Ernstige neurocognitieve stoornis (dementie)

Neurocognitieve stoornissen beïnvloeden het geheugen, de perceptie en het oplossen van problemen. Helaas is er geen genezing voor deze aandoening. Het goede nieuws is echter dat er behandelingen zijn voor de symptomen.

Beoordeeld en goedgekeurd door de biotechnoloog Alejandro Duarte.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 22 december, 2022

Ernstige neurocognitieve stoornis, beter bekend als dementie, is een aandoening die neuronale schade en een afname van het functioneren van de hersenen met zich meebrengt. Na verloop van tijd zal de persoon die er last van heeft zijn autonomie verliezen, zelfs in de meest ondergeschikte taken.

Neurocognitieve stoornissen hebben vooral een negatief effect op:

• het geheugen
• de waarneming
• het probleemoplossend vermogen van iemand

Dit zijn wat veel artsen noemen de “neurocognitieve functies.”

De meest directe neurocognitieve stoornissen zijn:

• geheugenverlies
• dementie
• delirium

Dementie, of ernstige neurocognitieve stoornis, komt specifiek voor bij mensen ouder dan 60 jaar.

Op dit moment, waarop de levensverwachting toeneemt en daarmee ook de gevolgen van de vergrijzing, is dementie een wereldwijd probleem geworden. Helaas is er geen genezing voor deze ziekte. Het goede nieuws is echter dat de symptomen kunnen afnemen met een goede medische behandeling.

Ernstige neurocognitieve stoornis (dementie)

Symptomen en stadia

Bij dit type stoornis is er sprake van een geleidelijke verslechtering van de cognitieve functies. Ze kunnen ernstige gevolgen hebben voor de kwaliteit van leven van degene die eraan lijdt.

Als het gaat om een ernstige neurocognitieve stoornis manifesteren de belangrijkste symptomen zich door schade op verschillende gebieden van het mentale functioneren van een persoon. De persoon zal een achteruitgang ervaren in de autonomie en het vermogen om handelingen uit te voeren.

De volgende ernstige beperkingen komen vaak voor:

• veranderingen in emotioneel gedrag en/of persoonlijkheid
• verschuivingen in taalvaardigheden en perceptie
• een afname in analyse en beoordelingsvermogen
• geheugenverlies

Daarnaast zijn er verschillende symptomen die iemand kan ervaren, die verband houden met de aandoening. Ze kunnen zelfs hallucineren of depressief worden. Ook agressief gedrag of waanideeën komen voor. In het evolutionaire proces van een ernstige neurocognitieve stoornis zijn er drie verschillende stadia, die we hieronder beschrijven.

Het eerste stadium van de ziekte

De eerste symptomen bestaan uit milde en geleidelijke problemen. Men begint vooral vergeetachtigheid en desoriëntatie in tijd of ruimte te ervaren. Dergelijke episodes komen op dat moment echter nog niet zo vaak voor.

Het middelste stadium

Na verloop van tijd worden de problemen ernstiger en worden de symptomen duidelijker. Na verloop van tijd kan de persoon niet meer goed functioneren en heeft moeite om zelfstandig te zijn. Dit omvat schijnbaar eenvoudige taken die we als vanzelfsprekend beschouwen, zoals het haar kammen, boodschappen doen en de rekeningen betalen.

Ook worden het geheugenverlies ernstiger en frequenter. Men kan zelfs gedesoriënteerd raken in het eigen huis. Ook kunnen ze problemen ondervinden als het gaat om de communicatie, zoals het vergeten van bepaalde woorden.

Het gevorderde stadium

Tot slot gaat de persoon geleidelijk aan achteruit, na het bereiken van het meest gevorderde stadium van dementie. De getroffen persoon zal steeds meer problemen hebben met zijn dagelijkse routine. Hij of zij kan zelfs agressief gedrag vertonen. Uiteindelijk zal deze persoon dan volledig afhankelijk en inactief zijn.

De ziekte van Alzheimer en ernstige neurocognitieve stoornis

Alzheimer is de meestvoorkomende vorm van dementie. In feite komt deze ziekte voor bij 60 tot 80% van de gevallen waarbij de diagnose van een ernstige neurocognitieve stoornis wordt vastgesteld. Op dit moment is er geen genezing voor de ziekte van Alzheimer of andere vormen van ernstige neurocognitieve stoornis.

Er is echter een reeks behandelingen die zich richten op het verminderen van de symptomen. Dit is om de kwaliteit van leven van iemand met deze diagnose te verbeteren. Deze behandelingen kunnen ook de ontwikkeling van de ziekte vertragen. Op dit moment is de ziekte van Alzheimer een van de belangrijkste prioriteiten van het biomedisch onderzoek.

Behandelingen

Zoals we al eerder zeiden, er is nog geen genezing voor dementie. Daarom is de progressieve ontwikkeling van de ziekte onvermijdelijk en zijn de behandelingen uitsluitend gericht op het verbeteren van de kwaliteit van leven.

Ten eerste moeten we vermelden hoe belangrijk het werk is dat verpleegkundige teams, artsen en maatschappelijk werkers verrichten, omdat dit een multifactoriële aandoening is. Bovendien is de rol van de hoofdverzorgers van fundamenteel belang voor de behandeling van deze aandoening, aangezien zij de voortgang van de ziekte in goede banen leiden.

Het is zeer belangrijk om complicaties van de behandeling of de bijwerkingen te voorkomen. Gezinsondersteuning is essentieel, want iemand met dementie mag nooit alleen zijn. Ook ergotherapie en ondersteunende netwerken kunnen hen helpen.

In bepaalde gevallen is het belangrijk om bepaalde secundaire oorzaken van de ziekte zoals hoge bloeddruk, hoog cholesterol of obesitas te voorkomen. Het idee is om op te treden tegen alle risicofactoren die iemand vatbaar maken voor deze aandoening.

Daarnaast zijn er een aantal behandelingen voor de symptomen van dementie. Deze symptomen kunnen onder andere hallucinaties, waanideeën, depressie of agressie zijn. De soorten geneesmiddelen die in deze gevallen worden gebruikt zijn antipsychotica, antidepressiva en anticonvulsiva.