreiden. Tegen de tijd dat de autoriteiten drastische maatregelen hadden genomen, waren al duizenden mensen besmet.
Zo schatten wetenschappers, zoals Joan C. Micó (Engelse link), professor aan de Polytechnische Universiteit van Valencia (UPV), dat het virus op 6 april zou pieken.
Misschien ook interessant om te lezen:
Lees meer over hoe virussen veranderen
De Gompertz-curve: de hoop om COVID-19 te stoppen
De Gompertz-curve of Gompertz-functie is een soort wiskundig model. Het is een sigmoïde (lange S-vormige) functie die een langzamere groei aan het begin en einde van een bepaald tijdsbestek beschrijft.
De menselijke sterfelijkheid beschrijven was haar oorspronkelijke functie. Nu gebruiken veel epidemiologen het, vooral om op mondiaal niveau op de ontwikkeling van COVID-19 te anticiperen.
De aanvankelijke afvlakking zou met een reeks gedetecteerde geïsoleerde gevallen overeenkomen. Alle andere geïnfecteerde mensen zouden in de incubatietijd zitten.
Deze waarden zouden dan omhoog schieten, waardoor het hoge ‘S’ -gedeelte van de curve langer wordt. Op dit moment zou het degenen detecteren die het virus uit de eerste fase incuberen, evenals de nieuw geïnfecteerden. Deze groeifase is enorm, dat wil zeggen, hij groeit met het verstrijken van de tijd sneller en sneller.
Hier spelen de genomen maatregelen een essentiële rol. Exponentiële groei kan niet oneindig zijn, maar in het ergste geval zou het door een infectie van 100% te bereiken vertraagd worden.
Zelfisolatie en een snelle detectie moeten de grote groei van de curve afvlakken. Aangezien er geen mensen op straat zijn die aan de infectie kunnen worden blootgesteld, kan het verspreidingspatroon van de ziekte logischerwijs niet hetzelfde zijn als in een normale situatie.
De curve afvlakken betekent niet het einde
Het afvlakken van de curve geeft niet het einde van de ziekte aan. Helaas zullen mensen, zelfs als alles stabiliseert, nog steeds ziek worden en sommigen aan het coronavirus sterven.
Het stoppen van de ‘case-and-death’-curve is de eerste stap in de strijd tegen de ziekte, maar betekent niet het einde. Nieuwe patiënten zullen blijven verschijnen en helaas zullen er dus nog steeds doden vallen, zolang er geen afdoende behandeling wordt ontdekt.
De visie van de epidemiologische studies is op mondiaal niveau en niet op individueel niveau. Het feit dat het aantal gevallen en het aantal doden op veel plaatsen stabiliseert, is al goed nieuws, hoewel het nog steeds erg hoog is.
Zodra deze getallen stabiliseren wordt deze exponentiële curve vlakker tot een Gompertz-curve kan het ergste voorbij zijn. Maar één ding moet duidelijk zijn: zelfs als de groei van de ziekte afneemt, dan is volledige uitroeiing op korte termijn praktisch onmogelijk.
Aan het einde van deze pandemie (die zal eindigen) zullen er nog steeds gevallen van COVID-19 zijn, maar ziekenhuizen zullen deze veel grondiger kunnen behandelen doordat het gezondheidssysteem normaal functioneert.