Glasvochtbloeding: symptomen, oorzaken en behandeling
Een glasvochtbloeding is een bloeding die optreedt in het glasvocht, een vloeibaar, gelachtig gebied tussen de binnenkant van het netvlies en de achterkant van de lens. Dit veroorzaakt plotselinge afwijkingen in het gezichtsvermogen.
Deskundigen schatten dat het bij 7 op de 10.000 mensen voorkomt. Het wordt ook wel hemovitreaal genoemd en kan verschillende niveaus van ernst hebben. Soms is er geen behandeling voor nodig en in andere gevallen kan een operatie nodig zijn.
Een glasvochtbloeding veroorzaakt soms alleen wazig zicht, maar ook zwevende vlekken in het gezichtsveld. In de ernstigste gevallen leidt het tot een volledig verlies van het gezichtsvermogen.
Wat is een glasvochtbloeding?
Een glasvochtbloeding is de aanwezigheid van bloed in een holte van het oog die gevuld is met glasvocht. Dit laatste is een vloeistof die bestaat uit 99% water plus kleine hoeveelheden collageen, hyaluronzuur, glucose, natrium, kalium, chloor en eiwitten.
Het glasvocht beslaat tweederde van het totale volume van het oog. Het ziet er transparant en gelatineus uit.
Wanneer er bloed aanwezig is, verliest het zijn transparantie en dit belemmert de lichtpenetratie. Als gevolg daarvan treden gezichtsstoornissen op.
Een bloeding in het glasvocht kan van tweeërlei aard zijn:
- Intravitreaal. Bij een bloeding binnen de glasvochtholte, in de ruimte waar het glasvocht zich bevindt. Dit is de aandoening waar we het over hebben.
- Retrovitreaal of subhyaloïde. Wanneer deze optreedt in de ruimte tussen het glasvocht en het netvlies. Het wordt meestal in een andere categorie (Spaanse link) ingedeeld dan glasvochtbloeding.
Lees ook alles over:
Waarschuwing: roken kan de ogen aantasten
Symptomen
Het kenmerkende symptoom van een glasvochtbloeding is verlies van gezichtsscherpte in slechts één oog en zonder pijn, dat plotseling optreedt en zich binnen enkele minuten ontwikkelt. Afhankelijk van de intensiteit van de bloeding is er sprake van gedeeltelijk of volledig verlies van het normale gezichtsvermogen.
- Soms ervaren getroffen mensen fotopsieën, dat zijn lichtflitsen. Ze worden ook wel oculaire fosfenen genoemd.
- Ook kunnen er miodesopsieën optreden, kleine donkere vormen die in het gezichtsveld zweven. Ze worden vaak floaters genoemd.
- In ernstige gevallen kan een glasvochtbloeding leiden tot glaucoom. Dit komt door de verstopping met bloed van een natuurlijk afvoerkanaal van het oog, dat de trabeculaire meshwork wordt genoemd.
Oorzaken van glasvochtbloeding
Glasvochtbloeding heeft veel verschillende oorzaken. De meestvoorkomende is diabetische retinopathie, een oogziekte veroorzaakt door diabetes.
Door deze pathologie groeien abnormale bloedvaten in het netvlies. Ze breken gemakkelijk en voeren bloed in de glasvochtholte.
Proliferatieve diabetische retinopathie (die de groei van nieuwe abnormale bloedvaten bevordert) is de oorzaak van ongeveer 50% van de gevallen van glasvochtbloeding. De volgende 5 meest voorkomende oorzaken van deze aandoening zijn:
- Netvliesloslating
- Loslating van het achterste glasvocht
- Obstructie van de centrale netvliesader
- Hypertensieve retinopathie
- Aangeboren retinoschisis
95% van de spontane gevallen is te wijten aan deze oorzaken. De overige 5% kan worden veroorzaakt door een ontsteking (uveïtis) of een oculaire tumor. Een glasvochtbloeding kan ook worden veroorzaakt door een trauma of een operatie aan het oog.
