Diagnose en behandeling van de ziekte van Bechterew
De ziekte van Bechterew is een chronische ontstekingsziekte die vooral de facetgewrichten aantast. Deze gewrichten vergroeien vaak, waardoor de mobiliteit afneemt. Hierdoor wordt de wervelkolom minder flexibel. Het is om deze reden dat mensen met deze aandoening uiteindelijk een voorwaarts gebogen houding aannemen.
Niemand weet precies wat deze ziekte veroorzaakt, maar DNA speelt een belangrijke rol bij het ontstaan ervan. De meeste mensen met de ziekte van Bechterew hebben het HLA-B27-gen. Slechts enkele mensen met dit gen ontwikkelen daadwerkelijk deze ziekte.
De symptomen van de ziekte van Bechterew
Wanneer iemand de ziekte van Bechterew heeft, vergroeien een aantal van hun wervels en dit leidt tot stijfheid en pijn. Deze reumatische ziekte veroorzaakt uitbraken van ontsteking van de facetgewrichten. Er kan echter ook een ontsteking van andere gewrichten zijn, zoals die in de schouders, heupen, knieën of enkels.
De eerste symptomen van de ziekte van Bechterew zijn pijn en stijfheid in de onderrug. Deze treden echter vooral op in de ochtend en na perioden van inactiviteit. Nekpijn en vermoeidheid komen ook vaak voor.
Enkele van de meest getroffen gebieden zijn de S.I.-gewrichten tussen de wervelkolom en het bekken. Het kan echter ook de punten beïnvloeden waar pezen en ligamenten de botten verbinden, vooral die in de wervelkolom.
Als de ziekte van Bechterew zich ontwikkelt dan wordt er nieuw botweefsel aangemaakt als onderdeel van een poging van het lichaam om te genezen. Dit nieuwe bot vermindert echter de ruimte tussen de wervels. Uiteindelijk kunnen delen van de wervels met elkaar vergroeien.
Daardoor wordt de wervelkolom stijf en inflexibel. Het vergroeien kan ook de beweging van de ribbenkast belemmeren en de capaciteit en functie van de longen verminderen.
Complicaties van de ziekte van Bechterew
De ziekte van Bechterew gaat vaak gepaard met een aantal complicaties. Enkele complicaties van de ziekte van Bechterew zijn onder andere de volgende:
- Oculaire ontsteking (uveïtis): dit is een van de meest voorkomende complicaties van de ziekte van Bechterew. Het veroorzaakt een snel ontwikkelende oogpijn, gevoeligheid voor licht en wazig zien.
- Schade aan de hartkleppen: deze ziekte kan problemen veroorzaken wat de vorm van de aortaklep in het hart beïnvloedt. Dat kan vervolgens de werking van de klep veranderen.
Diagnose
Er zijn ook een aantal herkenbare symptomen die bij de ziekte van Bechterew verschijnen. Hiertoe behoren onder andere de volgende symptomen:
- Klinische symptomen zoals lage rugpijn die langer dan drie maanden aanhoudt. Het kan met beweging verbeteren, maar gaat niet weg met rust. Je moet ook rekening houden met de beperking van de uitzetting van de borstkas, evenals de mobiliteit van de wervelkolom.
- Radiologisch bewijs van ontsteking van de sacro-iliacale gewrichten.
Afhankelijk van de klachten die de patiënt heeft zal de diagnose van de ziekte van Bechterew worden vastgesteld door een arts en een radioloog, of waarschijnlijk geacht (in het geval dat de patient aan 3 klinische of 1 radiologische criteria voldoet).
Bloed- en urinetests kunnen de diagnose ondersteunen door de aanwezigheid van het HLA-B27-antigeen in het bloed. Ze kunnen ook de intensiteit van het ontstekingsproces bepalen die de patiënt kan treffen.
Misschien ook interessant om te lezen:
Ontdek hoe je je ruggengraat in slechts twee minuten kunt rekken
Behandeling voor de ziekte van Bechterew
Pijnstillers verzachten gewrichtspijn, samen met revalidatie en zo nodig chirurgie. De behandeling van de ziekte van Bechterew combineert verschillende farmacologische opties en revalidatie.
- Niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID’s) en analgetica. Dit zijn farmacologische behandelingen die gericht zijn op het beheersen van pijn en het verminderen of onderdrukken van gewrichtsontsteking. Als gevolg hiervan verbetert de kwaliteit van leven van de patiënt. Door ongemak te verlichten verbetert ook de nachtrust.
- Ziektemodificerende medicijnen. Deze werken in op het immuunsysteem zelf.
- Revalidatie. Je moet continu revalidatie-oefeningen doen, gecombineerd met farmacologische behandelingen. Lichamelijke inspanning en ademhalingsoefeningen verbeteren de mobiliteit van de wervelkolom en de spierkracht.
- Je moet ook bewegingsvormen doen die je rug versterken, zoals zwemmen.
- Chirurgische ingreep. Chirurgie wordt zelden gebruikt, alleen wanneer de gewrichten zwaar beschadigd zijn en er bijna geen mobiliteit meer is.
Wanneer je de mogelijke behandelingen combineert en aanpast aan de specifieke situatie, dan kun je het stijf worden vertragen. Deze behandelingen kunnen ook helpen bij het voorkomen van andere spier- en motorische functiestoornissen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Castro Villegas, M. C., & Collantes Estévez, E. (2013). Espondiloartritis. Medicine – Programa de Formación Médica Continuada Acreditado. https://doi.org/10.1016/s0304-5412(13)70554-7
- Estévez, E. C., Contreras, A. E., & Pérez, V. C. (2001). Espondiloartritis tratamiento actual y perspectivas futuras. Reumatologia.
- Sanhueza Z., A., Prieto R., J. C., Weisz C., J., Leiter Herrán, F., Soto F., S., Chiang O., F., & Lira S., L. (2016). Espondiloartritis anquilosante: revisión de hallazgos imagenológicos en la columna. Revista Chilena de Radiologia. https://doi.org/10.1016/j.rchira.2016.11.004