Wellicht ben je ook geïnteresseerd in dit artikel:
Wat is een macula pucker? Symptomen, oorzaken en behandelingen
Diagnose
In principe wordt de diagnose glasvochtbloeding gesteld door een gesprek met de patiënt en een grondig oogheelkundig onderzoek. Hierbij wordt gekeken naar de fundus en de gezichtsscherpte.
Als de bloeding zeer uitgebreid is, kan een oculaire echografie worden besteld om netvliesloslating uit te sluiten of te bevestigen. Ook moet de oogdruk worden gecontroleerd op glaucoom.
In sommige gevallen wordt een röntgenfoto of computertomografie ( CT-scan ) gemaakt. Bloedonderzoek en onderzoek van het andere oog zijn ook gebruikelijk.
Behandeling van glasvochtbloeding
De behandeling van glasvochtbloeding hangt af van de oorzaak. Een afwachtende houding, dat wil zeggen niets meer dan de persoon onder observatie houden, is in het begin gebruikelijk. Veel van deze gevallen lossen spontaan op 2 tot 3 maanden na de episode.
Maatregelen zoals de volgende kunnen worden aanbevolen:
- Slapen met het hoofd omhoog. Dit helpt namelijk de ophoping van bloed in het oog te verminderen.
- Geen zware voorwerpen tillen of inspannende activiteiten doen.
- Het gebruik van aspirine en antistollingsmiddelen vermijden.
- Een vervolgecho laten maken om de 4 weken.
Als de bloeding niet spontaan herstelt of als het netvlies betrokken is, is een operatie nodig vitrectomie (Spaanse link). Tijdens deze ingreep wordt al het glasvocht uit het oog verwijderd en vervangen door een zoutwateroplossing.
Als de bloeding erg hevig is, maar er is geen netvlies-betrokkenheid, kan cryotherapie of laserbehandeling worden toegepast. Deze procedures helpen namelijk het bloeden te stoppen of het bloed te verwijderen. Een lasermethode genaamd panretinale fotocoagulatie voorkomt herbloeding en daarnaast reproliferatie bij diabetische retinopathie.
Kan het voorkomen worden?
Een glasvochtbloeding kan helaas niet altijd voorkomen worden. Er zijn echter wel enkele maatregelen die het risico helpen verkleinen. Bijvoorbeeld regelmatig de oogarts bezoeken, het suikergehalte in het bloed controleren als je diabetes hebt en de ogen beschermen bij activiteiten die ze in gevaar kunnen brengen.
Bij symptomen van een glasvochtbloeding kun je het beste zo snel mogelijk een arts raadplegen. Als deze aandoening al bij je is vastgesteld, moet je alert blijven op veranderingen en altijd de periodieke controles bijwonen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Ferreiro, A. S., & Bellido, L. M. (2014). Hemorragia subhialoidea macular, tratada mediante ruptura de la hialoides posterior con láser YAG en un síndrome de Terson. Archivos de la Sociedad Española de Oftalmología, 89(2), 62-65.
- Padilla, J. S. (2016). Miodesopsias (o moscas flotantes). Revista Médica de Costa Rica y Centroamérica, 73(620), 525-527.
- Fernández, J. M. F., López, J. Á. F. V., Rodriguez, J. C., & Sánchez-Salorio, M. (1988). Tratamiento de la hemorragia vítrea diabética mediante criocoagulación panretiniana. Archivos de la Sociedad Española de Oftalmologia, 54(6), 819-828.
- Sarabia, César Pineda, Xóchitl Josefina Zarco Vite, and María Luisa Ruiz Morales. “Retinopatía diabética, una complicación descuidada.” Atención Familiar 25.2 (2018): 83-85.
- Alba-Linero, C., et al. “Vitrectomía diagnóstica: serie de casos en un centro de referencia.” Archivos de la Sociedad Española de Oftalmología 94.11 (2019): 529-535.
- Esmerado, C., et al. “Fotocoagulación panretiniana y tratamiento antiangiogénico en la retinopatía diabética proliferativa.” Annals d’oftalmologia: òrgan de les Societats d’Oftalmologia de Catalunya, Valencia i Balears 23.1 (2015): 5.
